genezing

Wendy Wagenaar: 'De tijd is mijn vijand. De tijd is mijn vriend'

Eéns per maand geef ik een update. Dan schrijf ik een blog. Een blog over mijn leven met een ongeneeslijke kanker. Een afspraak die ik maakte, toen ik in februari mijn eigenwijze schoenen aantrok en Wendyonline mailde om mijn blogs aan te bieden. Wendy als naamgenoot, de inhoud en style van haar blad, en daarbij mijn kinderen als haar fan vanwege de Voice Kids maakte dat een logische stap.

Waarom ik mijn blogs aanbood?

Zelf putte ik vaak kracht uit het feit dat ik in de digitale wereld toch steeds nieuwe mogelijkheden vond. Over wonderbaarlijke genezingen, over  nieuwe behandelingen en mogelijkheden. Vaak gedeeld door andere mensen met de diagnose kanker. Dit gaf mij vaak hernieuwde energie om door te gaan.

Als ik ook een bijdrage kon leveren aan de hoop of kracht voor een ander, dan wilde ik dat ook graag doen. Niet meer, niet minder. Inmiddels gaf schrijven mij ook rust. Rust in mijn hoofd  zodra ik het op papier had geformuleerd. Het was logisch om verder  en voor een groter publiek te schrijven. Terwijl ik vorig jaar nooit had gedacht mijn persoonlijke leven als onderwerp te willen inzetten. Kanker verlegt grenzen. Kanker geeft andere inzichten. Zo is de samenwerking ontstaan. Ook dat het nu logisch is, dat ik voor een nieuwe crowdfunding ga. Voor een vervolg van immuuntherapie. Ik blijf het een mooie gezegde vinden: I didn’t come this far, to only come this far.

De digitale wereld

Mijn pad naar immuuntherapie vond ik destijds ook in de digitale wereld. Door lotgenoten die deze behandeling inzetten om hun kankercellen aan te pakken. Afgelopen maandagavond werd ik nog laat door mijn buurvrouw gebeld dat er in het TV-programma Je geld of mijn leven aandacht werd gegeven aan deze immuuntherapie.

Ik ben het dinsdagochtend gaan kijken. En ik zou jullie willen vragen het ook te gaan kijken. Waarom?

Ik hoop dat deze aflevering een inzicht gaat geven waarom ik sinds een week opnieuw ben gaan crowdfunden. Deze aflevering geeft je namelijk een idee over de immuuntherapie. Hierin komt zowel de arts uit Keulen, Casper van Eijck als hoogleraar Chirurgie Erasmus MC, een zorgeconoom en een patiënt aan bod. Allen vanuit hun eigen invalshoek geven zij wat mij betreft antwoord op het waarom. Waarom ik deze mogelijkheid wil inzetten.

Het leven is te mooi om niet alles uit de kast te halen om te mogen blijven. Dus vraag ik hulp. En wie denkt dat crowdfunden gemakkelijk is. Ik probeer nog steeds manieren te bedenken waarop ik mensen kan bedanken. Mijn hoofd draait overuren. Ik geloof dat daar ook wel een mogelijkheid voor komt. Ik sta open voor goede ideeën.

De oplossing

Uiteindelijk komt er een oplossing voor kanker. Daar geloof ik in. En ik geloof dat ons immuunsysteem daar grote rol in speelt. Ik werk nu al op alle mogelijke manieren aan het versterken van mijn immuunsysteem. Alleen hulp kan ik wel gebruiken. Hulp van een therapie om mijn immuunsysteem weer actief en werkend te krijgen. Om zo mijn lichaam zelf in staat te stellen de kankercellen verder op te ruimen.

Via onderstaande link kun je de uitzending terugkijken. Je zou me daarna heel erg helpen om een donatie te doen, zodat ik een plan kan maken voor een vervolg.

Liefs Wendy

https://www.grenzeloosgenezen.nl/immuuntherapie/

Na ongeveer 21 minuten komt de immuuntherapie aan bod.

Over Wendy

Wendy WagenaarWendy Wagenaar heeft de diagnose uitgezaaide eierstokkanker. Vanaf deze diagnose heeft ze altijd een plan gehad. En stilzitten en de prognose laten uitkomen zijn geen onderdelen van dit plan. Ze kan dit echter niet alleen. Ze wil graag haar immuuntherapie een vervolg geven. Help jij haar mee met een donatie?

Iedere maand deelt Wendy haar zoektocht naar genezing met ons. Lees hier haar vorige blogs:

Blog 1: Wendy Wagenaar heeft uitgezaaide eierstokkanker: ‘Ik wil dat mijn kinderen mét en niet zonder een moeder opgroeien’

Blog 2: Wendy Wagenaar: ‘Ik ontmoette Julie en heb weer hoop…’

Blog 3: Wendy: ‘Het leven met kanker blijft onvoorspelbaar'

Blog 4: Wendy Wagenaar: ‘Het is een spannende tijd, maar het uitzonderlijke gebeurt’