Zangeres Sharon Doorson werd vorig jaar juni moeder van dochter Maliya. Die kwam stormachtig graag het leven van Sharon en haar liefde Brunno binnen. 'Binnen een halfuur was ze er.'
Het is dat het serieus om een bevalling gaat, anders zou je buikpijn van het lachen krijgen. Alsof er een reeks Laurel en Hardy-scènes wordt nagespeeld, zo herinneren Sharon Doorson en haar lief Brunno Monteiro Tavares zich levendig de nogal stormachtige komst van Maliya op 10 juni 2018. De prachtige baby kondigde zich zo snel aan dat een ongekende race richting ziekenhuis noodzakelijk was.
Vliegensvlug
Sharon: ‘Ik was echt in paniek. Ik kreeg een enorme persdrang toen Brunno ging inparkeren, echt van: woeaah! Ze komt eraan! Brunno riep nog: “Nee! Inhouden, Sharon, inhouden!” Ik dacht: het zal ons toch niet gebeuren dat ik in de auto ga bevallen. Maar toen moesten we in een rolstoel en daar moest een twee-euromuntje in en dat had Brunno niet. Dus ik kwam als een soort exorcist naar binnen: waah, ik kan niet meer! De verpleegsters schrokken zich rot.’
Brunno: ‘Ik stond daar op de ramen te bonken om aandacht te krijgen. Toen ik eindelijk een muntje had en haar in die rolstoel kreeg, vergaten we de rem weer. O, dat past zo bij ons. Altijd rennen, vliegen. Blijkbaar deed Maliya er meteen aan mee. Binnen een halfuur was ze er. Een storm.’ In allerijl waren de ouders van Sharon gearriveerd. ‘Die kwamen Brunno tegen op de gang: “En, hoe doet ze het?” “Eh ja, geweldig, ze is al geboren.”
Nieuw hoofdstuk
Brunno: ‘Je moeder duwde me nog net niet opzij van schrik, het was echt van: waar is ze? Ik zei: “Even wachten, ze zijn haar nog aan het hechten.” Dat was meteen de reden waarom ik op de gang liep. Ik heb iets met naalden en bloed.’ Hij scrolt op zijn laptop langs talloze foto’s van de pasgeborene. Brunno: ‘Het was emotioneel, hoor. Ik kon het bij het doorknippen van de navelstreng allemaal nog niet bevatten. Ik jankte als een klein kind. Ik heb eerst een paar stappen achteruit gedaan, het was gewoon te veel. Sharon zei: “Kom, kom naar je kind kijken.” Maar ik was zo’n bom van emotie. Ze was er. Een nieuw hoofdstuk, het mooiste wat er is. Nu ging het beginnen.’
Carrière
Sharon kreeg een paar jaar geleden al die serieuze kinderwens. ‘Maar ik was altijd met mijn carrière bezig. Brunno ook, hij is mijn tourmanager. We werken heel fijn samen, we kennen elkaar door en door. Ik voel me veilig bij hem – samen de auto in, heerlijk. Maar het was wel heel hard werken, heel goed plannen. En wat ook zo is: mijn lichaam is mijn beroep. Zingen, dansen, dat lijf moet het doen. Ik houd van toffe outfits, in shape zijn, ik ben een artiest. Op het podium moet ik er goed uitzien. Ik vond het in het begin best heftig om zwanger te zijn. Je hebt een hele tijd geen inkomen, ik was ineens achttien kilo zwaarder, zat niet lekker in mijn vel. Daarom was ik wel heel blij dat Maliya eerder kwam, na 38 weken. Het was ook nog eens een heel hete zomer. Ik zat maar met mijn voeten in het badje. Of als een walrus aan het strand.’
Moederschap
Vertederd kijkt ze naar de dochter, die er alweer een jaar is. Een zeldzaam lief en mooi meisje, met een levendige mimiek.
Sharon: ‘Je kunt je niet op het moederschap voorbereiden. Ineens moet je het zijn. Een luier verschonen, ik had het nog nooit gedaan. En hoe moest ik haar oppakken? Het gekke is, je kunt vooraf lezen wat je wilt, maar als ze er dan ineens is, weet je instinctief alles. Alleen het in bad doen vond ik fragiel, kwetsbaar. Maar verder: het is zo eigen. Het moment dat je haar voor het eerst op je borst krijgt en ze je aankijkt. Mijn kind. Ik voelde meteen die band. Na een paar dagen zei ik ook letterlijk: “Zo, nu mag de kraamhulp wel weg, nu weet ik wel hoe het allemaal moet.” En na vier, vijf dagen daalde het besef in: dit is mijn nieuwe leven. Het zal nooit meer anders zijn.’
Lees het hele interview in WENDY magazine.