Annerieke is vrijwilliger voor Mercy Ships, het grootste ziekenhuisschip ter wereld waar ze chirurgische zorg toegankelijk maken voor de allerarmsten. Samen met andere vrijwilligers verrijkt zij op deze manier hun leven door mensen over de hele wereld te helpen. ‘Die dankbaarheid van de patiënten. Als ze geholpen zijn, maar ook alleen al als ze een gratis consult krijgen, daar doe je het voor. Het is geweldig. We kunnen niet de hele wereld veranderen, maar wel de wereld voor die ene patiënt.’
‘Al meer dan vijf jaar doe ik vrijwilligerswerk voor Mercy Ships. Op een van hun ziekenhuisschepen reis ik mee, de ene keer naar Madagaskar, een andere keer naar Benin, Kameroen of Senegal. Mensen in mijn omgeving vragen altijd: “Wanneer ga je weer?” Ze kijken niet gek op, als ik er zomaar weer drie maanden of langer tussenuit ben. Andere mensen gaan op vakantie, ik spaar alle uren op en neem onbetaald verlof op om mee te kunnen. Het voelt voor mij als roeping om mee te gaan met Mercy Ships en de allerarmsten te helpen. Samen met lokale medisch specialisten werken we om de toekomst van landen in Afrika te verbeteren. Met als doel dat deze landen op medisch gebied meer zelfredzaam zijn en we onszelf uiteindelijk overbodig maken.’
Kennis en ervaring
‘In mijn dagelijkse leven werk ik op de spoedeisende hulp in het Deventer Ziekenhuis. Eén van de fijnste werkgevers die je kunt hebben, met geweldige collega’s. Tot nu toe gaat het elke keer zo dat als (onbetaald) verlof opneem om met Mercy Ships mee te gaan, mijn diensten worden opgevangen door collega’s. Zo weet ik mijn vrijwilligerswerk mooi te combineren met mijn werkende leven en heb ik altijd een baan om naar terug te keren. Natuurlijk neem ik ook een stukje kennis en ervaring weer mee terug.’
Indrukwekkend
‘Aan boord heb ik al veel afdelingen en alle specialismen gezien. Toch blijft het trekken. Dat was al zo na de eerste keer. Ik had me aangemeld voor drie maanden, maar er was een verpleegkundige uitgevallen. De vraag was of ik niet voor vijf maanden kon blijven. Het voelde zo goed, dat ik gelijk ja zei. Ik begon op de verpleegafdeling als algemeen verpleegkundige. Het jaar erna kwam ik terug als kinderverpleegkundige in Benin. Dat jaar mocht ik mij ook bezig houden met screenen. Ik was nieuwsgierig hoe dat proces gaat. Hoe komen patiënten aan boord? Logistiek is dat een hele operatie. Daarbij is het een bijzondere positie om de patiënten als eerste te mogen onderzoeken en hopelijk te verwelkomen. Het is ongelofelijk hoeveel mensen we dan soms zien. In Guinee zag ik – samen met een team van 11 verpleegkundigen – 7.000 mensen op een dag. Dat vind ik zo indrukwekkend. Dat mensen zoveel uren en dagen reizen en uren in de rij hebben gestaan, vanwege gezondheidsproblemen. Mensen staan niet voor de lol te wachten. Ze hebben een tumor aan de keel, verbrandingen of misvormingen. Het zegt iets over de medische nood in een land. Anders was je al lang geholpen. Dan had je die zorgvraag niet.’
Schrijnend
‘Mercy Ships heeft verschillende medische programma’s, waarmee ze zoveel mogelijk mensen gratis willen helpen. Van reconstructieve plastische chirurgie, algemene chirurgie, tandheelkunde tot oogoperaties, orthopedie en fisteloperaties. Ook bieden ze palliatieve en psychosociale zorg. Dit laatste is nodig, want omdat we gespecialiseerd zijn in chirurgische zorg, kunnen we niet iedereen helpen die komt. Dat is soms erg schrijnend. Ik kan me een moeder herinneren. Ze had een buideltje vast, haar kindje, in kleurige doeken gewikkeld. De vertaler naast mij vertelde dat moeder zei dat het kindje zo vaak trilt. De baby had inderdaad duidelijk een epileptische aanval. Dat is voor ons helaas niet te verhelpen, want bij epilepsie moet je levenslang medicatie geven. Je kunt het niet verhelpen met een operatie. Je hebt een goede arts nodig en jarenlange opvolging. Allemaal dingen die in Nederland wel mogelijk zijn… heel heftig dat je dan niet altijd kunt helpen. Natuurlijk kijken we dan wel wat we wel kunnen doen, en dat is bijvoorbeeld psychosociale hulp geven.’
Tumor aan de keel
‘Binnen een minuut weet of je meestal al of je mensen kunt helpen of niet. Dit moet ook, om er zo voor te zorgen dat iedereen die wacht ook daadwerkelijk wordt gezien. Een tumor aan de keel of een knobbel op de rug? Dan zeggen wij: ‘Loop maar door’, want die kunnen vaak chirurgisch verholpen worden. Dan begint het logistieke proces, noteren we gegevens, wijzen we een chirurg toe. Chirurgen komen voor twee á drie weken aan boord. Dat moet dus nauwgezet gepland worden. De operatie en het verblijf zijn gratis. Voor ze aan boord gaan, mogen de patiënten logeren in het Hope Center. Daar verblijven ze voor en na hun operatie, waarbij wij zorgen voor eten en de nodige medicatie.’
Spontaan feestje
‘Dat ik ook betaal voor mijn eigen verblijf aan boord, vind ik meer dan logisch. Als iemand doneert aan Mercy Ships, weten ze zeker dat het naar de patiënten gaat en niet naar mij. Ik kan voor mijzelf zorgen. Ik kom uit Nederland. Mijn reis bekostig ik met spaargeld en soms zijn er mensen in mijn omgeving die me willen sponsoren. Het leven aan boord is niet duur. Met gemiddeld 500 dollar (ruim 400 euro) per maand kom je goed rond als lange termijnvrijwilliger. Als je korter blijft ben je iets meer kwijt. Maar dan heb je verblijf en drie goede maaltijden per dag. Het klinkt heel cliché, maar het is waar: het kost geld om er te zijn, maar je krijgt er zoveel voor terug. Mensen zijn zo blij als we daar zijn. We hadden bij de screening ook een keer een dame met een enorme tumor aan de onderarm. Bijna zo groot als een voetbal. Gelukkig kon de chirurg haar helpen. Drie weken later hoorde ik gejoel in de tent. De mevrouw was teruggekomen nadat ze was geopereerd op het schip, juichend met haar armen in de lucht. Spontaan hebben we een feestje gebouwd. Die dankbaarheid van de patiënten. Als ze geholpen zijn, maar ook alleen al als ze een gratis consult krijgen, daar doe je het voor. Het is geweldig. We kunnen niet de hele wereld veranderen, maar wel de wereld voor die ene patiënt.’
Lees hier meer levensechte verhalen van vrouwen:
Marja heeft haar man door corona al 9 maanden niet gezien: ‘Geen idee hoe lang het nog duurt’
Rachel kon binnen één week niet meer lopen: ‘ik dacht dat mijn leven voorbij was’
Heb jij ook een verhaal dat je op wendyonline.nl zou willen delen? Stuur dan een mail naar redactie@wendymultimedia.nl
