Oktober is Borstkankermaand. Chimène van Oosterhout wijdt daar deze maand een column aan, want het begrip ontbreekt helaas nog te vaak volgens haar. Zelf is ze helaas tot drie keer toe getroffen door deze schrijnende ziekte, met alle gevolgen van dien. 

Het is weer oktober. Uiteraard is het ook Stoptober, dus Nederland stopt massaal met roken, het is Werelddierendag geweest op 4 oktober, Coming Out Day op 11 oktober, Wereldvoedseldag is 16 oktober, de Europese Dag tegen Mensenhandel op 18 oktober en Halloween start op 31 oktober. Al met al een drukke maand.

Roken doe ik niet, dus ik hoef niet te stoppen, dierendag heb ik volop samen gevierd met mijn dieren, ook al is het voor mijn diertjes iedere dag dierendag, Coming Out is niet relevant voor mij persoonlijk, maar ik steun eenieder die daar wel mee te maken heeft. Verder is het op Wereldvoedseldag van belang dat wij stilstaan bij het eten dat wij tot ons kunnen nemen, en de maaltijden die wij dagelijks moeten en kunnen eten. Uiteraard ben ik tegen mensenhandel en zal ik 18 oktober zeker meeleven met de slachtoffers in een kwetsbare positie waar mensenhandelaren misbruik van maken. Tijdens Halloween zal ik mijn uiterste best doen om de goede geesten aan te trekken en de foute geesten buiten de deur te laten, door mee te doen aan trick-or-treat met pompoenen en snoep.

Borstkankermaand

Wat voor mij ieder jaar wel aan de orde is, is het feit dat oktober de Borstkankermaand is. Met mijn geschiedenis van drie keer borstkanker, aan mijn linkerborst twee keer en mijn rechterborst één keer, en die laatste keer ook zware chemokuren helaas, kan ik ook meeleven met alle borstkanker slachtoffers en overlevers. Sterker nog, ik weet dus hoe het voelt en wat het is.

Het is geen pretje, maar dat kan eenieder zich misschien wel voorstellen, ook al heb je nooit borstkanker gehad. En voorstellen is nog iets totaal anders dan invoelen en ervaren. Echter, er komt nog meer bij kijken: de restschade. Schade na operaties, bestralingen en chemo behandelingen. In mijn geval was die restschade onder andere hartfalen, tot twee keer toe.

Voor alle patiënten

De eerste keer in 2003, een paar maanden na de geboorte van mijn zoon, en dit jaar precies twintig jaar later, na het overlijden van mijn beide ouders en het vertrek van mijn zoon naar het buitenland. Die eerste keer was het de schade van de bestraling aan mijn linkerborst, en dus op mijn hart dat kapot bestraald was. De laatste keer door de chemo, herceptin, die hartfalen kan veroorzaken.

Dus ik zet mij niet alleen in voor alle mensen die met borstkanker te maken hebben deze maand, ik zet mij ook in voor alle hartpatiënten. Al dan niet door extern toegebrachte schade, ook voor mensen met een lichamelijke beperking. En ik zet mij ook in voor mensen die, om welke reden dan ook, moeten revalideren om weer gezond te worden.

Een tijdrovende baan

Wat ik de laatste tijd te vaak bespeur, is dat mensen die geen tegenslagen ervaren met hun gezondheid, of met de gezondheid van mensen in hun directe omgeving, dat deze mensen totaal geen idee hebben hoe een aandoening je leven beïnvloedt. Zij hebben geen idee en sommigen vinden het allemaal niet zo zwaar. Nee natuurlijk niet. Ophouden met zeuren en doorgaan. Ja, natuurlijk…

De wekelijkse of bijna dagelijkse ziekenhuisbezoeken, de wekelijkse of bijna dagelijkse coaching afspraken, het traject van revalideren, het herstel na de behandelingen, het terugvinden van de verloren energie en het aanpakken en hervatten van je nieuwe leven in een andere constructie. Het is een tijdrovende dagtaak. Een fulltimebaan, waar je niet voor betaald krijgt, sterker nog: het kost geld, en ook de secundaire arbeidsvoorwaarden zijn magertjes.

Heb begrip

Mijn vraag is deze maand dan ook aan de medemens, heb begrip voor elkaar. Als je zelf geen idee hebt hoe het is om ziek te zijn, of hoe het is om met borstkanker te leven, hoe het is om met het herstellen te moeten omgaan: heb begrip. Probeer echt in te voelen hoe het is om dagelijks, wekelijks, maandelijks, al is het jaarlijks, op controle te gaan, om weer naar het ziekenhuis of de arts te rijden. Hoe het leven dan in elkaar steekt. Als je te maken hebt met ziekte of met borstkanker, op welke manier dan ook, jijzelf, of een familielid of vriendin, buurvrouw of collega, wees er voor elkaar. Heb begrip voor elkaar en wees lief voor jezelf en elkaar.

Oordeel niet en sta niet klaar met je conclusies, maar sta wel klaar om te helpen en sta stil bij het feit dat er mensen zijn die het zwaar hebben, ook al zie je dit niet direct aan de buitenkant. Dit is volgens mij niet te veel gevraagd, toch? Bij voorbaat dank.

Word gezond en blijf gezond. Ik denk extra aan jou deze maand… In liefde.

Over Chimène

Chimène van Oosterhout is presentator, yogi, schrijver en liefhebbende moeder. Afgelopen jaar verloor ze haar beide ouders en herstelde ze voor de derde keer van borstkanker. Meer columns van Chimène vind je op wendyonline.nl.