Jarenlang kreeg Stephanie-Joy veel te verduren. Het begon met een ongeluk op zesjarige leeftijd, waardoor ze deels gehandicapt raakte. Door problemen op latere leeftijd belandde ze – na in verschillende instellingen te hebben gewoond – drugsverslaafd op straat. Na tien jaar wist ze uit de problemen te komen. Mede door het geloof dat ze vond in God.
‘Mam, ik moet je wat vertellen’, zei ik tegen mijn moeder terwijl ik met haar in een speeltuintje zat. Op dat moment biechtte ik op dat ik geld van hen had gestolen. Ze kon het niet geloven. Vervolgens vertelde ik dat ik coke verslaafd was. Mijn moeder schrok enorm. Hoe was ik ooit onder de ogen van de hulpverleners aan de drugs verslaafd geraakt?’
Gevolgen op latere leeftijd
Op zesjarige leeftijd kreeg Stephanie-Joy een auto-ongeluk, waardoor haar been verlamd raakte. Als kind had ze er niet zo’n last van, maar later kreeg ze er juist problemen mee. ‘Het was een periode waarin iets heftigs gebeurde. Als gezin moesten we het zien te overleven. Gelukkig was ik nog jong en daardoor ongelooflijk flexibel. Ik moet er niet aan denken om dat nu mee te maken. Als tiener zag ik pas de verschillen. Dit vind ik een heel onduidelijk stukje. Hoezo kwamen de gevolgen pas op latere leeftijd. Zo moest ik aangepaste schoenen, terwijl die er vaak raar uitzien. Ik ben én slechthorend sinds mijn derde én gehandicapt.’
Op de middelbare school kreeg ze steeds meer last van haar handicaps. Ze voelde zich diepongelukkig en sneed zichzelf. Als puber kwam ze tot een punt dat het niet meer ging, zowel voor haar als haar ouders. ‘Het leven was voor mij uitzichtloos. Ik leefde met een diepongelukkig gevoel.’ Dat resulteerde erin dat ze een zelfmoordpoging deed in haar tienerjaren. Ze liep weg van huis omdat ze opzoek was naar vrijheid en kwam in een woongroep terecht.
Aanraking met drugs
Stephanie-Joy kwam uit een beschermde opvoeding, waarin veel zorgen over haar kwetsbaarheid verstikkend werkte, waardoor ze zich van haar ouders afduwde. Ze kwam terecht bij jongeren waarvan de ouder hen misbruikte of ze hadden een ouder die heroïne verslaafd was. Zo kwam ze al snel in aanraking met drugs. ‘Het was voor mij de oplossing om het heftige in mijn leven verdoven. Terwijl ik op bed Animal Planet keek, blowde ik wat af. Zo zag mijn leven eruit toen ik een jaar of zeventien was. Even later kwam ik in aanraking met cocaïne en crack. Ik spendeerde een paar uur in een drugshol en was dan weer een tijdje in de groep. Dat deed ik keer op keer, net zolang tot mijn geld op was. In die periode heb ik een keer geld van mijn ouders gestolen toen ik bij hen was, maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen, dus heb ik dat opgebiecht. Destijds woonde ik nog op de jeugdgroepen.’
Verwaarloosd katje
Op een gegeven moment kon ze het haar gebruik niet meer voor de leiding verborgen houden. Daarom werd ze de groep uitgezet en kwam ze terecht in een jongeren dakloze opvang. ‘Het was overleven. Ik kreeg daar te eten en ik kon slapen, maar de rest van de tijd moest ik buiten het pand zien door te komen. Tijdens de intake bij de opvang kreeg ik te horen dat ik drie keer in de week een urinetest moest doen. Bij een positieve test zou ik er meteen worden uitgezet. Cocaïne was vanaf dat moment van de baan, maar dat betekende niet dat ik niet kon blowen. Ook snoof ik ritalin, dat werd gezien als medicijn.’ Door de jaren heen kwam ze terecht in verschillende opvangen, maar niks werkte voor haar. ‘Ik had geen zin meer in regels. Laat mij maar buiten slapen, daar ken ik het, dacht ik. Ik was een verwaarloosd katje geworden. Tot op een dag een groepje mensen langskwam van stichting Op De Rots. Ze namen vijf zielenpoten van de opvang mee voor een warme maaltijd, waaronder ik. Ik vond daar het geloof. God ziet jouw pijn en verdriet. Ineens kreeg ik hoop. Ik heb daar maandenlang geleefd zonder prikkels van buitenaf te hoeven ervaren. Maar toen we het pand uit moesten, was ik weer terug bij af.’
Ommekeer
Na een zware terugval koos ze toch voor haar herstel. ‘Het was een heel lang proces, waarin het bijna mijn leven heeft gekost. Ik woog 38 kilo en het was kantje boord. De hulpverlener stond tegenover mij en vroeg: ‘Wil jij dood?’ Ze waren bang dat ze mij dood aantroffen als ik zo doorging. Ik was 23 en dacht: het is nu of nooit. De hulpverleners waren gelukkig heel goed. Zij stimuleerden mij vanuit hun hart. Ik wist dat mijn herstel was voltooid toen ik niet meer telde hoeveel dagen ik clean was. Ik moest er zelfs even over nadenken als mensen het vroegen.’
Aan de andere kant
Na de opleiding Social Work, startte ze in 2019 met haar opleiding Management in de zorg. Ze woont samen met haar vrouw en werkt als leidinggevende en beleidsmedewerker bij het Leger des Heils. ‘Ik vind het mooi om iets te brengen wat ik heb gemist, bijvoorbeeld in betrouwbaarheid. Soms kan het confronterend zijn. Ik heb er moeite mee als wij erbij staan en ernaar kijken als iemand drugs gebruikt. Dat is mede de reden dat ik mij zo inzet voor die mensen. Je bent te waardevol om iedere dag te gebruiken.’ Hoewel ze niet meer in Haarlem woont – waar ze leefde als dakloze – komt ze nog weleens mensen uit die tijd tegen. ‘Toen ik werkte op een woonlocatie kwam ik een man tegen met wie ik bij stichting Op De Rots heb gewoond. Hoewel we vijftien jaar verder waren, zat hij nog zwaar verslaafd tegenover mij. We hebben dezelfde kansen gehad, maar ik sta daar wel mooi als hulpverlener.’
Dankbaarheid
Het leven van Stephanie-Joy is 180 graden gedraaid. ‘Er is geen overtreffende trap van geluk meer mogelijk, zo gelukkig ben ik. Elke dag staat voor mij voor genade. De christelijke stroming is mijn identiteit geworden; ik ben een kind van God geworden. Het enige wat ik kan, is dankbaar zijn.’
Pappies kleine meid slaapt niet meer op straat
Afgelopen jaren schreef ze twee boeken. Deze zijn afgelopen maand samengevoegd als bundeling voor verkoop. ‘Het verhaal blijft waardevol om te vertellen. Jongeren gebruiken nog steeds drugs. Jaarlijks worden 19 000 jongeren uit huis geplaatst. Ik hoop te prikkelen dat ouders met jongeren in gesprek gaan en dat jeugdzorg ze verbindt in plaats van ze los van elkaar te behandelen.’
Pappies kleine meid slaapt niet meer op straat is uitgegeven door Just Publishers en voor 22,50 via deze link.
