Michelle was 36 toen zij en haar partner besloten om voor kinderen te gaan. Helaas, is de kinderwens van Michelle (nu 46) niet uitgekomen. Ze bleef kinderloos. Een rouwproces volgde, en ze besloot bijeenkomsten op te zetten voor vrouwen zonder kind. Ze ontdekte dat je op veel manieren moeder kunt zijn.
‘Jarenlang leefde ik met het idee dat ik moeder zou worden. Toen ik het samen met mijn partner wilde proberen, was ik 36 jaar. Om kinderen te krijgen was 36 natuurlijk al wel wat laat, maar toch had ik nog steeds hoop. Ik vond mezelf namelijk echt een type om op mijn veertigste nog moeder te worden. Daarnaast zag ik het ook bij de zus van mijn oma gebeuren. Zij kreeg op haar 49e nog een kind. Een nakomertje noemde ze het. Dit, en de hoop dat het ooit wel goed zou komen, maakten dat ik mij er niet druk om maakte. Totdat mijn vriend zei dat hij vond dat we ondertussen eigenlijk al te oud waren. Langzaam groeide bij mij het besef; ik word geen moeder meer.’
Lotsbepaling
‘Er zijn verschillende redenen waarom iemand geen moeder wordt. In mijn geval vond ik het vooral lastig om te accepteren doordat er geen duidelijke oorzaak was. We hebben verschillende testen gedaan. En wat bleek? Bij ons allebei was alles gewoon in orde. Dat verbaasde mij eigenlijk niet. Elke maand voelde ik precies aan wanneer mijn eisprong kwam. Zelfs toen het eitje een keer bevrucht was, voelde ik dat ik zwanger was. Maar helaas werd ik toch weer teleurgesteld. Ik kreeg namelijk een miskraam. Daarna hoopte ik natuurlijk om opnieuw zwanger te worden, maar dat is niet meer gebeurd. Ik heb best lang nog geloofd dat het nog zou lukken. Totdat ik een boek las over rouw. En dan in het bijzonder rouw om iets dat er niet is gekomen. Het kwartje viel, afscheid nemen van mijn kinderwens is een rouwproces. Ongewenste kinderloosheid wordt ook wel het onzichtbare verdriet genoemd, ook omdat deze vorm van rouw vaak niet erkend wordt. Keer op keer teleurgesteld worden, zette mij aan het denken. Was het wel zo bedoeld dat ik moeder moest worden? Zelf geloof ik namelijk sterk in een soort lotsbepaling; dingen zijn voorbestemd. Als het niet de bedoeling is dat ik moeder word, dan moet het misschien ook wel zo zijn. Daarom koos ik niet voor kunstmatige ingrepen. Mijn lot legde ik vanaf dit moment in handen van de natuur.’
Gelijkgestemden
‘Gelukkig heb ik aardig wat vriendinnen en vrouwen om mij heen die ook geen kinderen hebben en waar ik mijn verhaal en verdriet mee kon delen. Dat was heel helpend en helend. Ik organiseerde in die tijd bijeenkomsten voor vrouwen om meer in hun vrouwelijke kracht te gaan staan. Hieruit ontstond het idee om dit speciaal voor vrouwen zonder kind te gaan doen. Ik had zelf in vrouwengroepen regelmatig ervaren om als vrouw zonder kind in de minderheid te zijn, of dat je zelfs de enige bent. Dat was soms confronterend en pijnlijk. We hebben allemaal behoefte aan gelijkgestemden én rolmodellen om ons heen. Op een gegeven moment heb ik vanuit een ingeving een goede vriendin gebeld met de vraag of ze zin had om samen bijeenkomsten speciaal voor vrouwen zonder kind te organiseren. Zij had ook geen kinderen en volgde de opleiding voor ritueelbegeleider (celebrant). Zij was gelijk net zo enthousiast als ik. Op 18 december 2021 was de eerste bijeenkomst. We huurden een ruimte af en kwamen bij elkaar voor en ritueel. Wat wij gelijk merkten was hoe fijn en waardevol vrouwen het vonden om samen te komen met andere vrouwen zonder kind. Het delen van ieders verhaal geeft veel herkenning. Wij vinden het ook belangrijk om iets creatiefs te doen of in beweging te komen zodat gevoelens en ervaringen ook lichamelijk kunnen worden verwerkt.’
Moederrol
‘In onze maatschappij is het als vrouw vooral de norm om moeder te worden. Je hebt wat uit te leggen wanneer je dit niet bent, wordt of wil worden. Om wat voor reden dan ook. Bij mezelf vroeg ik af wat het zijn van moeder nou eigenlijk betekent en inhoudt. Moedergevoelens hebben alle vrouwen denk ik wel. Deze gevoelens maken dat je als vrouw het als een soort ‘taak’ ziet om vanuit moederliefde en compassie te zorgen voor iets of iemand. Dit houdt in de eerste plaats in dat je goed voor jezelf zorgt. De moederrol die we allemaal in ons hebben, kan zich in verschillende vormen uiten. Zo heb ik bijvoorbeeld iemand ontmoet die een voedselbos heeft. Hier zorgt zij met heel haar ziel en zaligheid voor. Een moederhart kan zich op vele manieren uiten, besefte ik mij. De bijeenkomsten en onze groeiende community gaven we daarom de naam Moeders zonder kind. Je bent namelijk al moeder, ook zonder kind. Het is de kunst om het begrip moeder zijn, breder te bekijken.’
Acceptatie
‘Op dit moment ben ik volledig in de acceptatie. Zwanger worden wil ik niet meer. Het zou dan eigenlijk ook niet meer kloppen voor mijn gevoel. Mijn missie is namelijk echt om vrouwen in te laten zien dat je ook moeder bent, zonder dat je een kind hebt. Tijdens bijeenkomsten zien wij regelmatig dat vrouwen op zoek zijn naar zingeving en een waardevolle invulling van hun leven. Moeder zijn staat ook voor verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven en in contact staat met je eigen wijsheid en intuïtie. Wij willen moeders zonder kind hier graag bij inspireren en ondersteunen. Soms raakt het mij echt nog wel, wanneer bijvoorbeeld een vriendin op latere leeftijd toch nog een kind krijgt. Maar ik heb alle vertrouwen in mijn eigen levenspad en ben heel tevreden met hoe mijn leven nu is. Zo ben ik bijvoorbeeld enorm blij met mijn hond Sunny. Daar ben ik ook een soort moeder voor; een hondenmama. Aan andere vrouwen wil ik meegeven dat zij niet hoeven twijfelen aan hun vrouw zijn. Zoek steun als je het moeilijk hebt, je hoeft het niet alleen te doen. Delen is helen. Volg je verlangens, zo creëer je een vervullend leven voor jezelf waarin de moeder in jou helemaal tot bloei kan komen.’
