In de rubriek ‘Vrouwen met Impact’ spreekt WENDY met vrouwen die een verschil maken voor onze maatschappij. Dit keer: Lola Nouwens. Kanker heeft veel impact gehad op Lola haar leven. Het krijgen van een kaart tijdens deze periode was fijn, maar zette haar ook aan het denken. Ze vroeg zich af wat mensen die te maken krijgen met kanker nou echt een hart onder de riem kan steken. Met deze vraag in haar achterhoofd, bracht Lola haar collectie ‘kankerkaarten’ uit.
‘Ons hele huis stond vol met kaarten, op het moment dat mijn ex-partner Jan een hersentumor kreeg. De boodschappen die hierop geschreven waren, varieerden enorm. Zo waren er mensen die brave zoetige verhalen schreven, maar ook erg ruwe kaarten vielen op onze deurmat. We merkten aan veel van deze kaarten dat er een maatschappelijke angst heerst tegenover kanker. De voorzichtigheid was te voelen. Het woord ‘kanker’ alleen al heeft voor veel mensen namelijk een zware lading. Sommigen durven het woord dan ook niet uit te spreken. Een paar jaar later kreeg ik zelf kanker, borstkanker. Wederom stond het hele huis vol met zoete en brave kaarten. Waar had ik nou echt behoefte aan? De kaarten die mij bijbleven waren de oprechte, ietwat rauwe kaarten. ‘Hè, wat kloten dat je kanker hebt, ik vind het echt zó oneerlijk’, is één van deze boodschappen. Jan overleed, en de gesprekken over de kaarten kwamen weer bij mij naar boven. Ooit grapten we namelijk dat we zelf een kaartenlijn zouden uitbrengen. Gevuld met eerlijke kaarten. Tijdens het rouwproces besloot dat ik dit echt wilde doen. Voor mezelf en Jan, maar ook voor anderen. Op de eerste kaart die ik maakte stond: ‘Wat kut dat je kanker hebt’. Op sommige kaarten staat ook een klein vosje, deze staat voor Jan.’
Verzachtend
‘De reacties die ik op de kaartenlijn kreeg waren ontzettend positief. Mensen gaven aan dat ze het fijn vonden dat er eindelijk eerlijke kaarten bestonden. Vooral de mensen die zelf kanker hebben vonden de kaarten heerlijk. Wanneer je kanker krijgt en behandeld wordt met chemokuren, weet je dat je haar gaat uitvallen. Met een kale kop tot gevolg. De eerste gedachte die ik toen had was, ‘hoe ga ik dit verstoppen’. Je wil niet dat mensen weten dat je kanker hebt, maar waarom toch? Niet alles hoeft mooier gemaakt te worden dan het is. Het gewoon benoemen, en het bespreekbaar maken. Dat vond ik nou echt fijn tijdens deze periode. Een kaart op je deurmat is hoe dan ook fijn. Je voelt dat er aan je gedacht wordt. Hoe fijn is het als deze kaart precies de lading dekt? Daarom maakte ik ook een kaart waarop ‘balen kale’ staat. Humor verzacht, en door ongemak kun je dingen veel lichter maken. De kaartenserie is vanuit dit idee ontstaan.’
Smeermiddel
‘In de relatie met Jan stond droge en platte humor centraal. Zeker in de periode waarin kanker een grote rol in ons leven kreeg, merkten we dat humor de olie was die de machine draaiende hield. Toen we uit elkaar gingen organiseerden we bijvoorbeeld een ‘break-up party’. De hele huiskamer was gevuld met zwarte ballonnen en de gasten konden zwarte shotjes drinken. Sommige mensen vonden het maar raar, terwijl wij daar heel anders instonden. Voor ons was het een overgang naar een nieuwe fase. Geen betere of slechtere fase, maar gewoon, iets anders. Een scheiding of break-up hoeft namelijk niet per se een mislukking te betekenen. De band tussen ons werd juist beter en dieper.’
Achter iedere traan van verdriet…
‘Onze gemeenschappelijke humor kwam in meer dingen tot uiting, bijvoorbeeld tijdens de periode waarin ik zelf kanker kreeg, en een haarwerk droeg. Met gabbermuziek op level honderd, stond ik met mijn kale kop te dansen in de woonkamer. Onze relatie oversteeg hokjes, en de connectie tussen ons was puur. Daar ben ik vandaag de dag nog steeds dankbaar voor. Een paar maanden geleden heb ik de zogeheten vijfjarencontrole gehad, en ik bleek schoon. Het hele kankerverhaal had van mij niet gehoeven, maar het was wel een katalysator wat betreft mijn persoonlijke ontwikkeling. Het heeft mij dan ook één ding geleerd. Dat is dat ik het leven voor de volle honderd procent beleef. Ik voel de intense pijn, maar ook de intense liefde. Laat je niet door dingen tegenhouden, en leef het leven dat je wil leven. Doe de dingen die jouw leven fijn maken. Het duurt zo kort, en soms nog korter dan je denkt, blijkt wel. Tuurlijk mis ik Jan nog steeds, en dat is moeilijk. Maar verdriet komt voort uit liefde, en met een glimlach denk ik aan hem terug. ‘Grief is the price we pay for love’, zeggen ze wel eens.’
Fotograaf: Thijs Stork
