Jacqueline kwam zwanger in coma te liggen: 'De doktoren konden niet voorspellen of ik ooit nog wakker werd'

Dat een longontsteking haar zo ziek zou maken dat ze in een coma zou komen te liggen, had Jacqueline nooit verwacht. Zes jaar geleden kwam ze tijdens de zwangerschap van haar tweede kind in coma te liggen. Lange tijd hangt het leven van moeder en haar baby aan een zijden draadje maar gelukkig overleven ze het allebei. Inmiddels heeft ze een positieve draai aan deze negatieve periode gegeven.

‘Mijn zoontje kreeg de griep en daarna kreeg ik het ook. Dat kan iedereen overkomen. Ik moest heel erg hoesten en had koorts. Op een gegeven moment werd ik zo ziek dat mijn man contact opgenomen heeft met de verloskundige. Zij heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis. Meer ter geruststelling, aanvankelijk was de gedachte niet dat er echt iets aan de hand was. Ik had nog geen idee dat het een longontsteking was. Bij het ziekenhuis aangekomen werd ik naar binnen gereden in een rolstoel, omdat ik dat stuk niet meer kon lopen. Twee maanden later werd ik wakker…’

Achteruit

‘In het ziekenhuis werd ik opgenomen en een paar uur later ben ik in slaap gebracht, omdat ik geïntubeerd moest worden. Sommige mensen die in een coma terecht komen horen nog stemmen of maken nog dingen mee. Maar voor mij was het één groot zwart gat.

Met de dag ging het verder achteruit. Ik werd zelfs aan de hart-longmachine gekoppeld, dat doen ze eigenlijk alleen als de beademing niet voldoende is. De beademing staat dan al op 100 procent, maar dat is dan niet genoeg voor het zuurstofgehalte in je bloed. Met die machine pompen ze het bloed uit je lichaam, de slang gaat de machine in en daar gaat jouw bloed doorheen. Daar voegen ze zuurstof toe aan je bloed en wordt het terug in je lichaam gepompt. Tien dagen na mijn opname hebben ze een keizersnede gedaan. Ik was nog steeds heel erg ziek en ze dachten dat dat nodig was om mij te laten opknappen. Helaas ging het alleen nog maar slechter met mij.’

Wakker gemaakt

‘Die gehele periode is het op- en afgegaan. Er waren momenten dat het beter ging, dat ze dachten dat ze de machines wat lager konden zetten. Dan ging het weer slechter, dus kreeg ik meer ondersteuning van machines. Vanuit Heerlen werd ik diezelfde dag nog overgeplaatst naar Maastricht. Later ben ik naar Groningen gebracht, omdat de artsen dachten dat er een longtransplantatie nodig was. In Groningen hebben ze daar de expertise voor. Uiteindelijk knapte ik daarop, zonder longtransplantatie kon ik uit mijn coma gehaald worden.

Op het moment dat ik wakker werd had ik last van hallucinaties. Het is lastig om te onderscheiden wat echt is en wat niet. Het eerste moment dat ik helder wakker werd kan ik mij nog goed herinneren. Het was Moederdag in 2015 en mijn zoontje kwam langs met zijn zelfgemaakte cadeautje.’

Achtbaan van emoties

‘Voor de mensen om mij heen is het een verschrikkelijke achtbaan geweest. Dat is ook het lastige, ik weet dat natuurlijk niet. Toen ik wakker werd, was ik nog niet helemaal beter, maar ik heb een heel ander traject gehad. Daardoor heb ik die periode op een heel andere manier beleefd. Ze hebben meerdere keren afscheid van mij moeten nemen, omdat ze dachten dat ik het niet ging redden. Ook bij mijn dochter.’

Premature baby

‘Nadat ik wakker was had ik gelijk in de gaten dat ik geen zwangere buik meer had, dat zorgde even voor paniek. Ik was te moe om daar bewust mee bezig te zijn. Later kreeg ik van mijn familie de verhalen te horen over de bevalling en dat mijn dochter in de couveuse lag in het ziekenhuis in Maastricht. Ze is met 28 weken en 2 dagen geboren, haar longetjes functioneerden nog niet goed. Ze is direct naar haar geboorte net als ik zelf geïntubeerd en aangesloten aan de beademingsmachine. Ik heb altijd heel sterk het gevoel gehad dat het goed met haar kwam.

Inmiddels is ze zes jaar. We hebben enorm geluk gehad. Artsen dachten dat ze zwaar gehandicapt zou worden, maar ze is kerngezond. Ik ben enorm dankbaar dat Emma en ik het hebben overleefd. Het is echt een wonder.’

Leven na coma

‘Ik miste stukjes van de periode dat ik in coma lag. Door het schrijven van een boek kon ik deze periode reconstrueren. Samen met Willy Janssen-Savelkoul heb gespreken gevoerd met familie, vrienden, verpleegkundigen en artsen. Het is net of het niet over jou gaat. Wat ik fijn vind is om iets positiefs te doen met die nare periode. Ik geef al een langere tijd gastlessen en lezingen voor onder andere verpleegkundigen. Graag wil ik anderen laten zien dat ondanks alles het echt goed kan komen. Ik ben heel erg van het positief denken, dat kan een enorme inspiratie zijn voor lotgenoten.

Het ziek zijn en de coma hebben een grote impact op mijn leven gehad, waar ik nog steeds last van heb. Ik ben sneller moe, heb minder spierkracht en ben sneller overprikkeld. Vroeger was ik altijd bezig, maar nu moet ik leren balans te houden.’

Jacqueline schreef een boek over haar ervaring, Nieuw leven in coma koop je hier.