Wekelijks plaatsen we op Wendy Online prachtige levensechte verhalen om jou te inspireren. Om terug te blikken op het afgelopen jaar delen we vandaag vijf verhalen die een diepe indruk op ons hebben achtergelaten. 

1 Zonder jou. Frédérique verloor haar zoon Nathan van 19 bij een tragisch ongeval: hij viel van het balkon van zijn studentenflat

‘Als Nathan een kamer binnenkwam ging het licht aan. Hij had zo’n groot charisma en was zo echt en onvervalst dat je hem niet meer vergat na een eerste ontmoeting. Hij had de gave om mensen blij en gelukkig te maken; je wilde bij hem zijn. Na zijn overlijden ontving ik talloze berichtjes over Nathan. Over hoe bijzonder mensen hem hadden gevonden, wat hij voor hen had betekend en hoe hij hen had geïnspireerd. Daar heb ik veel steun aan gehad.’

Lees het heel verhaal van Frédérique via deze link.

2 Merel heeft uitgezaaide borstkanker en wordt niet meer beter: ‘Het klinkt gek, maar ik ben gelukkiger dan ooit’

‘Het bleek uitgezaaid te zijn. Niet op één plek. Maar overal. In mijn beenmerg, botten, lever en lymfeklieren. Mijn vader was mee. Dat betekende dat ik mijn man op moest bellen. “Kunnen ze je nog beter maken”, vroeg hij. Waarop ik nee moest antwoorden. Dat was het ergste wat ik ooit heb moeten doen. Hij moest nog een half uur naar het ziekenhuis rijden waarin ik wist hij kapotging. We wisten meteen, ik word niet meer beter. Later bleek ik ook hersenuitzaaiingen te hebben. De prognose ging flink achteruit; vier tot zes maanden.’

Lees het heel verhaal van Merel via deze link.

Merel is in november overleden. Wij wensen haar nabestaanden heel veel sterkte bij dit grote verlies. Desondanks hoort haar verhaal thuis in dit rijtje, want wat een powervrouw was Merel.  

3 Annelyn is de dochter van een ex-gedetineerde: ‘Ik ben altijd van hem blijven houden als vader’

‘Zelf was ik vijftien toen de politie voor het eerst een inval deed bij ons thuis. Mijn vader was ondernemer en heeft een financieel delict begaan en hoewel hij niet meteen werd vastgezet en het met rechtszaken negen jaar wist te rekken, werd ons leven vanaf dat moment aan alle kanten anders. Het huwelijk van mijn ouders overleefde het niet, we raakten ons huis kwijt en alle spullen moesten verkocht worden. Met mijn moeder kwam ik in een sociale huurwoning terecht, maar mijn vader had geen huis en woonde vervolgens bij zijn zus en daarna in een oud kantoorpand op een industrieterrein. Als ik daar was, sliep ik op een matras op de grond. In het begin was er geen wasmachine, geen internet, alleen een klein butagasstelletje om op te koken. En toch ging ik altijd graag naar mijn vader. Mensen zeiden weleens: “Je vader hoort voor jou te zorgen, jij niet voor je vader”, maar zo ervaarde ik het niet. We hadden weinig, maar hadden het wel altijd leuk samen.’

Lees het heel verhaal van Annelyn via deze link.

4 Ouders van Chloé vreesden voor dood van hun dochter: ‘In mijn hoofd was Chloé al 5x overleden, dit kon toch zeker niet waar zijn?!’

‘De twee meiden deelden iedere nacht een slaapbank om op te slapen. Midden in de week viel Chloé een keer uit de lage slaapbank en had ze de dag erna gelijk een hele blauwe knie. Gedurende de week gaf Chloé wel eens aan dat ze erg moe was en dat ze minder eetlust had. We maakten ons toen nog niet echt zorgen, het was logisch dat de kinderen na een hele dag spelen in de zon aardig vermoeid waren. Ook wilde ze liever gaan zwemmen in plaats van eten. Snapten we ook wel weer want het lokale eten was niet bepaald hun favoriet. Een van de laatste dagen zag Michelle dat Chloé opeens een kleine blauwe plek in haar gezicht kreeg. Dit vonden we vreemd en Michelle benoemde toen zelfs al dat we moesten opletten. Ze wist namelijk dat onverklaarbare blauwe plekken een symptoom van leukemie was. Ik werd een beetje boos, omdat ik er niet met mijn hoofd bij kon dat dit kon gebeuren bij ons kind.’

Lees het heel verhaal van Cloé via deze link.

5 Zonder jou. De dochter van Marlies maakte een einde aan haar leven door zichzelf in brand te steken: ‘Ik wil haar sprankelende lach voor me blijven zien’

‘Treasure yourself, you are the only one who can do that. Dat zinnetje had Hester in haar What’s app-profiel staan. Het was haar levensmotto: mogen zijn wie je werkelijk bent. “I am who I am”, was ook een zinnetje dat ze vaak gebruikte. Het is een levensmotto dat zo actueel is. Zoveel jongeren ondervinden problemen in deze maatschappij omdat ze niet in het harnas passen dat hen wordt opgelegd. Het is een boodschap die ik – in naam van Hester – wil blijven verspreiden. Iedereen mag zichzelf zijn en is mooi hoe hij of zij is. We zouden met een meer open blik naar elkaar moeten kijken en aansluiten bij wat iemand wel is en kan in plaats van oordelen over elkaar.’

Lees het heel verhaal van Marlies via deze link.