Afgelopen dinsdag was de kick-off van de kinderpostzegelactieweek en wij waren erbij. Dit jaar wordt er geld opgehaald voor dakloze kinderen. Wij spraken Grace (29 jaar), moeder van een 7-jarige dochter. Grace heeft samen met haar dochter een tijd bij het Leger des Heils gewoond, maar heeft kortgeleden haar eigen huisje gekregen. Ze sprak met ons over haar tijd in de opvang.
Grace had altijd haar eigen woning, totdat ze daar noodgedwongen uit moest. ‘Ik kon geen huis kopen, had te weinig woningnetjaren opgebouwd om te huren en antikraak-wonen was ook geen optie met mijn dochter. Om toch een dak boven ons hoofd te hebben, zijn we eerst bij veel verschillende mensen blijven logeren. Naast dat we onszelf steeds aan het verplaatsen waren, zorgde ik ook voor mijn dochter en werkte ik fulltime. Dit alles brak mij enorm op.’
Niet hopeloos genoeg?
Voordat je wordt aangemeld bij het Leger des Heils moet er heel wat gebeuren. ‘Ik had een fulltimebaan, had geen schulden, maar verkeerde wel in een vreselijke situatie. De gemeente kon mij niet helpen en spoorde mij aan om zelf iets te gaan zoeken, omdat alle opvanglocaties al vol zaten. Ik was dus eigenlijk een net niet té hopeloos geval. Zelf op zoek gaan naar onderdak lukte niet, hier had ik te weinig geld voor en mijn kennissenkring was ook te klein.’
Grace heeft zo veel energie in het proces moeten stoppen dat het haar op gegeven moment te veel werd, ze stortte helemaal in. ‘Op een bepaald punt ben ik uit wanhoop naar jeugdzorg gestapt omdat ik wist dat wij vanaf die avond niet meer met een dak boven ons hoofd zouden kunnen slapen. Ik heb hen toen gevraagd, ofwel geschreeuwd: “Moet ik haar (mijn dochter) dan bij jullie in de gang laten slapen zodat ze een dak boven haar hoofd heeft?”‘
Na die noodkreet kreeg ze uiteindelijk toch hulp aangeboden en kon ze snel bij een crisisopvang terecht. Hier zitten verschillende mensen met verschillende verhalen die uit nood bij elkaar zijn gekomen. Vanuit deze situatie wordt er gefilterd en gekeken naar wie waar het beste past en of diegene aan een bepaald traject mee kan doen. Vanaf daar word je een paar keer overgeplaatst, zodat je op de juiste plek terecht komt. Zo kwam Grace bij het Leger des Heils, in een moeder-kindhuis.
Dieptepunten
‘Achteraf is het een ‘mooie’ ervaring, in die zin dat ik er veel leermomenten aan overgehouden heb. Maar mijn dieptepunt was dat ik zo afhankelijk was. Zo zat er een vrouw met een baby op een hele kleine kamer die heel graag haar beide andere kinderen, die in pleeggezinnen zaten, terug wilde. Dat was niet mogelijk omdat het gehele gezin niet in haar kleine kamer zou passen. De begeleiders van de opvang wilden dat ik met die vrouw zou ruilen, zodat zij een poging kon doen bij Jeugdzorg om haar twee kinderen terug te krijgen. Ik protesteerde tevergeefs en moest verkassen naar haar kleine kamer. Zelfs Jeugdzorg vond dat die kamer te klein was voor mij en mijn kind, maar daar kon niks aan veranderd worden. Hierdoor moest ik noodgedwongen mijn dochter bij iemand anders onderbrengen, omdat er op die kamer maar één bed stond. Na deze situatie ben ik ook snel naar het moeder-kindhuis gegaan van het Leger des Heils.’
Klaarstomen
Het Leger De Heils stoomde Grace klaar om weer op zichzelf te gaan wonen. En zo kon ze plek maken voor andere moeders die opvang nodig hadden. ‘Ik was wel een beetje ontwricht, bij het Leger des Heils leerde ik weer stabiel te worden. Wanneer dit allemaal goed ging mocht ik tekenen voor een huisje, waar mijn dochter een eigen kamer zou krijgen. Dit gebeurde uiteindelijk ook. De begeleiding blijft geregeld langskomen om te kijken hoe het gaat. Ik zit hier nu sinds mei en we willen er echt nooit meer uit!’
Moederschap
We vroegen Grace hoe het voelt om als moeder in zo’n opvangcentrum te zitten. ‘Dramatisch voelt het om als moeder hulp te moeten zoeken, want je wilt het liefste alles op orde hebben voor je kind. Elke keer mijn verhaal delen, en daarnaast proberen om mijn normale leven door te zetten, was erg vermoeiend.
‘Toen ik eenmaal die hulp kreeg voelde dat als een verademing. Er zijn momenten geweest dat ik liever niet zei dat ik in een opvang zat, omdat ik bang was dat mensen me anders gingen zien. Je bent streng voor jezelf en neemt het jezelf kwalijk dat je alles beter op orde had moeten hebben. Af en toe schaamde ik me dus wel een beetje voor de situatie. Met een aantal mensen kon ik erover praten, maar met de buitenwereld deelde ik het niet. Mijn dochter zat op een hele nette school, tussen de grachten van Amsterdam. Ik voelde me daar soms een beetje naar, omdat mijn dochter toen geen vriendjes kon laten spelen bij ons thuis. In de opvang waar ik zat was bezoek wel welkom, maar pas na een bepaald tijdstip, waardoor dit niet gemakkelijk was. Niemand heeft er ooit wat van gezegd op school, maar ik voelde het af en toe wel zo.’
Zingen
Het Leger des Heils biedt kunst en theater aan. Er wordt van alles georganiseerd en eens in de zoveel tijd is er een open-mic avond. Het is heel laagdrempelig en iedereen mag hier zijn of haar kunstje laten zien. Zo ook Grace. ‘Ik schrijf graag en op de opvang waar ik zat had je af en toe begeleiders die trainingen gaven. Bij mij was dat een training die je leerde om je eigen grenzen aan te geven; wat je toelaat, wie je bent, en zo maar door. Daarvoor moet je dus ook jezelf leren kennen om je eigen waarden te kunnen bepalen. Daarbij was een van de dingen die ons gevraagd werd: wat vind je leuk om te doen? En toen durfde ik te vertellen: ik vind het leuk om te schrijven en ik hou ook van muziek.’
The Passion
‘Omdat we “out of the box” moesten gaan zou ik een keer meedoen met zo’n open-mic avond. Toen kwam ik ineens binnen in een theaterzaal met heel veel mensen waar ik mijn lied heb gezongen. Dit was een enorme overwinning voor mezelf, dat ik iets deed wat ik echt niet durfde. Uiteindelijk heb ik zelfs opgetreden in de Afas Live met nog meer deelnemers van het Leger des Heils. Hierna ben ik ook ineens bij de opening van de Noordkaap beland, waar ik mocht zingen voor de Koning. Bij deze opening was ik gespot door een meneer van de EO, waardoor ik uiteindelijk ook bij The Passion mocht zingen.’
‘Ik vond het prachtig. Niemand dan ikzelf weet natuurlijk beter wat voor een overwinning het is. Ik ben er zo ook achter gekomen hoe fijn ik het vind om gezien te worden, dat werkt heel aanstekelijk. Het was een bevestiging voor mezelf dat ik gewoon moet doen wat ik leuk vind en waar ik me goed bij voel. Dan hoef ik ook niet de beste zijn. Het gevoel van op een podium staan kan ik gewoon niet in woorden uitdrukken. Het is allemaal zo veilig; iedereen krijgt een applaus. Je staat even in het middelpunt, terwijl ik dit in het dagelijks leven helemaal niet graag wil. Zoveel adrenaline die dan door je lichaam gaat, ik ben er heel dankbaar voor.’
Levensles
‘Ik weet niet alles en ik zou mezelf absoluut geen goeroe noemen op dit gebied, maar het enige wat ik echt mee kan geven is: accepteer de situatie zoals die is en sta open voor hulp. Ik heb altijd in mijn achterhoofd gehouden: straks is dit allemaal een hele mooie ervaring en dan heb ik er echt voor gevochten. Uiteindelijk heb ik aan zoveel dingen van mezelf mogen werken. Ik zie het echt als een cadeautje nu. Dus: als je dan toch in die situatie zit, pak het dan ook maar gelijk allemaal aan, dan wordt die situatie een soort van zegen.’
Kinderpostzegelactie 2019
Van 25 september t/m 2 oktober is het weer kinderpostzegel-week en verkopen ruim 160.000 basisschoolkinderen postzegels voor een goed doel. Dit jaar zetten ze zich in voor kinderen die in een daklozen- en vrouwenopvang verblijven. Er worden postzegels en andere producten verkocht. Ook is het mogelijk om een eenmalige donatie te doen voor kinderen in de daklozenopvang.
Grace heeft gezongen op de opening van het evenement. ‘Ik vind dat er meer aandacht besteed mag worden aan activiteiten in de opvang. In de opvang zelf werden er niet heel veel activiteiten of workshops georganiseerd. Dat heb ik wel gemist, vooral voor mijn dochter. Het is dus juist zo goed dat er met deze actie de aandacht wordt gevestigd op het kind.’
Kijk voor meer informatie over de kinderpostzegel actie op hun website.