fbpx

Zonder jou. 2022 wordt voor Harriet het eerste jaar zonder haar zoon Sam, die ze verloor aan botkanker: ‘Het lijkt alsof de werkelijkheid niet klopt’

In de serie zonder jou vertellen mensen over het verlies van een geliefde of familielid. Voor Harriet Wildenberg wordt 2022 het eerste jaar zonder haar zoon Sam de Bruin, die op 3 april 2021 overleed aan een zeldzame vorm van botkanker. Hij was net veertien. Het was zijn grote wens om als James Bond naar het casino te gaan, wat Make-A-Wish voor hem regelde. Harriet over haar zoon: ‘Hij ging gewoon in een korte broek naar school en was zelfs blij met zijn prothese met Ajax-logo.’

‘Sam hield enorm van grappen. Hij had zelf ideeën over zijn uitvaart en één daarvan was dat de genodigden tijdens zijn afscheid zouden denken dat hij nog levend in de kist lag. In het ziekenhuis had Sam samen met mijn man en zijn zus Gus een geluidsfragment opgenomen. Je hoort geklop op hout en Sam die roept: “Laat me eruit! Help!” Als mensen langs zijn kist zouden lopen, wilde hij dat laten horen. We waren bang dat een opa of oma een hartverzakking zou krijgen en spraken af dat we het tijdens het afscheid afspeelden. Dat vond hij ook goed. Alleen al om het idee moest hij zo lachen.

‘Sam had pijn in zijn knie. Een blessure dachten we. Hij voetbalde regelmatig op een veldje in de buurt en de huisarts zei dat we het even aan moest kijken. Maar de pijn ging niet over, hij kreeg een verwijzing voor een MRI-scan in het ziekenhuis bij ons in Amsterdam-Oost. Sam had z’n rugzak mee zodat hij daarna naar school kon en ik liep op hoge hakken voor een werkafspraak later die dag. Pijn in je knie kon van alles zijn en wij gingen uit van iets orthopedisch. Na de scan moesten we direct mee voor een gesprek en ik dacht nog: goh, wat een service. De uitslag was vernietigend. Sam bleek een osteosarcoom te hebben, een zeldzame bottumor. Ik moest Arjan bellen dat onze zoon botkanker had. Nog diezelfde dag zaten we in het Prinses Maxima Centrum voor verdere onderzoeken. Dat was in november 2019.

Botkanker

‘Het goede nieuws was dat er geen uitzaaiingen waren. Volgens de artsen had hij tachtig procent kans om het te redden. We hadden er alle vertrouwen in dat Sam zou genezen. Maar zelfs als de overlevingskansen minimaal waren geweest… Je gaat er gewoon van uit dat jouw kind tot de uitzonderingen behoort en overleeft.

‘Zijn knie moest eraf, maar Sam accepteerde dat direct. Hij wilde de tumor zo snel mogelijk weg hebben. Wat volgde was een ingewikkelde operatie, een omkeerplastiek om de functionaliteit van zijn been zo veel mogelijk te behouden. Zijn onderbeen werd vastgezet op de plaats waar eerst zijn bovenbeen zat, maar dan andersom. Dus zijn tenen wezen naar achteren en de hiel zat voor. Een omkeerplastiek doen ze zodat het enkelgewricht als kniegewricht kan werken. Hiermee kun je beter met een prothese lopen en beter sporten. Vooral dit laatste was belangrijk voor Sam. Sam was dertien jaar, een puber, maar hij schaamde zich geen moment voor dat gekke omgekeerde voetje. Of voor zijn kale hoofd. Dat vond ik zo ontzettend stoer. Hij ging gewoon in een korte broek de straat op en was zelfs blij zijn met zijn prothese met Ajax-logo. Het kost tijd om te leren lopen met een prothese en door de chemo duurt revalidatie nog langer. Hij had een handbike en rolstoel waardoor hij zelfstandig naar school kon. Van de een op de andere dag was hij gehandicapt, maar dat was eigenlijk bijzaak. Alles draaide om beter worden. Hij zag ook kansen en had al meteen plannen om het jaar erop op een skivakantie speciaal voor kinderen met een amputatie te gaan. Hij genoot van de dingen die hij wel kon doen, treurde niet om wat miste. Zoals Sam het leven vierde, is ongekend.’

Droomrol

‘In het ziekenhuis kregen we te horen dat Sam in aanmerking kwam voor Make-A-Wish. Hij zag dat wel zitten en wilde een rolletje in James Bond of Star Wars, zijn favoriete films. James Bond was niet haalbaar, maar Star Wars bleek wel een optie. De stichting had contact gelegd met de filmstudio in Los Angeles en het leek erop dat hij een rolletje kon krijgen. Maar toen kwam corona en was het niet meer mogelijk om naar de VS te reizen. Heel jammer, maar het vervullen van zijn wens verdween op de achtergrond omdat het allemaal zo goed ging. In juni 2020 kreeg Sam zijn laatste chemo en kwam hij in het natraject terecht. Ik ben nog nooit zo blij en opgelucht geweest. Sam zou alleen nog moeten revalideren.

‘Vlak voordat we op vakantie gingen, kreeg Sam zijn allereerste nacontrole. Hij zou ook zijn laatste kraal krijgen van de Kanjerketting. Hij vond zichzelf natuurlijk veel te oud voor een ketting, we noemden het vaak grappend de kankerketting. Sam gaf er weinig om. Maar voor mij had zo’n laatste afsluitende bloemenkraal wel symbolische waarde. Gus en ik gingen met hem mee en wat een feestelijk moment had moeten worden, werd een nachtmerrie. Er werden uitzaaiingen in zijn longen aangetroffen, het vooruitzicht was heel slecht. Toch hielden we hoop. Onze zoon zou net dat ene kind zijn dat het wel zou overleven. Daarbij was Sam zo sterk. Hij was natuurlijk vreselijk verdrietig, maar hij had de gave om zichzelf snel te herpakken. Dat sleurde ons erdoorheen. Als je kind zo sterk is, dan ga je niet een hoekje zitten huilen. En Gus zorgde ervoor dat we niet doorsloegen in het betuttelen van haar jongere broertje. Arjan en ik konden niet meer boos op hem worden, terwijl hij ook een puber was. Soms was hij gewoon lui in plaats van moe. Gus prikte daar zo doorheen. Ze noemde hem dan prinsesje Sam, kon lekker met hem klieren en hem irriteren. Zij zorgde telkens voor een realitycheck.’

Sterk

‘Toen Sam vanwege de uitzaaiingen in zijn longen weer chemotherapie kreeg, hebben we een kat genomen. Sam en ik gingen naar het asiel voor een gesprek met een medewerker. We vertelden wat over onze gezinssituatie en op een gegeven moment zei die vrouw dat ze een jonge kat had die goed bij ons paste. Toen kwam ze aanzetten met een kat met drie poten. Ik moest vreselijk lachen en beaamde dat hij met zijn ontbrekende pootje inderdaad heel goed bij ons paste. Sam zat in zijn rolstoel en pas toen zag de medewerker dat hij geen been had. Ze geneerde zich enorm, maar wij vonden het vreselijk grappig.

‘De kat noemden we Ferry, vernoemd naar het hoofdpersonage van de serie Undercover, gespeeld door Frank Lammers. Zijn zus en hij waren fan en een buurman regelde dat Frank bij ons thuis kwam. Sam was toen al heel ziek en zou de nieuwe film Ferry niet meer halen. Bij hoge uitzondering kregen we een sneakpreview en hebben we samen met Frank de film op de bank bekeken. Ook Vjeze Fur, zanger van de Jeugd van Tegenwoordig is bij ons geweest. Sam vond het allemaal geweldig, maar de reden van hun bezoeken was verschrikkelijk.

‘Sam mocht een nieuwe wens indienen bij Make-A-Wish. We zaten midden in de lockdown, naar het buitenland gaan ging niet, en hij bedacht dat hij zich als James Bond in de film Casino Royale wilde voelen. De vrijwilligers zijn toen gestart met de wish journey, de reis naar de uiteindelijke wensvervulling. Het was geweldig. Zijn vriend Hein en hij kregen smokings, Gus kreeg een avondjurk en we werden met zwarte Porsches opgehaald. Op een locatie was een loper uitgelegd en het personeel stond in vol ornaat voor hem klaar. Terug reden we in een limo, met als verrassing thuis-chef Kevin San die sushi voor ons maakte. Sam heeft die hele dag een lach van oor tot oor gehad. Make-A-Wish had het niet beter kunnen doen.

‘De vele foto’s, de filmpjes, de vlogs die de kinderen maakten geven enige troost. Sam overleed op 3 april. Soms lijkt het alsof de werkelijkheid niet klopt. Ik zit weleens in de ontkenning en denk dat hij er nog is. Dan loop ik door de H&M en vraag ik me af wat Sam nodig heeft. Of het overkomt me in de supermarkt dat ik bijvoorbeeld grillworst voor hem wil kopen. Onlangs vroeg een arts aan mij of ik kinderen heb. Dan vliegt het me echt aan en word ik overspoeld door verdriet. Sams dood is onverteerbaar. Maar mijn angst dat ik na zijn overlijden een overbezorgde moeder zou worden, was ongegrond. Gus is zeventien jaar en komt soms diep in de nacht thuis. Natuurlijk ben ik weleens bezorgd, maar minder dan vroeger. Ik heb geleerd dat ik toch geen controle heb over het leven.’

Over Make-A-Wish

Elke dag horen gemiddeld 3 families in Nederland dat hun kind een ernstige, soms zelfs levensbedreigende ziekte heeft. Het gezinsleven verandert in één klap totaal. Die impact is moeilijk voor te stellen. Make-A-Wish Nederland wil al deze jonge patiënten tussen 3 en 18 jaar positieve energie meegeven. Een ervaring die ze sterker maakt. En vertrouwen en kracht geeft voor de toekomst. Dat doen we door samen hun allerliefste wens te laten uitkomen. Het leven van een ziek kind mag niet gaan over ziek zijn alleen!
Tekst: Anne-Gine Goemans

Lees ook deze Zonder jou verhalen:

Nieuwe Wendyspecial

De nieuwe winterspecial van Wendy staat vol mooie familie- en generatieverhalen. Koop hem in de winkel of via deze link.

winterspecial Merel woont met haar familie van 4 generaties op Ibiza: 'We leven in onze eigen bubbel'

Of neem een abonnement op de Wendy-specials en ontvang gratis een gift box van The Gift Label!

wendyspec Merel woont met haar familie van 4 generaties op Ibiza: 'We leven in onze eigen bubbel'



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF