De dood is een onvermijdelijk onderdeel van het leven, maar het blijft een vaak beangstigend onderwerp. Voor veel mensen is rouw een lang en moeilijk proces, waarbij ze worstelen met verdriet, schuldgevoelens en vragen over de zin van het leven.

Volgens Jill Looman en Maartje Lute gaat het leven door op een non-fysieke manier. Ze noemen het ‘De Rouwrevolutie’.  Beiden hebben een ander perspectief op de dood.  Met de focus op de aanwezigheid van je overleden dierbare. ‘Volgens ons ben je niet ‘weg’ als je dood bent. Het ‘leven’ gaat door op een non-fysieke manier. Waarbij het voor iedereen mogelijk is om contact te ervaren met een overleden dierbare, daar heb je geen gave voor nodig.’

Een transformerende ervaring met de dood

Zes jaar geleden verloor Maartje haar zoontje. Hij overleed toen hij 2 maanden oud was op de IC in Leiden. Op het moment van overlijden kreeg ze een andere ervaring dan ze had verwacht. ‘Ik ervaarde een euforisch gevoel. Ook al was hij ziek, tot één dag voor zijn overlijden wisten wij én de artsen niet dat hij zou sterven. Al die tijd ben ik vreselijk bang geweest om hem te verliezen. Want als je kind doodgaat, dan ben je klaar, toch? Dan is je leven voorbij, dan beland je in een nachtmerrie. Gek genoeg gebeurde dat niet. En toen begon het. Het was een intense ervaring. Ik ben ergens met hem meegegaan. Ik heb gevoeld hoe het daar is. Dat was een beginpunt geweest. Hij overleed in mijn armen en tegen alle verwachtingen in was ik oké en ik kon zelfs zeggen dat ik gelukkig was. Wat was hier aan de hand? Na heel veel (zelf)onderzoek, dat gepaard ging met schuldgevoel en onbegrip, van de omgeving en van mijzelf, ontdekte ik iets: De dood is niet het einde, er is nog contact mogelijk met overleden dierbaren.’

Jill had een soortgelijke ervaring. ‘Ik had een mooie maar onbegrijpelijke ervaring tijdens het overlijden mijn stiefvader. Toen hij overleed zat iedereen naast zijn sterfbed te huilen in het ziekenhuis. Wat natuurlijk heel logisch was. Hij overleed en toen kreeg ik een euforisch gevoel, een grote glimlach. Ik ben op de gang gaan staan, want ik dacht: Dit kan toch niet? Wat is dit? En ik had geen verdriet. Wel het gevoel dat ik hem miste, maar niet het verdriet van de pijn van het verlies. Dat ben ik gaan onderzoeken. De voorspellende beelden en inzichten die ik al jaren ervaarde, deden mij beseffen dat er meer is dan wij zien. Iets wat ik al wel voelde, maar niet begreep. Ik dacht zelfs dat ik een beetje gek was. Al vrij snel kreeg ik contact met onder andere mijn overleden stiefvader en dat gaf mij rust en vertrouwen. De afgelopen 12 jaar ben ik op onderzoek uitgegaan en heb mij ontwikkeld als energetisch healer en spiritueel ontwikkel-coach.

Deze ervaringen zijn voor ons beiden life-changing geweest. Het was een soort live-event waarbij we beiden op onderzoek zijn gegaan, los van elkaar. Want wij kenden elkaar toen helemaal niet. We hebben elkaar uiteindelijk bij ‘toeval’ ontmoet tijdens een retraite en toen we onze verhalen aan elkaar vertelden, wisten we het. Hier moeten we iets mee.’

De Rouwrevolutie: Anderen helpen met contact te maken

Geïnspireerd door hun eigen ervaringen besloten Jill en Maartje om hun kennis en inzichten te delen met anderen, wat leidde tot de oprichting van “De Rouwrevolutie”.

Hun missie is om mensen te helpen contact te maken met hun overleden dierbaren en een nieuw perspectief op de dood en rouw te bieden. ‘We voelen nu dat er meer mogelijk is en geloven dat als er meer bewustzijn op dit vlak komt, dit kan veel betekenen voor de rouwverwerking en ook voor de persoonlijke ontwikkeling op spiritueel niveau.’

In hun workshops en online programma creëren ze een veilige en ondersteunende omgeving waar mensen kunnen leren over de dood, rouw en het contact met hun overleden dierbaren. Deelnemers worden geleerd tekens te herkennen, contact te maken en ervaren, te oefenen met meditatie en communicatietechnieken, en hun ervaringen met elkaar te delen.

Hoe gaat het in zijn werk?

‘Om mensen wegwijs te maken in hoe het proces werkt, leggen we uit wat tekens zijn en wat ze betekenen. Tijdens de workshops zien we dat deelnemers ongelooflijke ervaringen opdoen. We willen mensen ook een steviger fundament bieden op het gebied van de dood en wat er gebeurt na het overlijden. Wij geloven dat het leven doorgaat na de dood, als een transitie naar een non-fysiek bestaan, terwijl wij hier op aarde een fysiek bestaan hebben vanwege ons lichaam. Hoewel dierbaren nog steeds aanwezig zijn in een non-fysieke vorm, is dit voor velen niet direct zichtbaar.

Sommige mensen, zoals helderzienden, hebben ontwikkelde zintuigen waarmee ze entiteiten kunnen waarnemen. Er zijn verhalen van mensen die overleden dierbaren zien tijdens dromen of spirituele ervaringen. Een oma die op de rand van het bed zit.

Of je loopt vanuit huis naar je auto toe… en je bent even in een nul-moment en je denkt bijvoorbeeld aan je overleden dierbare… je stapt de auto in… en net dat nummer dat op de begrafenis werd gedraaid is op de radio. Het plotseling knipperen van een licht. Dat zijn de eerste tekenen.

Het waarnemen van deze tekens en contact maken kan ontwikkeld worden door training, net als het leren fietsen. Je hebt hier geen gave voor nodig.

Wij geloven dat iedereen in staat is om contact te maken met overleden dierbaren. Wij moedigen deelnemers aan om zelf deze ervaringen te ondergaan. Want een concept kun je in twijfel trekken, maar een ervaring is echt.

Er zijn verschillende manieren waarop overleden dierbaren zich kunnen manifesteren, zoals door tekens in de vorm van vogels, vlinders of muzieknummers. Naarmate je jezelf meer openstelt en ontwikkelt, kun je meer subtiele tekenen waarnemen. Het is een persoonlijke innerlijke reis om je overtuigingen en belemmeringen los te laten en vertrouwen op te bouwen in deze communicatie met overleden dierbaren.

Overleden dierbaren zijn er trouwens altijd. Zodra zij een ingang zien maken ze contact met je. Alleen, wij hebben het hier op aardsniveau niet altijd door. Omdat we worden geleefd vanuit ons hoofd. Niet vanuit ons hart.’

Hoe ervaar jij zelf het contact met overleden dierbaren?

Jill: ‘Wat ik zelf bijvoorbeeld altijd ervaar, is dat ik de aanwezigheid van mijn overleden dierbaren heel dichtbij voel. Als een gevoelsmens voel ik hun aanwezigheid om me heen, en dat geeft mij vertrouwen, veel comfort en verbinding met het grotere geheel. Ik voel een aai over mijn hand, een hand op mijn schouder. En ik hoor hen. Ik hoor woorden, niet in een specifieke stem, maar als gedachten. Het verschil zit hem hierin: Naarmate je jezelf hierin verdiept, ga je het verschil opmerken tussen de gedachten die vanuit je eigen denken komen en de woorden die vanuit je hart worden doorgegeven. Het vergt ontwikkeling om te herkennen wat vanuit je hoofd komt en wat vanuit een hogere bron wordt doorgegeven.’

Welke voorbeelden hebben jullie van mensen die bijzondere ervaringen hebben gehad?

‘Mensen willen met name weten of het goed gaat met hun overleden dierbaren en of ze oké zijn. Het feit dat zij nog steeds aanwezig zijn, ook al voelen we dat niet altijd even sterk, heeft te maken met ons eigen rouwproces. In het begin van de rouwperiode voelen we hun aanwezigheid wellicht sterker omdat we emotioneler zijn. Na verloop van tijd kunnen dagelijkse verplichtingen de aandacht verleggen, waardoor de verbinding op de achtergrond kan raken. Maar het feit blijft dat overleden dierbaren altijd aanwezig zijn, terwijl wij wel veranderen en ons aanpassen aan het leven zonder hen.

Mensen die contact ervaren met overleden dierbaren delen vaak dat ze hierdoor rust ervaren en beter kunnen slapen, de aanwezigheid voelen en weer zin vinden in het leven. Het kost tijd en is een proces van groei. Zo herinner ik me een vrouw die eerst sceptisch was, maar na een half jaar overtuigd raakte dat haar overleden man bij haar was, wat haar rust ga en haar schuldgevoel over zijn dood was weg. Ze begon en eindigde haar dag met hem. Dit soort ervaringen kunnen bijzonder en geruststellend zijn.’

Wat zouden jullie willen zeggen tegen mensen die er sceptisch zijn?

‘Stel je open en ervaar het zelf. Dat is eigenlijk het enige wat je kunt doen. Als je nieuwsgierigheid wordt gewekt, laat dit dan een teken zijn dat er iets in jou is dat hier meer over wil ontdekken. Volg die impuls en pas dan kun je er een mening over vormen. Je kunt eigenlijk pas een oordeel vellen nadat je je er echt in hebt verdiept. Als je het dan nog steeds niet hebt ervaren, kun je er iets over zeggen.

Het kan sowieso  een positieve impact hebben op mensen die rouwen en hen helpen omgaan met hun verdriet en gemis. Het contact met een overleden dierbare kan helend werken in dit proces, doordat je beseft dat die persoon altijd bij je is.’

Tot slot

‘Het gevoel van contact met de spirituele wereld en het begrip van leven en dood kunnen diep zijn en moeilijk in woorden te vatten. Door persoonlijke ervaringen, zoals mijn inzichten na het overlijden van mijn stiefvader, kan angst voor de dood plaatsmaken voor begrip en acceptatie. Als klein meisje was ik altijd doodsbang voor de dood. Ik had vreselijke dromen over de doodskist, het begraven. Het contact met mijn stiefvader op zijn sterfbed heeft me laten voelen dat de ziel oneindig is en het fysieke lichaam slechts een beperking. Ik had mijn hand op zijn hart neergelegd. Ik hoorde al dat het einde was door de ademhaling. En dat was voor mij alsof ik een stukje mee kon voelen… van oké, het is een soort bevrijding. Want laten we wel wezen, ons lichaam is maar beperkt. Onze ziel is veel groter dan ons lichaam. We zijn hier omdat ons lichaam hier is, dat is de brug die zorgt voor de verbinding met de spirituele wereld. Er is dus een aards en een spiritueel leven. En daarin ga je ontdekken.’

Jill Looman en Maartje Lute zijn de oprichters van De Rouwrevolutie. Ben je benieuwd naar wat dit praktisch voor jou kan betekenen, bekijk hier hun site.