In de nieuwe rubriek ‘Vrouwen met Impact’ spreekt WENDY met vrouwen die een verschil maken voor onze maatschappij. Waar brengen zij verandering in? Wat is hun drijfveer? En vooral: waarom vinden ze het belangrijk om impact te hebben? Dit keer: powervrouw Celine. Ze is moeder van twee kinderen én heeft daarnaast twee eigen ondernemingen. In de zomer postte zij een video, waarin ze aan het chillen was terwijl de kinderen op de opvang waren. Ze kreeg een aantal haatreacties van andere moeders, maar ook van mannen. Het werd haar duidelijk dat ze te maken had met momshaming.
‘Afgelopen zomer werd ik mij bewust van het fenomeen momshaming. Ik plaatse een video op mijn platform Zakenmama. Dit was een filmpje waarin ik lekker aan het chillen was met een tijdschrift in mijn handen. Als tekst stond erbij: wanneer je niet hoeft te werken, maar de kids toch naar de opvang zijn. Vooral de TikTok ging mega viraal. Er werden erg nare dingen onder de video geplaatst. Zowel mannen als vrouwen zeiden dat ik egoïstisch was, een slechte moeder ben én waarom ik überhaupt kinderen heb als ik toch niet voor ze zorg. Ik was best verbaasd en dacht wat gebeurt hier nou? Word ik nu écht serieus bekritiseerd door mensen die ik niet ken? Het was gewoon bedoeld als een video met een glimlach, maar ook om wat kracht te geven aan andere moeders. Ik wilde meer de boodschap overbrengen dat het soms fijn is om je eigen ding te doen. Pak ook eens wat tijd voor jezelf.
Ik heb 2 kinderen. Ze zijn 1,5 en 4 jaar oud. Daarnaast heb ik 2 eigen ondernemingen. Ik ben dus een moeder met een meer dan fulltimebaan. Er wordt vaak de vraag aan mij gesteld hoe ik dat doe. Het is zeker lastig om alle ballen hoog te houden, maar eerlijk, dat hoeft ook helemaal niet. Daar ben ik heel open over. Ik heb ook genoeg gebroken nachten. Als ik dat tegen een vriendin vertel, herkent zij dit. Je creëert op deze manier veel empathie voor elkaar. Ik vertel dit dan ook vaak op het werk. Dan weten ze wat er met mij aan de hand is én hoef ik me ook niet beter voor te doen die dag.’
Discriminatie
‘Voor mijn platform zoek ik de verbinding en ga ik vaak het gesprek aan met verschillende moeders. Zij hebben net als ik ook met momshaming te maken, maar dan écht op de werkvloer. Ik werk natuurlijk ook, maar opmerkingen via sociale media komen op een andere manier aan, dan wanneer je er direct mee geconfronteerd wordt. Zo kwam ik in contact met een moeder die niet werd aangenomen, omdat ze zwanger was. Dat is natuurlijk te gek voor woorden, maar komt helaas nog te veel voor.
Niet alleen tijdens de zwangerschap worden vrouwen benadeeld of bekritiseerd, maar óók na de bevalling. Stel je geeft nog borstvoeding aan je kind en je moet af en toe even weg om te kolven, dan zijn er vaak collega’s die dat gedoe vinden. Zo hoorde ik van een moeder dat haar leidinggevende vroeg of ze niet gewoon kon stoppen met het geven van borstvoeding.
Daarnaast wordt er ook vaak commentaar gegeven op moeders met een hoge functie. Zo las ik laatst een column over een moeder die problemen had met haar kinderen naar de opvang brengen. Ze was namelijk arts én de opvang was dan simpelweg nog niet open wanneer zij moest beginnen met werken. Uit nieuwsgierigheid ging ik even kijken wat daar onder werd gereageerd én ook dat was schrikbarend. Het komt er eigenlijk op neer dat men vindt dat je als moeder niet fulltime mag werken óf net als je partner een hoge functie mag hebben. Je laat je kinderen dan blijkbaar in de steek.’
Gesprek aangaan
‘Ik denk dat dit nog een veelvoorkomend probleem is door de oude rolverdeling die nog veel mensen in zich hebben. Het is de 21ste eeuw zou je denken. Alles kan én alles mag. Daarom stond ik er ook zo versteld van toen ik al die negativiteit over om mij heen kreeg. Om dit probleem op te lossen denk ik niet dat we met z’n allen naar elkaar moeten gaan wijzen. We kunnen beter het gesprek met elkaar aangaan. Dit doe ik nu ook met mijn platform. Ik interview moeders en deel dit op mijn sociale media. Mensen erkennen het en momshaming wordt zo meer bespreekbaar.
Niet alleen met elkaar praten vind ik een goede oplossing, maar er zou onder andere een betere wetgeving moeten komen. Wanneer zowel de moeder als de vader even lang zwangerschapsverlof krijgt zal er minder gek opgekeken worden naar elkaar, omdat iedereen dezelfde rechten heeft. Dit zou een startpunt kunnen zijn.’
Eigen keuze
‘Het kan natuurlijk ook zijn dat jij als moeder liever thuisblijft bij je kind(eren). Dat is voor ieder een vrije keuze, waar niemand zich mee moet bemoeien. Je kunt het alleen écht nooit, maar dan ook nóóit goed doen. Wanneer je ervoor kiest om huismoeder te worden, word je ook gek aangekeken. Een ander verhaal wat ik namelijk hoorde was dat een vrouw door haar buren erop werd aangesproken dat het raar was dat ze niet werkt én alleen maar voor haar kinderen zorgde. Andersom kan dus ook nog steeds.
Ik ben volgens de reacties te weinig bij mijn kinderen, maar zodra je ervoor kiest om huisvrouw te zijn, is het weer raar dat je niet werkt. Laten we iedereen vrijlaten in zijn of haar keuze. Bij elk gezin zijn er andere passies, waardoor er een andere verdeling is in het huishouden.’
Schuldgevoel
‘Werk en privé in balans houden is lastig. Ook voor mij met twee eigen bedrijven heb én twee kinderen. Alle ballen hooghouden, zoals vaak wordt gezegd, is dan ook een uitdaging. Dit gaat dan meestal niet in een rechte lijn. Veel ballen liggen standaard op de grond. Zo sport ik niet zoveel en is ons huis niet altijd zo opgeruimd. Ik heb ook wel eens een schuldgevoel naar mijn kinderen als ik bijvoorbeeld moet werken op mijn vrije dag, maar eigenlijk slaat dat schuldgevoel nergens op. Ik weet namelijk dat ik er wel genoeg voor ze ben. En een heel cliché, maar happy mom, happy kid. De kinderen hebben het ontzettend naar hun zin op de opvang. Ik kan ze wel altijd bij me hebben, maar als ik niet lekker in mijn vel zit, voelen zij dat ook. Het is dus constant blijven zoeken naar de juiste balans. Als iedereen gelukkig is, wat is dan het probleem? Laten we elkaar niet veroordelen.’
