Natascha Koningsveld dacht op haar 24ste zes maanden lang dat ze besmet was met het hiv-virus, toen nog een enorm taboe en dodelijke ziekte. Na de test moest ze zes maanden wachten vanwege de incubatietijd. Ze verbrak daarom haar relatie en liet ook haar zwangerschap afbreken. Uiteindelijk bleek dat ze niet besmet was geraakt door haar vriend – een wonder – maar die donkere periode in haar leven zorgde er wel voor dat ze haar kracht terugvond.
‘Op 14 juni 1994 zat ik ineengekrompen van ellende op de achterbank van mijn vaders auto. We waren op weg naar het ziekenhuis. Door het beslagen raampje zag ik de straten van Amsterdam-Zuid aan mij voorbijtrekken: mijn oude school, het huis van mijn jeugdvriendin en de tuin van de synagoge waar we als kind altijd speelden. Ik kreeg het benauwd, draaide het raampje open en keek naar de dreigende, grijze lucht. De pluizige wolken vormden een donkere, zware lappendeken die mijn leven voorgoed zou bedekken met een dikke laag angst. De boodschap dat ik niet heel lang meer zou leven, drong elke minuut meer tot mij door.’
Ommekeer
‘Tot een week hiervoor was mijn leven zorgeloos. Ik was 24 jaar, bijna drie maanden zwanger van mijn toenmalige vriend, én gelukkig. Op een warme ochtend in juni maakte hij me wakker, zijn gezicht zag er vlekkerig en verslagen uit. Hij vertelde dat hij seropositief was en dat ik dat waarschijnlijk ook zou zijn. Mijn lichaam verstijfde. Dit moest een vreselijke vergissing zijn. Alles om mij heen werd koud en ijzig stil. Samen zijn we naar de GGD gegaan om een hiv-test te doen, waar we gelukkig gelijk terecht konden. De medewerkster vertelde dat er maar een kleine kans was dat ik geen hiv had. Omdat de incubatietijd zes maanden was, moest ik nog lang wachten op de uitslag.’
Opgesloten
‘De medewerkster zei dat ik alleen aan de meest dierbare personen in mijn leven mocht vertellen dat er kans was dat ik drager was van het hiv-virus. Hiv was toen nog een enorm taboe. Het was begin jaren negentig en hiv was toen nog een ziekte die vooral homoseksuelen trof en ongeneselijk was. Met die boodschap keerden we terug naar het huis waar ik twee jaar lang gelukkig was geweest. Daar aangekomen nam ik het moeilijkste besluit ooit. Ik verliet zwijgend mijn woning, waar ik met mijn vriend had gewoond. Met bonzend hart pakte ik een joggingbroek, twee paar sokken en vertrok ik naar mijn ouders. Diezelfde dag verbrak ik het contact met mijn vriend. Ik was niet bang dat hij vreemd was gegaan, maar mijn intuïtie zei dat ik afstand van hem moest nemen.
De eerste nacht bij mijn ouders, in mijn oude zuurstokroze tienerkamer, voelde het alsof ik was terug geslingerd in de tijd. Ik kon gewoon niet geloven dat dit echt gebeurde. Ondergedoken voor het lot realiseerde ik mij dat ik zo veel vragen vergeten was te stellen. Zou ik snel ziek worden? Hoe groot was de kans op besmetting voor de baby? Mocht ik mijn moeder nog wel een kus geven? In haar nabijheid probeerde ik de pijn die ik voelde te onderdrukken. Ik vond het zo erg dat mijn ouders getuige moesten zijn van hetgeen hun enige kind overkwam. Mijn hoofd was een schuilplaats geworden voor schuldgevoelens en mijn geweten explodeerde van paniek. Tot nu toe twijfelde ik in het dagelijks leven aan zo ongeveer alles, maar deze keer niet. Ik beëindigde niet alleen mijn relatie, maar ook mijn zwangerschap.
In de periode die volgde nam ik afstand van alle dagelijkse dingen. Niets was meer relevant. Als ik paniek voelde en mijn diepste angsten een plek wilde geven, ging ik schilderen, tekenen en schrijven: de dingen die ik als kind graag deed. Ook creëerde ik een vast ritueel: elke avond ging ik op het dakterras van mijn ouders zitten en ik kwam er pas af als ik een ster had gezien. Die ster stelde ik vragen als: wat kan ik doen om me gelukkig en mooi te blijven voelen als ik straks echt ziek word? Hoe kan ik verder leven met schaamte en kwetsbaarheid?’
Wonder
‘Ik leefde zes maanden lang – 24 uur per dag – volledig teruggetrokken in het huis van mijn ouders. Mijn vriendinnen gaven aan de deur cadeautjes, brieven en cassettebandjes af, die mijn moeder in ontvangst nam. Dagenlang huilde ik aan een stuk door en kwam ik alleen het huis nog uit voor mijn wekelijkse therapiesessie en om verf en tekenspullen te kopen. Mijn ex belde elke dag en smeekte mij om terug te komen. Hij was besmet geraakt door een misstap van zijn ex-vriendin en hem viel niets te verwijten, vertelde hij. Mijn ouders vonden het pijnlijk dat ik volledig afstand van hem had genomen en hem niet had betrokken bij de zwangerschapsonderbreking.
Het liefst wilde ik zelf ook een enkele reis naar mijn eigen huis, terug naar mijn ‘oude ik’ en mijn onbezorgde leven. Maar mijn intuïtie weigerde. De maanden verstreken en na meerdere testen en een incubatietijd van een halfjaar kwam het beste nieuws ooit: ik was niet besmet. Een wonder! Terwijl ik onze keurige en gereserveerde huisarts nog net niet zingend aan de telefoon had, ontkurkte mijn vader zijn duurste fles champagne. Hij zette mijn lievelingsnummer ‘Aquarius’ van de musical ‘Hair’ op en we dansten urenlang van pure vreugde door de woonkamer. Daarna belde ik mijn vriendinnen en familie, die dezelfde avond nog langskwamen om het leven te vieren. Het voelde als een tweede kans, een nieuw leven.’
Angst en transformatie
‘Pas jaren later kwam ik erachter dat mijn ex-vriend al wist dat hij drager van het hiv-virus was toen wij samen waren. Ik had graag gewild dat hij moediger was gaan leven. Hiermee zou hij veel mensen een hoop verdriet hebben bespaard. Terugkijkend op deze beangstigende periode kan ik zeggen dat het mijn meest emotionele tijd ooit is geweest. Nooit voelde ik mij eenzamer dan toen. Het was tegelijkertijd ook een periode van transformatie, innerlijke groei en scheppingskracht.’
Onuitputtelijke krachtbron
‘Ik vertel mijn verhaal niet uit sensatie, maar omdat we als vrouwen allemaal donkere perioden doormaken in ons leven, en omdat ik wil laten zien dat je daar kracht uit kunt halen. Deze hele periode ligt inmiddels 28 jaar achter mij maar het heeft een grote impact gehad op mijn leven. Zonder die ervaring was ik nooit de persoon geworden die ik nu ben.
Zoals dat gaat, leidt het een vaak tot het ander. Na mijn crisisjaar wilde ik iets creatiefs doen en startte ik een schoonheidssalon. Mijn eigen krachtbron bloeide opnieuw op, toen ik in 2009 mijn praktijk Colour&Spice – Holistic Lifestyle Studio opende, na een carrière als consultant en creative director bij onder andere Dr. Hauschka Cosmetica en het Amerikaanse beautybedrijf H2O Plus. Ik wist niet wat mij overkwam. Binnen een halfjaar had ik een megalange wachtlijst voor mijn behandelingen. Een mooie erkenning dat er behoefte was aan een holistische beautymethode die zich niet alleen focust op uiterlijke verzorging, maar ook op wie je bent, wat je voelt en wie je als vrouw wilt zijn. De lessen die ik in het verleden heb geleerd, kan ik nu inzetten voor mijn werk. Met mijn boek en mijn holistische beautybrand moedig ik vrouwen aan om hun verborgen schoonheid te ontdekken. Zodat je jezelf bevrijdt van overtuigingen die begrenzend voelen en je je focust op het verrijken van het mooiste wat je bij je draagt: de liefde voor jezelf. Door de grote belangstelling kwam een langgekoesterde droom uit: mijn liefde voor authentieke schoonheid delen met al die betoverend mooie vrouwen die op mijn pad kwamen.’
Cirkels van Schoonheid
In The Beauty Sabbatical, het boek dat Natascha in deze periode schrijft, heeft ze haar ervaringen verwerkt tot een ontdekkingsreis waarbij je ongemerkt Cirkels van Schoonheid verzamelt: jouw unieke mix van innerlijke en uiterlijke kenmerken, waarmee je laat zien wie je bent – in de pure, opgepoetste versie. ‘Dit boek neemt je mee naar binnen, daar waar jouw schoonheid woont. Het is een rustpunt in roerige tijden. De waarheden en de kennis die jouw absolute creatieve vrijheid en vertrouwen geven, in jezelf, in anderen en in wat je creëert, liggen klaar om jouw leven dagelijks te verrijken’, aldus Natascha.
Natascha Koningsveld (1968) leidt vrouwen op die in binnen- en buitenland met haar succesvolle beautybrand – Colour&Spice – The Holistic Way of Beauty – werken. Daarnaast begeleidt ze vrouwen bij het creëren van een authentieke merkidentiteit en een business waar ze al zo lang van droomden. In haar atelier maakt ze mixedmediaportretten en geeft ze Beauty Sabbatical-workshops en -consulten.
Lees meer inspirerende levensechte verhalen:
Heb jij ook een verhaal dat je op wendyonline.nl zou willen delen? Stuur dan een mail naar redactie@wendymultimedia.nl
