Sanya kreeg een ongeplande keizersnede: 'Het was een traumatische ervaring'

Sanya had een romantisch beeld van haar bevalling. Het was het plan om in een kraamhotel in een bad te bevallen, maar ze belandde in het ziekenhuis waar ze na 24 uur bevallen een keizersnee kreeg. Een traumatische ervaring, waardoor ze het gevoel had dat ze faalde. Bij haar tweede bevalling was ze wel voorbereid en had ze wel een mooie ervaring. Om andere vrouwen te helpen richtte ze De Keizersnede Club op: een online platform dat ondersteuning en kennis biedt over de keizersnede.

‘Ik was helemaal van de wereld door de pijnstilling. Mijn zoon zag ik voorbijflitsen. Daar lag ik dan, nog helemaal open. Het voelde vervreemd. Wat nu? Ik was hier totaal niet op voorbereid.’

Gefaald

‘Ik zag vaginaal bevallen als de enige optie en was totaal niet voorbereid op andere opties. En al helemaal niet op de nasleep. Mijn ideale bevalling was dat ik in het kraamhotel in een bad zou bevallen met mijn vriend. Ik zag het al helemaal voor me: een relaxte bevalling. De eerste twaalf uur gingen ook hartstikke goed. Vijf uur later zei de verloskundige dat de bevalling niet vorderde en dat ze mijn vliezen kunstmatig wilden breken. Dat moest in het ziekenhuis. Ik zat in een goede flow. Natuurlijk deed het pijn, maar ik had het redelijk onder controle. Mijn vliezen braken meteen toen we in het ziekenhuis aankwamen. Op dat moment ging alles mis. Ik werd overgedragen aan een andere verloskundige en ik kreeg weeën opwekkers. Ik werd slecht ondersteund. Ik kreeg uitspraken zoals: “Bevallen doet nou eenmaal pijn” naar mijn hoofd. Dat hielp mij nou niet bepaald om terug in die flow te komen. Als je daar voor de eerste keer ligt, wil je dat niet horen. Ze noemden alleen maar de risico’s op. Ik voelde mij totaal niet gehoord. Inmiddels was ik al 24 uur onderweg en had ik al twee uur lang persweeën. Ik was doodop. Ze besloten dat ik een keizersnede kreeg. Ik had er heel erg moeite mee, maar was zo opgelucht toen mijn zoontje geboren was. Het viel mij vooral mentaal zwaar. Het voelde alsof ik had gefaald. Elke vrouw deed het tenslotte “gewoon”.’

Pech op pech

‘Twee dagen lang lag ik in het ziekenhuis. Ik moest bijkomen van een bevalling van 24 uur. De bevalling was niet het enige wat tegenzat. Mijn zoontje had geen aanleg voor borstvoeding. De eerste keer aanleggen ging fout, waardoor mijn zoontje drie kwartier aan mijn borst hing en mijn tepels enorm pijn deden. Ik had pech op pech. Mijn zoontje was niet snel verzadigd, waardoor hij veel huilde. Ik kon niks. Voor iedere beweging, lach en kuch had ik mijn buikspieren nodig. Ik kon mijn zoon niet verschonen. Eigenlijk kon ik fysiek alleen voeden, maar ook dat lukte niet. Het plaatje was niet compleet. Het heeft echt anderhalf jaar geduurd voordat ik op de roze wolk zat. Ik was zwaar getraumatiseerd.’

Hulp

‘Een half jaar later werd ik weer zwanger. Als kind had ik altijd de droom gehad om twee kinderen te hebben. Na mijn eerste bevalling dacht ik: eens en nooit weer. Hoe heeft mijn oma in hemelsnaam negen kinderen op de wereld gezet? Ik heb veel gepraat met mijn vriend en met anderen. Ook heb ik EMDR-therapie gevolgd om mijn traumatische ervaring een plekje te geven. Ik was er weer klaar voor om opnieuw zwanger te worden. Ik was blij, maar vond het tegelijkertijd enorm spannend. Dit keer wilde ik het anders doen. Ik wilde mij goed voorbereiden en er een positieve ervaring aan overhouden. Ik wilde het anders doen.’

De Keizersnede Club

‘Tijdens mijn research kwam ik erachter dat er zoveel opties zijn. Op fora zocht ik tips en ervaringen op, maar er was geen plek waar ik mij thuis voelde. Ik kwam op het idee om een eigen platform op te richten.

Na 22 weken zwanger te zijn, overleed mijn vader. Ik zat in een stressvolle rouwperiode. Een maand voor mijn bevalling kwam mijn vriend ook nog eens met zijn been in het gips te zitten. Dat hield mij niet tegen om de bevalling alsnog goed te willen ervaren. Ik nam een doula in handen en werd goed begeleid door de verloskundige. Ook tijdens deze bevalling werd de baby er via een keizersnede uitgehaald. De keuze was helemaal goed. Ik stond er volledig achter. Deze ervaring deelde ik op mijn Instagram account. De Keizersnede Club is ontstaan een week nadat mijn dochter is geboren. Het is ontstaan uit een behoefte om mijn verhaal te delen, zodat ik niet weer in de emotionele nasleep zou komen. Ik was bang dat het net zo heftig was als bij mijn eerdere bevalling.’

Uitdaging

‘Bij mijn tweede zwangerschap ben ik eerder gestopt met mijn werk. Ik zat midden in mijn rouwverwerking en was bang voor de bevalling. Toch koos ik ervoor om te proberen om vaginaal te bevallen. De kans was groot dat dat kon. Tijdens de bevalling werd het een sterrenkijker. Ik vond het jammer dat het niet vaginaal was, maar ik had zelf wel de touwtjes in handen. Daar heb ik een hele positieve ervaring aan overgehouden. Het herstel was wel tien keer zwaarder dan bij de eerste. Ik moest langer in het ziekenhuis blijven, omdat ze bang waren dat ze mijn blaas hadden geraakt. Uiteindelijk was dat gelukkig niet zo. Ik was in tranen toen ik na vijf dagen thuiskwam. Ik vond het super spannend, omdat mijn man in het gips zat. Hoe moest ik dat in hemelsnaam doen? Er liep tenslotte al een kleintje rond. Ik had veel pijn en de borstvoeding deed pijn. Na drie en een halve maand kon ik pas vaker van de trap af.’

Voorbereiden op een keizersnede

‘Als je een geplande keizersnede krijgt, word je daarop voorbereid door de zorgverleners. Als je, zoals ik, gaat voor een vaginale bevalling, is het wel belangrijk om iets te doen aan je verwachtingsmanagement. Houd er rekening mee dat het ook anders kan lopen. Het is belangrijk om je voor te bereiden op de mogelijke scenario’s van een bevalling. Wat gebeurt er met je tijdens de keizersnede? Eén van de dingen waar vrouwen vaak van schrikken is dat je met een ruggenprik gewoon het geduw en getrek voelt. Er zijn weleens vrouwen geweest die mij een bericht hebben gestuurd dat ze daardoor juist bang werden. Even later kwamen ze daarop terug. Ze vonden het toch waardevol, omdat ze niet overvallen werden.

Daarnaast kun je rekening houden met je dagindeling. De eerste 48 uur na je keizersnede, werkt je ruggenprik uit, waardoor je meer pijn krijgt. Van tevoren kun je daar rekening mee houden door geen bezoek uit te nodigen en echt rust te houden. Vraag ook om hulp. En vooral: kijk naar wat je wel kan. Er wordt veel gedeeld over wat je allemaal niet kunt, maar er kan wel degelijk veel. Wees trots op je bevalling. Een keizersnede is ook een bevalling. Je mag er negatieve gevoelens over hebben, maar deel het.’