Vijftien was Annelyn (26) toen de politie voor het eerst een inval bij hen thuis deed. Negen jaar van rechtszaken verder kwam haar vader alsnog twee jaar vast te zitten, ruim twee jaar geleden kwam hij vrij. Nu zet Annelyn zich in voor anderen die een relatie hebben met iemand die te maken heeft gekregen met justitie. ‘Het is niet iets waar je je voor hoeft te schamen.’

‘Laatst hoorde ik van iemand dat een kennis van haar een zoon bleek te hebben die al ongeveer dertien jaar vastzat. Die vrouw had daar nooit iets over verteld. Uit schaamte. Je hoort weinig over de familie, partners en kinderen van gedetineerden, maar de groep die ermee te maken krijgt is groot: elk jaar komen er in Nederland 30 duizend mensen in de gevangenis terecht en dat heeft impact op de grote groep achterblijvers. Ik heb daarom een site opgezet: notmycrime.nl. Ik hoop het op die manier bespreekbaar te krijgen, de schaamte eraf te halen.’

Kantoorpand

‘Zelf was ik vijftien toen de politie voor het eerst een inval deed bij ons thuis. Mijn vader was ondernemer en heeft een financieel delict begaan en hoewel hij niet meteen werd vastgezet en het met rechtszaken negen jaar wist te rekken, werd ons leven vanaf dat moment aan alle kanten anders. Het huwelijk van mijn ouders overleefde het niet, we raakten ons huis kwijt en alle spullen moesten verkocht worden. Met mijn moeder kwam ik in een sociale huurwoning terecht, maar mijn vader had geen huis en woonde vervolgens bij zijn zus en daarna in een oud kantoorpand op een industrieterrein. Als ik daar was, sliep ik op een matras op de grond. In het begin was er geen wasmachine, geen internet, alleen een klein butagasstelletje om op te koken. En toch ging ik altijd graag naar mijn vader. Mensen zeiden weleens: “Je vader hoort voor jou te zorgen, jij niet voor je vader”, maar zo ervaarde ik het niet. We hadden weinig, maar hadden het wel altijd leuk samen.’

Muziek

‘Ik weet nog hoe we in dat kantoorpand dan ’s avonds op het Bose sounddock muziek luisterden. Mijn vader en ik houden allebei erg van muziek, als kind stond ik al vaak samen met hem in de kamer te dansen. André Hazes, Rod Steward, Tino Martin. Mijn vader was vroeger een echte kroegtijger die erg van gezelligheid hield en als ik meeging, viel ik vaak bij hem op schoot in slaap. Muziek is voor hem ook een manier om te vertellen hoe hij zich voelt. “Luister hier maar eens naar”, zegt hij dan en dan draait hij bijvoorbeeld I don’t want to talk about it van Steward of If tomorrow never comes van Ronan Keating. Wat mijn vader heeft gedaan, staat voor mij los van de liefde die ik voor hem voel; die is overstijgend. Voor mijn gevoel heb ik een leuke jeugd gehad en de juiste waarden en normen meegekregen van mijn vader. Hij heeft altijd het beste met me voor gehad en voor hem was het als vader ook een strop dat hij zijn gezin niet kon beschermen.’

Zwijgen

‘Op school wist niemand van de problemen van mijn vader. Het is makkelijker om te vertellen dat je konijn dood is dan te vertellen dat je vader wordt vervolgd; het is niet iets waar mensen zich in kunnen verplaatsen. Vooral mijn ouders waren bang dat het tegen me zou werken. Ik de dochter zou worden van die vader die iets verkeerds heeft gedaan, terwijl ik ook gewoon mijn eigen dromen en idealen heb. Gelukkig was ik destijds al samen met de vriend die ik nu nog heb, en bij hem kon ik mijn ei kwijt. Toen ik eenmaal op het hbo zat heb ik er wel over gesproken, maar daar kreeg ik eigenlijk spijt van omdat ik vervolgens het advies kreeg om een tussenjaar te nemen. Ik had ook vaak het gevoel dat mensen over me oordeelden. Als ik een nieuwe Mac kocht bijvoorbeeld of een nieuwe auto. Waar deed ik dat dan van? Dat ik daar zelf hard voor werkte ging er blijkbaar niet in.’

Open

‘Toch is het belangrijk om erover te praten. Als iemand in je familie vastzit is dat immers ook jouw probleem en ook bij mij luchtte het uiteindelijk op om er open over te zijn. Daarom heb ik nu de site notmycrime.nl opgezet, omdat ik hoop dat er meer openheid over dit onderwerp komt. Dat iemand van wie je houdt vastzit, is immers niets om je voor te schamen. De groep mensen die dit overkomt is zo groot, maar het is een onzichtbare groep.’

Corona

‘Ruim twee jaar geleden kwam mijn vader vrij, In eerste instantie woonde hij bij mij en mijn vriend, maar inmiddels heeft hij zijn eigen appartement. Ik ben blij dat hij er weer is. De periode dat hij vastzat was extra moeilijk vanwege corona; we konden tijden niet op bezoek. In het eerste jaar werd mijn opa ziek en overleed hij, maar mijn vader kreeg geen verlof om voor hem te zorgen. Dat doet pijn. Mijn vriend is een transportbedrijf begonnen en mijn vader is hem gaan helpen; omdat hij altijd ondernemer is geweest heeft hij verstand van zaken. Ik vind mijn vader de leukste vader van de wereld. Hij is charmant, intelligent en heeft een enorme humor. Ook in de moeilijkste tijden is er geen dag geweest dat hij niet lachte. Ik ben heel blij dat ik hem door deze jaren niet ben kwijtgeraakt.’

Kijk ook op de site van Annelyn en op haar Instagramkanaal.