Barbara van Beukering (51) presenteerde programma’s als Pauze TV en Handboek voor de moderne vrouw. Daarnaast was zij van 2007 tot 2015 hoofdredacteur van het Parool. Haar boek ‘Kruip nooit achter een geranium’ staat hoog in de bestsellerlijsten.

Voor je boek interviewde je meerdere toonaangevende oudere vrouwen, die allemaal aangeven dat je jezelf moet blijven bezighouden. Wat is de grootste verandering die vrouwen van boven de 50 hebben doorgemaakt in vergelijking tot met pak ‘m beet 50 jaar geleden?

‘In mijn boek begin ik met een beschrijving van mijn oma’s. Zij behoorden tot de generatie vrouwen die niet werkten en niet studeerden. Ze trouwden om zich vervolgens met het huishouden bezig te houden. De generatie vrouwen die geboren is vanaf 1945 ging daarentegen wél werken en studeren. Ze begonnen met de pil en hadden veel meer seksuele vrijheid. Ik heb de vrouwen dan ook gevraagd waar dit geluk vandaan komt. Het geluk dat mijn eigen oma’s nooit hebben gekend. Ik kreeg als antwoord dat zij altijd een eigen leven hebben gehad. Een belangrijk verschil tussen deze twee generaties.’

Met welk doel heb je het boek geschreven? Wat moet de lezer uit het verhaal halen?

‘Ik hoop dat de lezer optimistisch wordt over ouder worden. Ik ben zelf een jaar geleden 50 geworden en toen had ik de gedachte; ik ga richting ouderdom. Het was duidelijk dat ik niet meer tot de jonge mensen behoorde. Mensen zijn negatief over het ouder worden. Je krijgt namelijk lichamelijke klachten, de afstand tot de dood wordt kleiner. Je leven is grof gezegd over. Toen ik het boek ging schrijven kwam ik erachter dat oud worden een leuke fase is en helemaal niet somber. Het heeft juist veel voordelen. Dit benoemen de vrouwen die ik heb geïnterviewd. Ik hoop dat vrouwen van 40-plus ouderdom als iets moois gaan zien. Het is een mooie fase van je leven.’

Heb je altijd de droom gehad om een boek te schrijven?

‘Nee eigenlijk nooit. Het zou niet in mij opgekomen zijn. Ik kreeg een mail van een uitgever of ik een boek wilde schrijven. Ik was in eerste instantie verbaasd, maar ik ben maar eens gaan praten. De redacteur zei dat ik zelf mocht bepalen waar het boek over zou gaan. Ik wilde graag vrouwen interviewen die ik bewonder. Vrouwen van 70/80 jaar die er nog steeds goed uitzien en een sociaal leven hebben.’

Waarom vrouwen van 70 en niet van 50? Je geeft zelf aan dat dat een leeftijd is waarbij je even niet meer wat wat je moet doen? (kinderen uit huis, carrière doelen behaald etc.)

‘Vrouwen van 50/60 jaar zijn nog aan het werk. Pas daarna ga je met pensioen en hoef je niet meer te werken. Als je 65 bent, kun je in principe stoppen met werken en achter de geraniums gaan zitten. Ik wilde juist laten zien dat als je ouder bent dan 70 jaar en wel werkt, het geen goed idee is om achter de geraniums te zitten. Zo hou je jezelf jong.

Hoe ervaar je het ouder worden zelf?

‘Ik ben er vrij nuchter over. Door het boek vind ik het helemaal niet erg. Ik zie het zo: ik ben 50 jaar, en hoe ga ik de komende jaren invullen? Ik verwacht 86 jaar te worden, oftewel nog 36 jaar om te leven. Dat is iets positiefs, ik heb nog veel te doen. Ik hoop dat de mensen die het boek lezen ook positief worden.’

Welke inzichten hebben deze vrouwen jou gegeven?

‘Dat ouder worden leuk is. Ook met je lichamelijke beperkingen. Als je oud bent, heb je veel vrijheid. Je hebt geen zorgen meer om je kinderen, je bent niet meer verantwoordelijk voor je ouders en je hoeft jezelf niet meer te bewijzen in je werk. Wanneer ik kijk naar mijn drie dochters zie ik volle levens. Eerste baan, veel vrienden, festivals en het gebruik van social media. De oudere vrouwen hebben dit niet meer. Ze ervaren geen druk meer, maar juist een vrij gevoel. Dat is heel aantrekkelijk.’

Zie je gelijkenissen met de vrouwen in je boek als je dit vergelijkt met jezelf en andere leeftijdgenoten?

‘Ja, ik wil oud worden zoals zij. Als je oud bent moet je nooit gaan zeuren. Nooit zeggen dat vroeger alles beter was. Dit moet je niet doen. Jonge mensen hebben daar een hekel aan. Ik blijf altijd vrolijk. Altijd blijven ondernemen. Niet niks doen. Je kan ook twee dagen per week vrijwilligerswerk doen. Jezelf bezig blijven houden, want anders stort je in. Daarnaast vertelden de vrouwen mij ook dat je er goed uit moeten blijven zien. Jezelf niet verslonzen, je voelt je beter als je jezelf goed verzorgt. Zij lopen nog op hakken, haar in model, gelakte nagels. Niet denken: ik ben oud en laat het daarom voor wat het is. Blijf sporten en bewegen. De boel niet laten uitzakken, daar word je stroef van. Je hebt dan ook sneller een rollator nodig dan als je in beweging blijft.’

Staan er nog meer boeken op de planning?

‘Ik dacht, ik ga een jaar een boek schrijven en dat is het. Nu het boek een succes is en ik het leuk vond om het te schrijven, denk ik erover na om nog een boek te schrijven.

Zoals je misschien weet willen wij vrouwen inspireren bij ‘hun zoektocht naar geluk’. Dit is natuurlijk bij iedere generatie anders. Waar denk jij dat de generatie zeventigers het geluk in zoekt?

‘Heel toevallig dit, de ondertitel van mijn boek is namelijk: een persoonlijke zoektocht naar een lang en gelukkig leven. Dat lijkt op elkaar! Ik denk dat de generatie zeventigers het geluk in actief blijven zoekt. Zowel in je werk en vriendschappen. Daardoor worden ze eigenlijk minder oud. Fysiek natuurlijk wel. Ze weten wel dat de tijd tot de dood korter wordt. Je moet doorgaan met leven. Oud worden zonder het te zijn.’