In de rubriek ‘Vrouwen met Impact’ spreekt WENDY met vrouwen die een verschil maken voor onze maatschappij. Ineke Hogema werkt als auteurscoach met mensen die bewust kiezen voor begeleiding bij het schrijven van een boek over bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare. Daarnaast werkt ze als redacteur en geeft ze boeken uit bij haar uitgeverij, Uitgeverij Lente.

Waarom het beroep auteurscoach?

‘Vroeger heb ik bij een grote uitgeverij gewerkt, maar na een reorganisatie binnen het bedrijf ben ik voor mezelf begonnen. De term auteurscoach heb ik eigenlijk zelf bedacht. Het houdt in dat ik auteurs met plannen voor een non-fictie boek help deze te schrijven. Die boeken kunnen gaan over spiritualiteit, psychologie, zingeving, rouw, verlies en geboorte. Veelal verhalen gebaseerd op hun persoonlijke ervaringen. Een boek schrijven is veel meer dan wat woorden op papier zetten; er zit een mooi, intiem en kwetsbaar proces achter.

De meeste mensen schrijven niet zomaar een boek. Het idee van een boek schrijven hebben ze vaak al heel lang. Zodra ze klaar zijn om die stap te nemen, sta ik voor ze klaar. Tijdens het schrijven krijgen de auteurs te maken met veel uitdagingen, zoals deadlines of onzekerheden. Bij een boek over ziekte of een overleden dierbare komen er vaak heftige emoties naar boven, waardoor je jezelf even kwijt kunt raken. Ik vind het prachtig dat ik houvast kan bieden. Ik werk met trajecten van negen maanden. Zo hebben de auteur en ik alle tijd om die uitdagingen te overwinnen.’

Hoe ziet zo’n samenwerking eruit?

‘Doordat ik me heel erg goed kan inleven in de gevoelens van de auteur bouw je in die negen maanden een soort van zakelijke vriendschap op. We spreken elkaar regelmatig, zowel live als online. De onderwerpen van de boeken die ik begeleid liggen vaak gevoelig en zijn lastig voor de auteur om helemaal zelf, zonder professioneel klankbord te schrijven. In sommige gevallen maakt het ook deel uit van hun rouwproces. Het is prachtig dat ik daar een deel van mag zijn. Nadat zo’n boek uitgebracht wordt, hoor je vaak een zucht van trots.

Na het uitbrengen van een boek krijg je veel berichtjes. Het boek ‘De echo van het water’ is mij op dat gebied het meeste bijgebleven. De auteur was een vrouw die al haar gezinsleden verloor en alleen overbleef. Het verhaal raakte veel mensen, en dat was terug te zien in de reacties; ‘Heeft iemand haar mailadres, want ik zou haar graag een hart onder de riem steken’ en ‘Wat een indringend verhaal, kan ik wat voor haar betekenen?’. Zulke berichtjes bevestigen voor mij dat ik precies doe wat ik in het leven voor ogen had. Het biedt troost, ondersteuning en herkenning voor iedereen die door eenzelfde soort situatie gaat.’

Is het lastig om niet emotioneel betrokken te raken?

‘Sommige verhalen gaan me wel aan het hart, een voorbeeld hiervan is het boek ‘Mama ik kom jou wel troosten’. De auteur was even oud als ik en ook onze gezinssamenstelling was hetzelfde. Haar baby overleed kort na de geboorte. Ruim twintig jaar later kwam ze naar me toe; ze wist dat ze met haar verhaal wellicht anderen kon troosten. Het raakte, omdat dit mij ook had kunnen overkomen. Ik ben haar heel dankbaar dat zij dit verhaal wilde schrijven en dat het bij mijn uitgeverij is uitgekomen.

Zodra de auteur écht ergens tegenaan loopt, spreken we af en gaan we in gesprek met elkaar. Wat houdt je tegen? Wil je er iets over vertellen? Vaak helpt het om het probleem gewoon een keer uitgesproken te hebben. Ik neem mijn rol als coach op zulke momenten heel serieus.’

Waarom de naam ‘Uitgeverij Lente’?

‘De lente is mijn lievelingsseizoen. Het staat voor nieuwe energie, nieuwe ideeën, een groen leven en grenzen verleggen. Ook staat het voor boeken die een kwetsbaar randje hebben en in de lente weer wat zachter worden. Ik zou heel graag de grootste uitgeverij worden in Nederland, waar mensen met een verhaal over rouw graag naar toe komen. Het zijn verhalen die andere mensen ondersteunen en troosten in hun eigen leven. Iedereen krijgt er in dit leven mee te maken, op allerlei niveaus en fronten. Het is helaas een onlosmakelijk onderdeel van ons leven. Ik ben super dankbaar dat ik dit nu al tien jaar voor mezelf mag doen. Het geeft me zoveel vrijheid en inspiratie. De eerste maanden van het jaar werk ik vanuit Lagos, Portugal. Gisteren maakte ik een prachtige wandeling langs de kust, op de kliffen. De inzichten die ik dan opdoe, komen mijn werk direct ten goede.

Iedere lente geef ik een schrijfretraite in de Algarve, Portugal. Dat is een heerlijke week waar de creativiteit rond je oren vliegt. Ik geef iedere ochtend een workshop waarin we werken aan een publicatieplan voor het boek in wording en waarin ik vertel hoe je schrijven het beste kunt aanpakken. Na afloop is er een heerlijke lunch en wisselen we alle ideeën met elkaar uit. Het is mooi om te zien dat mensen elkaar zoveel te bieden hebben.’

Is er een boek geweest waar je veel moeite mee hebt gehad?

‘Nee, niet echt. Uiteraard schrijft de ene auteur makkelijker dan de andere, maar omdat ik samenwerk met auteurs waarmee ik een klik voel, en zij over onderwerpen schrijven die er naar mijn idee toe doen, is elk afgerond boek een feest. Als ik dan toch een boek moet noemen, zou ik het boek ‘Niet normaal zo moe’ van Wilma van Erven noemen. Zij liep al heel lang rond met chronische vermoeidheid. Ze had alle therapie, medicijnen en onderzoeken al uitgeprobeerd. Ook nog een boek hierover schrijven om andere mensen te inspireren bij hun zoektocht naar oplossingen vond ik voor haar erg zwaar. Ik was er heel erg trots op dat het haar gelukt is om ook nog eens met de nodige humor haar verhaal te delen.’