Maarten Dammers was jarenlang verslaafd aan drank en drugs. Over zijn leven verscheen de documentaire Papa is verslaafd. De overweldigende reacties leidden een jaar later tot het boek Ik ben Maarten en ik ben verslaafd. Maarten vertelt ons over het schrijfproces, het effect van het boek op zijn mentale gezondheid, over belangrijke lessen en thema’s en over zijn nieuwe missie: het verborgen leed, de stille verslaving bij vrouwen.
Wat inspireerde je om Ik ben Maarten en ik ben verslaafd te schrijven en hoe heeft dit persoonlijk invloed op je gehad?
‘Anderhalf jaar geleden heb ik een documentaire gemaakt met mijn vrouw en dochters, deze heet Papa is verslaafd. Deze is ongelofelijk goed bekeken. Ik kreeg hierop vooral veel reacties van dierbaren van verslaafden die zich erg hebben herkend in het verhaal van mijn dochters en mijn vrouw. Al jarenlang probeer ik de urgentie van verslaving over het voetlicht te tillen, en die reacties maakten voor mij nog eens duidelijk dat er een grote doelgroep is die kampt met het probleem verslaving. Niet alleen de verslaafde zelf, maar ook de dierbaren. Na de documentaire werd voor mij duidelijk hoe belangrijk het was om mijn boek te schrijven.
Het schrijven van dit boek heeft diepe emoties bij mij opgeroepen en me teruggebracht naar meer dan veertig jaar van een destructief leven. Het herbeleven van die periodes wekte intense gevoelens van schuld en schaamte op. Ik ben in periodes terechtgekomen waarin ik dacht: ik heb eigenlijk helemaal geen recht op leven. Na het voltooien van het schrijfproces was ik uitgeput. Ik besloot opnieuw in therapie te gaan, omdat het schrijven bepaalde zaken naar boven bracht waarvan ik dacht dat ik ze al had verwerkt. Voor mij is herstel een voortdurend proces.’
Kun je een samenvatting geven van de belangrijkste thema’s en verhalen in het boek?
‘Mijn boek gaat diep in op de thema’s van verslaving. Het benadrukt hoe mensen vaak ongewild en onbedoeld in de greep van verslaving raken, hoe het zich progressief ontwikkelt en het brein, gedachten en gedrag beïnvloedt. Ik belicht eveneens het thema van schuld en schaamte, dat zowel verslaafden als hun naasten raakt. Daarnaast staan hoop en vergeving centraal in het herstelproces, waarbij het doel is om gezondheid te herwinnen en weer onafhankelijk te worden.’
Wat hoop je dat lezers uit jouw boek halen en welke boodschap of lessen wil je overbrengen?
‘Kort en krachtig: mijn boodschap is hoop. Hoe uitzichtloos het ook lijkt, er is altijd hoop. Een andere essentiële boodschap is dat wanhoop, die vaak in verslaving voorkomt, eigenlijk een kans voor verandering biedt. Mijn boek stelt dat iedereen in staat is om te veranderen, en verandering is wat nodig is.’
Hoe denk je dat jouw boek kan bijdragen aan het gesprek rondom verslaving en herstel?
‘Het boek is eigenlijk taboedoorbrekend. Wat ik de afgelopen jaren heb gemerkt, ook tijdens het maken van het tv-programma Verslaafd gedurende acht jaar, is dat verslaving steeds meer op de kaart komt te staan. Los van mijn rol als familie behandelaar en counselor, heb ik een persoonlijke missie die ik al bijna 10 jaar volg. Die missie draait om het doorbreken van het taboe rondom verslaving en het op de kaart zetten van de dierbaren. Ik zeg altijd; verslaving gedijt in het duister en dooft in het licht’. Het is van cruciaal belang dat verslaving wordt erkend als een chronische progressieve ziekte, verankerd in een diagnostisch model (DSM). En dat veel meer mensen hiermee te maken hebben dan we ons vaak realiseren. Mijn boek probeert dit naar voren te brengen, het gesprek te stimuleren, en de stilte en schaamte rondom verslaving te doorbreken.’
Kun je wat vertellen over je nieuwe missie; stille verslaving bij vrouwen?
‘In de klinieken waar ik mee werk, zoals bijvoorbeeld Solutions, is het opmerkelijk dat het merendeel van de mensen in behandeling mannen zijn, variërend van 80% tot 90%, met soms slechts 10% vrouwen. Hoewel het aannemelijk is dat er meer mannen verslaafd zijn, blijft het feitelijke verschil eigenlijk beperkt tot 60% mannen en 40% vrouwen. Dat roept de vraag op: waar is die ontbrekende 30% vrouwen? Het lijkt erop dat er vrouwen zijn die lijden aan wat ik ‘stille verslaving’ noem. Ze drinken in het geheim, vaak vanwege schaamte en verantwoordelijkheden zoals kinderen en het huishouden. Deze verborgen verslaving leidt tot eenzaamheid, obsessief gedrag en een voortdurende zoektocht naar het volgende glas. Het is een schrijnende realiteit voor velen.
Het is essentieel om te begrijpen dat verslaving een chronisch progressieve ziekte is, en het gevoel van totale machteloosheid kan overheersen. Je kunt met geen mogelijkheid weggehouden worden van die drang. Daarom is het zo belangrijk om door die schaamte heen te breken, en om hulp te schreeuwen als je jezelf hierin herkent. Dus, als je dit leest en je jezelf hierin herkent, adviseer ik je ten zeerste om hulp te zoeken en niet te zwijgen. Het is de eerste stap naar herstel.’
Winactie
Wij geven 6x een gesigneerd exemplaar van Ik ben Maarten en ik ben verslaafd weg t.w.v. € 22,99
Meedoen?
Wil jij graag een gesigneerd exemplaar t.w.v. €22,99 winnen? Zo maak je kans:
- Volg @wendyonlinenl & @maarten_dammers op Instagram
- Like de post van deze winactie
- Laat ons weten waarom jij een gesigneerd exemplaar wil winnen
- Schrijf je in via onderstaand formulier
That’s it! En nu maar hopen. De winnaar ontvangt een week na plaatsing een privé bericht vanuit Wendy Online met verdere informatie.
Foto: William Rutten
Boek: Uitgeverij Rubinstein – ISBN 9789047632962 – € 22,99
