In de rubriek ‘Vrouwen met Impact’ spreekt WENDY met vrouwen die een verschil maken voor onze maatschappij. Inger Visser (50) verloor in 2019 haar dochter Marjolein aan acuut leverfalen. In het ziekenhuis voelde Marjolein zich nooit op haar gemak in de kleding die ze daar kreeg. Samen bedachten ze DeMarjolein: aangepaste ziekenhuiskleding voor jongvolwassenen. Na het overlijden van Marjolein besloot Inger alsnog door te gaan met het idee, en wil ze hiermee veel zieke jongeren helpen een beter gevoel in het ziekenhuis te krijgen.

Wie is Marjolein?

‘In 2002 beviel ik van onze dochter Marjolein. Ze kwam op de wereld als mooie, kerngezonde baby. Toch werd Marjolein, uit het niets, erg ziek in 2004. Door acuut leverfalen moest ze een levertransplantatie ondergaan. Na de levertransplantatie ging het gelukkig weer goed met Marjolein. Ze werd ouder, ging naar de havo en had een boel vriendinnen om zich heen. Ze haalde op haar zeventiende haar havo diploma, we besloten dat te vieren met een tripje naar New York. Na de vakantie zou ze aan de pabo beginnen om juf te worden, maar dat is er helaas niet van gekomen. Tijdens de vakantie begon ze zich steeds slechter te voelen, en na wat bezoekjes bij de arts is besloten dat Marjolein weer actief op de lijst van een levertransplantatie werd gezet. Haar lever bleek het niet zo goed meer te doen. In twee weken tijd werd ze opgenomen in het ziekenhuis, omdat haar lichaam steeds zwakker werd. We hoopten dat we vanaf dat moment rustig aan konden doen, maar ze werd plots ernstig ziek en ze had meteen een lever nodig. Na de transplantatie is Marjolein aan een zeldzame complicatie in 2019 op zeventienjarige leeftijd overleden. Ze was nog in de volle bloei van haar leven, en had het leven het liefst niet losgelaten.’

Hoe kwam je op het idee van de ziekenhuiskleding?

‘DeMarjolein is een idee dat Marjolein en ik samen hadden bedacht toen ze op de intensive care lag. Ze lag aan de beademing, en aan allerlei infusen die niet stopgezet kunnen worden. Artsen moesten er constant bij om bloed af te nemen, te verschonen, naar haar longen te luisteren of naar haar buik te kijken. Marjolein kon eigenlijk alleen maar een OK jasje dragen, of er moest even snel een handdoekje over haar heen gelegd worden. In zo’n situatie ben je op je kwetsbaarst. Marjolein had daar wel last van, dus hadden we samen haar pyjama losgeknipt en er drukknoopjes opgemaakt. Zo kon ze toch nog op een comfortabele manier in bed liggen, zonder dat de artsen gehinderd werden. Ik merkte dat ze veel beter in haar vel zat als ze er verzorgd en goed uitzag, ondanks dat ze verschrikkelijk ziek was. Het gaf haar op een bepaalde manier wat eigenwaarde terug, want als er zoveel artsen aan je moeten zitten, verlies je dat een beetje. Op deze manier kon ze dat stukje intimiteit met haarzelf toch behouden.’

Waarom ben je DeMarjolein gaan voortzetten?

´We beloofden elkaar dat zodra Marjolein het ziekenhuis uit zou komen, we onze eigen kledinglijn zouden beginnen. Ze grapte dan dat ze het DeMarjolein zou willen noemen. Het zou ideaal zijn, want ze zou toch nog langdurig moeten herstellen voor ze naar de pabo kon. Helaas is dat er nooit van gekomen. Toen ze er niet meer was, wist ik dat die kledinglijn er toch moest komen. Maar dat heeft even mogen duren. Ik had eerst tijd nodig om te rouwen om het verlies van mijn dochter. In januari 2023 heb ik het uiteindelijk wel kunnen realiseren, en ik ben super trots dat het er nu is. Ik ben blij dat ik nu iets kan betekenen voor anderen die hetzelfde meemaken als Marjolein. Haar naam leeft op deze manier toch voort.’

Wat is het doel van DeMarjolein?

´Dat de persoon die in het ziekenhuis ligt zich goed kan voelen en eigenwaarde kan behouden. Het is ontzettend belangrijk dat je in een kwetsbare situatie, zoals op de IC liggen, toch nog een beetje de regie over jezelf hebt. Het idee is dat je je comfortabel en menselijk voelt, en je daar niet ligt als nummertje verzonken in een OK jasje. We hebben er ook voor gezorgd dat het voor de verzorging makkelijk is om hun werk te blijven doen. Zo kunnen ze toch zonder enige moeite bij de plekken komen waar ze moeten zijn, zonder dat ze je hele blote lichaam hoeven te zien. Daarom is onze kleding op de markt gebracht met als doelgroep jongvolwassenen. Deze groep heeft juist behoefte aan het behouden van dat stukje intimiteit, net als Marjolein.´

Wat zijn herinneringen aan Marjolein die je hebt meegenomen in het maken van de kleding?

´Marjolein hield van New York. Dit hield ik in mijn hoofd tijdens het maken van de kleding. Het is een van onze mooiste, laatste herinneringen samen. Daarom hebben we een foto van Marjolein in New York op de site staan, en stond de Brooklyn Bridge op de flyers. Een van haar favoriete kleuren was groen. In die kleur brengen wij nu onder andere de kleding uit. Marjolein is begraven en op haar graf staat een zonnebloem. De zonnebloem stond teken voor wat voor powervrouw ze was, vandaar dat de zonnebloem terug te zien is in ons logo.

Haar nichtje is betrokken geweest bij het ontwerpen van het logo, en een vriendin van een ander nichtje heeft het beeldmerk DM (De Marjolein) ontworpen. De meiden die de kleren presenteren op de website, zijn ook vriendinnen van Marjolein. Zij hadden zelf aangeboden om te helpen met het model staan. Alle mensen die me geholpen hebben, stonden dichtbij Marjolein.´

Ben je blij dat je DeMarjolein hebt opgericht?

‘Ik krijg alleen maar positieve reacties van mensen om mij heen. Ik hoor van klanten terug dat het lekker zit en het er goed uitziet. De kleding wordt gemaakt door een oud-studente die tijdens coronatijd een confectieopleiding heeft afgerond, maar toen geen baan kon vinden. Hoe mooi dat ze op deze manier toch nog kan doen waar ze voor is opgeleid. Zelf ben ik verantwoordelijk voor de inkoop en verkoop, netwerken, sponsoring en sociale media.

Marjolein gaat in alles mee. Ik weet zeker dat ze dit prachtig had gevonden. Zij is op zeventienjarige leeftijd zó krachtig geweest en ze heeft zoveel moeten vechten voor haar eigen leven. Als ik het was geweest, weet ik niet of ik het net als Marjolein had kunnen doen. Dat gaf mij de kracht om het er na haar overlijden niet hier bij te laten. Als zij kon doen wat zij heeft gedaan, moet ik dit ook wel kunnen.

In de toekomst hoop ik uit te kunnen breiden en nóg meer mensen te kunnen bereiken. Het doel is dat we zoveel mogelijk mensen willen helpen. Dat had Marjolein ook gewild.’