fbpx

Het schuldgevoel van de werkende moeder: ‘Ik ben er niet genoeg voor mijn kind’

Minou Hexspoor woont en werkt sinds 12 jaar in Beirut, Libanon. Ze is WENDY-Expert, en schrijft elke twee weken op dinsdag een artikel over haar leven. Deze week vertelt ze over werkende moeders, schuldgevoelens, vastzitten en het roer omgooien.

Chocolade broodjes

‘Waar ben je in godsnaam mee bezig? De woorden galmden door mijn hoofd alsof iemand het daadwerkelijk tegen me geroepen had. Ik stopte en stond midden op straat stil terwijl ik om me heen keek. Het was een warme nacht in de zomer van 2016 en er was verder niemand te bekennen. Alleen het nachtelijke gebrom van Beirut, en de straatlantaarns die als stille getuigen een nieuw licht wierpen op mijn leven. Ik keek naar de laptop onder mijn arm terwijl ik de straat overstak. Shit. M’n oplader vergeten. Het was drie uur en ik was te voet op weg van huis naar mijn 16-jarige zoon die sinds twee dagen in het ziekenhuis lag voor behandeling.

Even daarvoor was ik nog thuis druk aan het werk voor een projectvoorstel met een deadline. Mijn man lag inmiddels al op één oor en mijn zoon was eindelijk in slaap gevallen in het ziekenhuis. Een mooie gelegenheid: ik zocht de nachtelijke stilte op om mijn werk af te maken. Niet lang daarna zag ik op mijn telefoon dat mijn zoon online was. Ik klapte mijn laptop dicht, stopte hem onder mijn arm en greep mijn handtas van de bank terwijl ik hem belde dat ik even langs zou komen voor een nachtelijk feestje met chocolade broodjes. Chocolade broodjes: niet echt een herstel-je-gezondheid-maaltijd, maar wel een heerlijke moederhart-komt-eraan-met-iets-lekkers keuze.’

Draken verslaan

‘Ik liep het ziekenhuis binnen via de nachtportier en stapte de lift van het stille ziekenhuis in waarin The Beatles me voor de honderdste keer in drie dagen toezongen: ‘yesterday, all my troubles seemed to far away….’ Really?! Aan de kleur van het licht dat uit zijn kamer kwam kon ik zien dat zijn laptop aan was en dat hij waarschijnlijk van fysiek ongemak niet slapen kon, en besloten had zich te laven aan online gaming. Verwoed klikte hij met zijn muis zo’n honderd keer per seconde om een dreigend onheil op zijn scherm te voorkomen, terwijl hij kreunde van de beweging die er mee gepaard ging en pijn veroorzaakte.

Tien minuten later was de zak broodjes leeg en zaten we samen in de donkere nacht op onze laptops te timmeren: hij versloeg draken en ik versloeg de deadline. Maar de stem die zich die nacht in mijn hoofd had laten horen was twee uur later weer net zo luid aanwezig toen ik naar huis liep. Waar ben je in godsnaam mee bezig? En ineens stroomden te tranen van emotionele ontlading en van jaren opgebouwde werk stress over mijn wangen.’

Blog Minou

Moeder’s schuld

‘Thuis aangekomen schonk ik een groot glas rode wijn in dat ik op het balkon leegdronk terwijl buiten langzaam de dageraad de horizon kleurde. Ik wist natuurlijk wel dat die vraag al langere tijd ergens in mij begraven zat. Misschien al wel sinds de dag dat mijn zoon geboren werd: het eindeloze schuldgevoel van de werkende moeder. Schuldgevoelens en angst dat je er niet genoeg bent voor je kind. Schuldgevoelens over de werkstress die je humeur beïnvloedt en aan je geduld een kort lontje vastknoopt. Schuldgevoelens ten opzichte van je partner en de weinige ruimte die je voor de ander over hebt. Schuldgevoelens naar mijn ouders, broers en zussen dat ze zo weinig van me hoorden. Schuldgevoelens naar mijn werk, dat ik altijd gestrest leek te zijn. Ik voelde me alsof ik op en neer aan het rennen was tussen al deze belangrijke dingen in mijn leven en dat ik overal chronisch te kort schoot. De lange werkdagen, die ook in het weekend gewoon doorgingen, slokten al jaren bijna al mijn energie op. Wakker worden ging gepaard met stress buikpijn, en late avonden waren voor snelle ontspanning met een paar glazen alcohol om vervolgens uitgeput m’n bed in te rollen bij mijn lieve man die al lang naar dromenland vertrokken was. Mijn lieve Mohamad, met al net zo veel werkstress, die inmiddels wel wist dat wachten weinig zin meer had.’

 

Night Time

Stress

‘Eén ding wist ik wel: ik was niet de enige. Ik zag ze overal; vrouwen met een veeleisende carrière die geconfronteerd werden met soortgelijke gevoelens ten opzichte van hun familie en verstrikt raakten in een immens intern conflict. De hoge verwachtingen die we van onszelf hebben als moeders, als professionals, als partners, als vriendinnen, zussen en dochters, terwijl werk de uren van de dag, de week en het jaar opslokt. Het is geen wonder dat veel vrouwen in een soort van crisismanagement terecht komen: brandjes blussen voordat ze uitgroeien tot iets wat we niet meer onder controle hebben, rennend altijd overal bij proberen te zijn en alles ‘goed’ te doen, tussen twee meetings door even naar een voorstelling van je kind op school, eindeloze to-do lijstjes, etc, etc. En terwijl we alle ballen in de lucht proberen te houden voelen we ons overal pijnlijk te kort schieten en giert de stress dag in dag uit door ons lijf.’

Het roer om

‘Daar in de stilte op het balkon, in het halfdonker, met een inmiddels bijna lege fles wijn en een pakje sigaretten dat ik op de terugweg van het ziekenhuis ‘stiekem’ gekocht had, stond ik mezelf voor het eerst in lange tijd toe te mogen voelen, te mogen huilen, het te veel te mogen vinden, het even niet meer te weten. Na de tranen, en wellicht de uitputting al ver voorbij, kwam de verlossing: terwijl de zon boven de bergen de horizon in vuur en vlam zette en ik het laatste beetje wijn uit mijn glas dronk, besloot ik dat het tijd was: tijd om het roer om te gooien.’

WORDT VERVOLGD…. lees op 21 juli verder wat er daarna gebeurde!

Lees ook:

MINOU VERHUISDE VAN NEDERLAND NAAR LIBANON EN TROUWDE MET EEN MINISTER

MINOU WOONT IN LIBANON: ‘MET MIJN NOMADENHART ZAG IK DE DROOM VAN MIJN MAN OM EEN MOTORHOME TE KOPEN WEL ZITTEN’

 

Monique heeft een eetstoornis: ‘Ik wil gewoon kunnen en mogen doen wat ik wil, zonder dat stemmetje’

Monique leerde Wendy kennen toen ze meedeed aan het programma This time next year, omdat ze wilde genezen van haar eetstoornis. Ook was het haar grote wens om een kindje te krijgen. Dat is gelukt. Inmiddels is ze 27 weken zwanger! Voor wendyonline.nl blogt ze over hoe dat gaat.

In het ziekenhuis

Sinds ik de vorige blog had geschreven is er helaas veel veranderd. Nadat ik twee keer terecht kwam op de spoedeisende gynaecologie in het ziekenhuis met continue harde buiken en hevige buikpijn is mij rust voorgeschreven. De harde buiken komen doordat ik blijkbaar te veel hooi op mijn vork nam en door een overprikkelde baarmoeder die door mijn darmen, blaas of het bewegen van de baby ook al extreem reageert! De artsen vonden het niet meer verantwoord dat ik ging wandelen of iets doe in het algemeen. Rust, rust en nog een rust werd mij opgelegd en ook mentaal moest ik rust nemen. Dat laatste is nu echt niet te doen, want hoe doe je dat, met een stem in je hoofd die juist wil dat je wel beweegt zodat de kilo’s er niet nog harder aanvliegen. De paniek sloeg toe en ik wist niet meer hoe ik dat vorm moest gaan geven. Ik was zo gewend om gewoon door te gaan en niet te luisteren naar wat mijn lichaam mij voor signalen gaf. Nu moest wil wel, een keuze was er niet. Als ik hier niet naar luister dan kunnen het namelijk vervroegde weeën worden en dat wil ik zeker niet.

Aan huis gekluisterd

Gelukkig doet de baby het goed en heeft hij hier nog geen hinder van ondervonden. Liggen en zitten en een beetje schuiven in huis is het enige wat ik nu mag doen. Gek word ik ervan! Het liefst wil ik met dit mooie weer naar buiten en lekker wandelen en genieten van de natuur, helaas moet dat nog even wachten. Omdat ik toch nog wel eens uit huis wil zijn, hebben we een rolstoel geregeld zodat die mogelijkheid er wel is. De wereld wordt op deze manier wel erg klein en de muren van ons huis vliegen op een gegeven moment wel op je af als je alleen maar in huis mag schuiven. Nooit verwacht dat dit zo vroeg in de zwangerschap al zou gebeuren. Met 23 weken was dit toch echt de werkelijkheid. Helaas werd de angst die ik al jaren heb, als ik niet beweeg dat ik dan snel aankom ook werkelijkheid. En ja, aankomen in het algemeen hoort natuurlijk bij een zwangerschap, maar dat de kilo’s nu letterlijk om mijn oren vliegen en ik wel moet blijven eten is nu helemaal een uitdaging. Gelukkig hoef ik dat niet alleen te doen en krijg ik hier hulp bij van een gespecialiseerde GGZ instelling, die mij na jaren afgewezen worden en wachten wel de kans boden op herstel. Dat is namelijk wat ik al jaren wil, van deze ziekte af komen en dat is een enorme uitdaging.

Eetstoornis

Al die jaren heeft die stem van de eetstoornis in mijn hoofd mij dingen opgelegd om te doen, wandelen was er een van. Nu dat niet meer kan merk ik opeens hoeveel tijd dat al die jaren van mij heeft afgenomen. Hoeveel tijd ik had voor dingen die ik ook had kunnen doen. Verdrietig word ik ervan. Je kiest niet voor een eetstoornis, dat overkomt je. Je kiest niet voor een traumatische verleden, ook dat overkomt je. Het besef komt nu wel extra binnen. Misschien is dat ook wel nodig om het patroon met hulp eindelijk te gaan veranderen. Niet meer te luisteren naar die stem die van alles oplegt en beweert dat dat de beste manier van leven is! Niet meer het gevoel van dik ervaren, niet meer het gevoel te hebben dat je schuldig of nutteloos voelt en dat bewegen of compenseren de enige manier is omdat gevoel draaglijk te maken. Gewoon kunnen en mogen doen wat ik wil, zonder dat stemmetje. Die dag gaat er zeker komen, daar ben ik hard voor aan het vechten. Maar nu eerst een gezonde knul op de wereld zetten en doen wat mij is opgedragen, hoe moeilijk dat ook is! 🙂

Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!

Monique 

Lees hier Monique’s verhaal over haar eetstoornis.

Irma is plusmama: ‘Ineens zat ik met twee kinderen op de bank’

Irma was een vrolijke single die vaak tot in de late uurtjes uitging, maar toen ze verliefd werd op een man die al twee kinderen had, veranderde alles. Ze moest wennen aan haar nieuwe leven als ‘plusmama’, maar wilde ook al haar liefde geven aan haar nieuwe gezin. ‘Het ingewikkelde is dat je nooit zoals een biologische moeder rustig hebt kunnen wennen aan kinderen.’

‘Mijn leven was perfect. Althans dat vond ik. Een leuk huis, leuke baan, veel vrienden en vriendinnen, een fijne familie en een liefdevolle relatie. Dit alles duurde ongeveer tot mijn dertigste levensjaar. Daarna zag ik de clichés van een alleenstaande op zoek naar de liefde een voor een waarheid worden.’

Zoals dat gaat als je vrijgezel bent

‘Gelukkig kon ik blijven wonen in het huis dat ik enkele jaren daarvoor van boven tot beneden gerenoveerd had met mijn toenmalige vriend. Ik kreeg een vast contract bij mijn werkgever en ik was, zoals dat gaat als je vrijgezel bent, heel vaak niet thuis. Mijn vriendenkring groeide en mijn familie steunde me zo goed als ze konden. Een jaar ging voorbij en gedachten als ‘ik blijf voor altijd vrijgezel’, ‘ik kom nooit meer iemand tegen’ tot ‘en nu zit ik hier alleen in dit huis’ passeerden de revue.’

Hij was papa!

‘Ondertussen had ik wel een paar dates, maar daar zat niemand bij met wie ik mezelf oud zag worden. De rugzak van de een was nog voller dan de ander en dat maakte een relatie voor mij onmogelijk. Tot die ene dag. Ik ontmoette de man met wie ik wel een toekomst voor me zag. Er was alleen één maar. Hij was papa! En niet van één, maar van twee kinderen. En als ik me iets had voorgenomen, was het wel om nooit te gaan daten met een man die kinderen had uit een eerdere relatie. Ik kende namelijk de verhalen van vrouwen die een relatie hadden met een man met kinderen en die waren allesbehalve romantisch. De verliefdheid bij deze stellen ging al snel over in ruzies met de ex-partner en strijd over de toch al zo moeilijk opvoedbare kinderen.’

Je wordt stiefmoeder: Ik schrok me rot!

‘De liefde laat zich niet dwingen en voor ik het wist maakten de papa en zijn twee meiden deel uit van mijn leven. Toen ik in mijn vriendengroep vertelde over mijn lief en zijn twee dochters zei een van mijn vriendinnen: ‘Je wordt stiefmoeder!’ Ik schrok me rot. Stiefmoeder? Ik zie mezelf als kind nog voor de televisie zitten. Voor me op het scherm schrobt Assepoester de vloer, terwijl haar stiefzussen haar uitlachen. Haar stiefmoeder is zo gemeen, net als haar stiefzussen. Zo wilde ik absoluut niet gezien worden.’

Ik wist toch waar ik aan begon?

‘Inmiddels weet ik dat het verhaal twee kanten heeft. Het moeilijke is dat ik, in tegenstelling tot de biologische moeder niet rustig de tijd heb gehad om aan het idee van kinderen in mijn leven te wennen. Er was geen zwangerschap en ook geen bevalling. Stond ik een half jaar daarvoor nog tot in de vroege uurtjes te dansen in een discotheek in Parijs, zat ik nu op de bank met twee kinderen op mijn schoot. Mijn omgeving reageerde vaak verbaasd als ik aangaf dat ik mijn nieuwe leven wel eens moeilijk vond. Ik wist toch waar ik aan begon? Maar dat weet je van te voren natuurlijk helemaal niet. Je wordt verliefd op je partner en de kinderen die daarbij horen, neem je in eerste instantie voor lief.’

Toegevoegde waarde

‘Deel uitmaken van een samengesteld gezin gaat niet zonder slag of stoot. Gedurende de jaren, dat de kinderen in mijn leven zijn ben ik erachter gekomen dat het vooral gaat om de waarde, die ik als vrouw toe te voegen heb aan hun leven. Ik zie dit dan ook als een ‘Plus.’ Dit in tegenstelling tot de term ‘stief’ die voor mij een negatieve klank heeft. Zo zie ik mijn rol absoluut niet. Laat ik voorop stellen dat ik hiermee ook niet wil suggereren dat ik mij een extra moeder voel. Er is maar een biologische moeder, alleen heb ik eenzelfde rol naar de kinderen toe, aangezien wij co-ouderschap hebben en de kinderen net zoveel in mijn leven en dat van de vader zijn.’

Liefdevolle bedoelingen

‘Gelukkig hebben we voor de kinderen een fijne situatie kunnen creëren waarbij er tussen ons een goede verstandhouding is omwille van de kinderen. Ik weet dat dit ook niet vanzelfsprekend is. De basis van deze fijne verstandhouding was er echter al, voordat ik in het leven van de kinderen kwam. Mijn man heeft hier altijd voor gezorgd. De kinderen hebben ook niet om deze situatie gevraagd. Probeer jezelf vooral in hun situatie te verplaatsen. Dit heeft hij me altijd voorgehouden. Iets dat niet altijd makkelijk is, aangezien we allemaal anders zijn en iedereen de kinderen op zijn of haar manier opvoedt. Toch ben ik ervan overtuigd dat dit in ons geval altijd met de beste liefdevolle bedoelingen is.’

Niet één situatie is daarbij hetzelfde

‘Feit is dat steeds meer vrouwen te maken krijgen met deze nieuwe Nederlandse samenlevingsvorm. Een vorm die de nodige uitdagingen met zich meebrengt. Niet alleen krijg je er als vrouw de kinderen bij die biologisch gezien niet van jou zijn, ook de biologische moeder gaat deel uitmaken van je leven. Dit zorgt voor de nodige dynamiek en kan een samengesteld gezin heel complex maken. Niet één situatie is daarbij hetzelfde. Het is dan ook niet voor niks dat de helft van alle samengestelde gezinnen binnen vijf jaar weer uit elkaar vallen. En toch zijn er ook andere verhalen te vertellen.’

Plusmama ben je niet, dat word je

‘Drie jaar geleden ben ik mijn verhaal gaan opschrijven. Dit omdat ik tijdens de worsteling met mijn gedachtes en emoties, zoekend op het internet, niet de antwoorden kon vinden die ik zocht. Net als mijn leven als plusmama is mijn boek; ‘plusmama ben je niet, dat word je’ een groeiproces geweest. Het heeft mij enorm geholpen mijn nieuwe leven uiteindelijk vorm te geven. In mijn boek vertel ik openhartig mijn eigen verhaal en deel ik de ervaringen van andere vrouwen die deel uitmaken van een samengesteld gezin. Al deze verhalen worden steeds aangevuld met waardevolle tips en inzichten van een kinder- en stiefgezincoach. Ik hoop met mijn verhaal goed de werkelijkheid en worsteling weer te geven, waar je als plusmama tegenaan loopt. Maar vooral ook om te laten zien hoe mooi deel uitmaken van een samengesteld gezin uiteindelijk kan zijn. Dankzij de openhartigheid van de vrouwen die hun verhaal in het boek delen en een kijkje in hun leven als plusmama geven, ben ik er van overtuigd dat het lezen van ‘Plusmama ben je niet, dat word je’ een feest van herkenning is voor alle plusmama’s. En voor alle plusmama’s in wording!

Laat je niet tegenhouden

‘Lange tijd dacht ik dat liefde alleen een gevoel is, maar het is veel meer. Liefde komt tot uiting in de dingen die je doet. Dat doe je als plusmama door voor de kinderen van jouw partner te zorgen. Het smeren van de boterhammen, een verhaaltje lezen voor het slapengaan, ze naar school brengen of voor ze zorgen als ze ziek zijn. Als plusmama heb ik de keuze of ik deze liefdevolle handelingen wil verrichten en de kinderen mijn vertrouwen geef. Met het risico dat ik opnieuw gekwetst word, zoals ik dat rond mijn dertigste meemaakte. Ik weet hoe moeilijk het leven in een samengesteld gezin kan zijn en ook hoe de omgeving hierop kan reageren, toch wil ik je zeggen; laat je als plusmama nooit door de risico’s tegenhouden. Geef jouw liefde aan zijn kinderen. Uiteindelijk is liefde het mooiste goed wat je in je leven kunt weggeven.’

Dankbaar

‘Er is wijsheid nodig bij het maken van de juiste keuzes. Daarom heb ik het boek ‘Plusmama ben je niet, dat word je’ geschreven, om jou op weg te helpen. Je staat er niet alleen voor. Velen zijn je al voorgegaan. Ze hebben hun liefde overgedragen en daar kunnen onze bonuskinderen alleen maar heel dankbaar voor zijn.’

Het boek van Irma bestel je hier.

boek plusmama

Ook kun je op de website van Irma een gratis online magazine vinden: HALLO PLUSMAMA vol met mooie verhalen van biologische moeders, plusmama’s, papa’s, juristen en coaches. Daarnaast vind je op de website meer verhalen van vrouwen die deel uitmaken van een samengesteld gezin en een kijkje geven in hun leven. Meer weten over Irma? Volg haar op instagram!

 

10 corona proof Moederdag ideeën voor dit jaar

Het is deze zondag Moederdag. Ondanks de omstandigheden en corona-maatregelen doen we toch ons best om onze moeder te verwennen. Met deze 10 ideeën kun je je moeder verrassen van dichtbij, maar ook van op afstand. Veel plezier zondag!

Sommige mensen hebben het geluk dat ze hun moeder kunnen zien op deze dag, doordat ze samenwonen of op afstand. Andere personen kunnen hun moeder helemaal niet zien en moeten alternatieve manieren zoeken om hun moeder zondag in het zonnetje te kunnen zetten. Wij verzamelden 10 ideeën waarmee jij je moeder kunt verwennen van dichtbij, op afstand en wanneer je ze niet kunt zien.

Leuke ideeën voor een gezin

Je moeder op Moederdag dicht bij je hebben is een luxe op dit moment. Laat haar daarom zien hoeveel je van haar houdt met deze drie leuke ideeën:

Ontbijt op bed

Er is niets leuker dan onverwachts een lekker ontbijt op bed krijgen. Bak dus voor je moeder lekkere eitjes, haal een paar croissantjes en chocoladekoeken bij de bakker, dresseer alles mooi op een bord en ga je moeder verrassen. Smakelijk!

Een heerlijke brunch

Is je moeder niet zo’n ochtend persoon? Of slaap je liever zelf ook uit? Geen probleem. Je kunt ook een heerlijke brunch klaarmaken. Hierbij kun je lekkere toost maken, fruit, wafels, eitjes, croissants, pannenkoeken, versgeperst fruitsap of kleine hapjes voorzien. Je kunt een brunch zo uitgebreid maken als je zelf wil. Eén ding is wel zeker. Je moeder gaat er zeker van genieten!

Stel een surprise box samen

Zoek online die lekkere fles wijn die je moeder zo graag drinkt, de film die ze 100 keer opnieuw kijkt, het boek dat ze al zo lang wilt lezen, die fashion zonnebril die ze zo graag wilt kopen of dat ene pak koekjes waar ze niet van af kan blijven. Stop ze allemaal in een surprise box en verras je moeder op deze leuke en originele manier.

Leuke ideeën voor als je elkaar op afstand mag zien

Een cadeau hoeft niet altijd een voorwerp of veel geld waard te zijn. Een uitstapje kan even goed een cadeau zijn en is vaak zelfs leuker omdat je dan met twee of meer van iets kunt genieten.

Een leuke wandeling uitstippelen

Quality time met je moeder, dat heeft iedereen wel eens nodig. Stippel een leuke wandeling uit in de natuur of wandel naar een plek waar je moeder graag komt, gewoon lekker samen. Je moeder zal van deze tijd met jou genieten en het zal jullie dichter bij elkaar brengen. Zorg er wel zeker voor dat er 1,5 meter ruimte tussen jullie is.

Een lekker ijsje gaan eten

Als je een wandeling maakt kun je net zo goed een lekker ijsje gaan eten. Trakteer je moeder en laat haar zoveel mogelijk verschillende smaken proeven als ze wil.

Samen een drankje doen en lekker babbelen

Je hoeft niet perse weg te gaan of iets te gaan doen op Moederdag. Je kunt ook bij je moeder thuis langsgaan, de nodige afstand houden en samen genieten van een lekker glaasje wijn, enkele hapjes en een fijn babbeltje ondertussen. Je moeder zal gegarandeerd blij zijn met dit bezoekje.

Leuke ideeën voor als je elkaar niet kunt zien

Je moeder niet kunnen vastpakken en knuffelen op moederdag is allesbehalve fijn voor beiden. Gelukkig kun je haar met deze ideeën wel opfleuren.

Stuur een boeket bloemen of een lekkere doos pralines op

Bloemen komen van pas bij ontelbaar veel gelegenheden en dus zeker ook bij Moederdag. Het is een mooie en kleurrijke manier om je liefde te tonen aan haar. Om dit cadeau extra speciaal te maken kun je bij verschillende bloemisten een lekkere doos pralines erbij laten leveren. En zeg nu zelf, welke vrouw houdt er nu niet van chocolade en bloemen?

Laat een uitgebreid ontbijt leveren

Er zijn genoeg websites waarop jij een heerlijk, uitgebreid ontbijt kunt bestellen en dit laten leveren bij je moeder. Neem maar eens een kijkje op ontbijt.nl. Op deze website kun je tussen verschillende ontbijtmanden kiezen en op deze manier een persoonlijk ontbijt samenstellen. Het leuke aan dit idee is dat je moeder meteen verrast wordt als ze wakker is en haar dag geweldig kan starten. Je kunt ook videochatten en tegelijkertijd ontbijten om het gevoel te creeëren dat jullie toch samen zijn.

Laat een gepersonaliseerd cadeau leveren

Op verschillende online webshops zoals Smartphoto kun je leuke ideeën opdoen voor een gepersonaliseerd cadeau. Dit kan zijn een fotoboek, receptenboekje of een koffietas met jullie leukste foto op. Een gepersonaliseerd cadeau is altijd een tikkeltje leuker dan een gewoon cadeau en jouw moeder zal er dan ook dubbel zo blij mee zijn.

Plan een video call in

Dit is natuurlijk niet hetzelfde als je moeder in het echt zeggen hoe graag je haar ziet. Maar niets houdt je tegen om dat dit jaar via de computer of smartphone te zeggen. Verder kun je nog enkele uurtjes lekker bijpraten en misschien al bespreken hoe je deze feestdag gaat vieren na de corona crisis. Dan heeft je moeder een leuke gedachte om naar uit te kijken.

Er is dus geen reden om je moeder niet te verwennen of te verrassen dit jaar! Geniet van elkaar deze zondag, ondanks de omstandigheden.

Lees ook:

Wendy’s opvoedvraag: wanneer begint de pubertijd?

Win een Titan Accent Shades Zonnebril van het merk Silhouette

Marja fietst stad en land af voor haar eigen eten