Toen Remona net verliefd was op Sil, haar nieuwe partner, was ze zo in de wolken dat ze het van de daken schreeuwde. Dat rouwen en verliefd zijn samen konden gaan, was een fantastisch gevoel. Nu 2,5 jaar later denkt ze daar toch anders over.

Een nieuwe relatie nadat je partner is overleden heb ik behoorlijk onderschat. Er braken periodes aan dat ik Sil minder leuk vond. Ik irriteerde me aan hem en ik dacht aan Marc. Langzaam verloor ik het contact met Sil en dwaalden mijn gedachten af naar het leven dat ik had kunnen hebben met Marc. Uiteindelijk vonden Sil en ik elkaar weer, door te praten en soms ruzie te maken, maar hierdoor voelde ik wel weer dat Sil precies is wat ik nodig heb. Wat maakt het telkens zo lastig?

Ademsessies

Sinds een paar maanden doe ik soms een ademsessie. Door middel van een verbonden ademhaling, breng ik mijn lichaam tot een diepe staat van ontspanning waar ruimte komt voor oude pijn, trauma’s, verdriet etc. Blijkbaar zit dat allemaal opgeslagen in ons lichaam. Na een week waar Marc veel in het hoofd en hart aanwezig was bij mij en de kinderen had ik mijn eerste ademsessie gepland. Puur toeval. Nogal bleu zat ik daar op een matrasje midden in een groep onbekende mensen. Door de fijne begeleiden durfde ik me over te geven aan de ervaring. Het werd een heftige en emotionele sessie. Heel donker en zwaar, maar ook liefdevol en krachtig. Er overheerste ook een gevoel. Of een inzicht: dat rouwen om de één en een toekomst opbouwen met de ander niet altijd samengaan. Er is simpelweg niet altijd ruimte voor beiden op hetzelfde moment. Dit gevoel gaf me heel veel rust én heel veel duidelijkheid. Vandaar dat mijn gevoelens soms alle kanten op gaan. Het is niet zo dat we die lastige momenten niet meer hebben gehad, maar ik kan wel beter begrijpen waar het door komt. En nu kan ik er met iets meer afstand naar kijken en mezelf én ons meer tijd gunnen.

Livia

Een aantal weken geleden merkte ik dat Livia hier ook moeite mee heeft. Met het dragen van het verlies van haar vader en daarnaast blij zijn dat ze weer een vaderfiguur om haar heen heeft. Tijdens een boze bui van Livia kreeg ik haar niet rustig, Sil sprong bij en legde alles rustig aan haar uit. Maar dat kwam niet bij haar aan, de stoom kwam uit Livia haar oren en ze riep: ‘ik luister niet naar jou. Jij bent mijn vader niet.’ Sil en ik waren stil en keken elkaar geschrokken aan. Ik zei zachtjes, ‘begint dit nu al?’ We moesten er ook een beetje om lachen. Hoewel dit natuurlijk een heel serieus signaal van Livia is, snappen we haar allebei goed. Toch moet ze ook leren respectvol om te gaan met Sil. Degene die ook voor haar zorgt en er voor haar is. Iets om later nog eens met haar over te praten.

Twee weken geleden begon ze tijdens het ontbijt op een rustig moment tegen Sil ‘ik voel dat ik meer van papa houdt dan van jou’. Sil reageerde lief en begripvol. Dat het normaal is dat dat zo is, want papa blijft altijd jouw papa. Dat verandert nooit. En ik voegde eraan toe dat ze altijd meer van papa mag houden dan van Sil. Ik zag een kleine last van haar schouders zakken.

Rondje

En vorige week toen ik een avond weg was en Sil de kinderen naar bed bracht greep Livia het moment aan om weer met Sil te kletsen. Ze maakt met haar vingers een rondje en zegt: ‘kijk zoveel houd ik van papa’ en daarna maakt ze een rondje die bijna helemaal rond is: ‘en zoveel houd ik van jou. Ik zou willen dat je er meer voor mij bent, net zoals mama’. Sil legt haar uit dat hij vaak moet werken en dat het normaal is dat je één ouder wat vaker ziet dan de ander. En hij vraagt ‘wat heb je meer van mij nodig?’. Ze moet even nadenken en zegt dan ‘dat ik meer samen met jou doe’.

Kan het dan toch?

Als ik thuiskom vertelt Sil over dit bijzondere gesprek. Ik knal bijna uit elkaar van trots. Dat ze ten eerste zo goed visueel kan aangeven hoeveel ze van iedereen houdt en ook nog wat ze nodig heeft. Maar ik was ook bang dat Sil een beetje teleurgesteld zou zijn, dat haar overleden vader toch een grotere rol speelt dan hij, terwijl hij van alles voor haar doet. Maar gelukkig was dat niet zo. Hij zag het als een groot compliment.

Kan nieuwe liefde en rouw dan toch naast elkaar bestaan?