verloor

Zonder jou. Annemiek verloor haar dochtertje op de helft van haar zwangerschap: ‘Een mini-mensje was ze, met alles erop en eraan’

In de serie Zonder jou vertellen mensen over het verlies van een geliefde of familielid. Hoe voelt diepe rouw? Wat geeft hen troost? Dit keer vertelt Annemiek Dogan hoe ze een jaar geleden op de helft van haar zwangerschap haar dochtertje verloor.

‘Ik heb een kleine tattoo op mijn bovenarm van een vlinder. Zo hebben we ons dochtertje genoemd: Vlinder, en door de tattoo heb ik het gevoel dat ze altijd bij me is. Tegen anderen zeg ik soms: ik heb een dochter om voor te zorgen en een dochter om alleen van te houden. Ook al werd Vlinder al tijdens de helft van mijn zwangerschap geboren, ik zal altijd zeggen dat ik twee kinderen heb.’

Mijn eerste zwangerschap van Jana verliep prima en ook aan de geboorte heb ik mooie herinneringen. Ook de zwangerschap van Vlinder ging helemaal goed. Ik heb nooit problemen gehad met mijn gezondheid en heb in mijn leven denk ik niet vaker dan twee keer een paracetamol geslikt. Ik was vrij snel opnieuw zwanger geworden en mijn man en ik verheugden ons op een tweede kindje. Tot ik met 18 weken bij de verloskundige kwam en zij opmerkte dat het hoofdje van Vlinder wat klein was. ‘Niks om je zorgen over te maken’, zei ze, ‘maar kom voor de zekerheid over twee weken terug.’ Toen bleek haar hoofdje te groot. De verloskundige vertrouwde het niet en stuurde ons door naar het ziekenhuis. Daar bleek al snel dat het helemaal mis was. Vlinder had een gaatje in haar achterhoofd waardoor haar hersenen verkeerd groeiden en ze had ook vocht in haar hoofd. Er was geen overlevingskans, vertelden de artsen. Ik zou moeten gaan bevallen.’

Mandje

‘Vlinder is waarschijnlijk tijdens de bevalling overleden; de dag ervoor voelde ik haar nog bewegen, maar toen ze op mijn borst werd gelegd leefde ze al niet meer. Een mini-mensje was ze, maar wel met alles erop en eraan. Vooraf had ik angst gehad: hoe zou een kindje dat zo nog niet af was eruit zien, maar ik vond haar prachtig. Mijn man zei later dat je, als je op dat moment niet beter had geweten en een foto van me had gemaakt, gedacht zou hebben dat ik was bevallen van een gezond kindje. Heel gek, maar door alle hormonen en de adrenaline van de bevalling, was ik in een soort euforische stemming. Ondanks het grote verdriet voelde ik me ook gezegend dat de bevalling goed was gegaan en mijn lijf dat had gered, want het is natuurlijk volkomen tegennatuurlijk om een zwangerschap op te wekken met een pil en te weten dat het niet goed gaat aflopen. We hebben foto’s gemaakt en Vlinder liefdevol in een mandje gelegd. Daarna hebben we haar laten cremeren op Zorgvlied. Met z’n tweeën liepen we over het mooie terrein, langs het graf van Annie M.G. Schmidt – ze kwam in ieder geval op een mooi plekje terecht dacht ik nog. Daarna zijn we een borrel gaan drinken en hebben we gelachen en gehuild. Ik ben nog steeds blij dat we zo goed afscheid van haar hebben kunnen nemen. We hadden haar in het ziekenhuis kunnen achterlaten en dan zou ze met meerdere kindjes tegelijk gecremeerd worden, maar ik denk dat je je dan altijd afvraagt waar ze gebleven is.’

Vragen

‘Het verlies van Vlinder was de eerste keer dat ik zelf echt te maken kreeg met rouw, maar het was wel iets wat me al langer interesseerde. Ik had vrienden en collega’s gezien die iemand verloren en het intrigeerde me hoe rouw werkte. Ik deed vrijwilligerswerk en had verschillende cursussen gevolgd over rouwen. Dat heeft me na het verlies van Vlinder enorm geholpen. Ik herkende de rouwprocessen en wist welke rouwarbeid we moesten doen, ja ik noem dat arbeid want rouwen is hard werken. Mijn man wilde na de bevalling bijvoorbeeld precies weten hoe dit had kunnen gebeuren. Wat was er mis gegaan? Als je iemand verliest is het heel belangrijk om te weten wat er is gebeurd om verder te kunnen, wist ik, en ik was enorm blij dat in het ziekenhuis een uur de tijd werd genomen om al zijn vragen te beantwoorden.’

Meer leven

‘Ik zou er alles voor over hebben om Vlinder nog bij me te kunnen hebben, maar het verdriet heeft me ook veel gebracht. Ik heb ervaren dat als je het verdriet omarmt en het verlies echt durft te voelen, rouw ook mooie kanten heeft. Door het verlies van Vlinder werden we geconfronteerd met de eindigheid van het leven en uiteindelijk heeft dat veel meer leven in ons leven gebracht. Ik durf te zeggen dat ik intenser ben gaan leven en heb ook sterk het gevoel dat ik hier een taak heb, betekenis moet geven aan het overlijden van Vlinder. Ik ben rouwenden gaan begeleiden met mijn Grief Academy en geef gratis webinars over rouw. Ik durf nu bewustere keuzes te maken. Ik ben drie dagen gaan werken en als ik vrij ben, zorg ik dat ik er echt ben voor mijn dochtertje Jana. Vroeger speelde ik ook met haar, maar dan had ik mijn telefoon altijd binnen handbereik. Nu leg ik die weg en ga ik helemaal op in het spel als we samen spelen met bijvoorbeeld Duplo. Ik geniet meer en beleef alles intenser. Het klinkt misschien gek, maar juist dichtbij de dood is het meeste leven.’

Anderen helpen

‘Ook mijn man heeft zijn leven volledig veranderd. Hij had een eigen rondvaartboot; zijn bedrijf stond op Airbnb tweede als meest geboekte attracties, maar hij besloot alles te verkopen en wil nu jongeren gaan helpen. Zelf liep hij best vast op zijn twintigste. Hij studeerde rechten, maar blowde veel en had geen idee welke kant hij op wilde. Het is allemaal goed gekomen, maar nu wil hij zelf jongeren gaan begeleiden die het moeilijk hebben. Ik ben heel trots op hem en het overlijden van Vlinder heeft ons zeker dichter bij elkaar gebracht.’

Meer informatie over de Grief Academy en het werk van Annemiek vind je hier.

Lees ook deze verhalen uit de serie Zonder jou:

Zonder jou. Joke verloor haar zoon toen die werd aangereden door een bejaarde man: ‘Van zijn familie mocht hij de weg niet meer op’

Zonder jou. Ada verloor haar zoon van 19 en toen haar man, die zelfmoord pleegde: ‘Toch heb ik het geluk weer gevonden’

Zonder jou. Yvonne verloor haar zoon Daniël van 20 aan meningokokken: ‘Een stukje van mijn hart is voor altijd afgestorven’