‘Mijn liefde voor voeding en leefstijl is ontstaan door eerdere dieetellende. In het begin van mijn twintiger jaren schommelde ik tussen 58 en 105 kilo, ik was echt een jojo. Tussen mijn veertiende en negentiende levensjaar, heb ik een relatie gehad met iemand met een eetstoornis. Hij had zelf totaal geen gezonde relatie met voeding, en dit projecteerde hij ook op mij. Ik at dus nooit in zijn buurt wat resulteerde in ‘stiekem eten’. Dat is waar het overeten begon. Verder speelt mijn perfectionistische karakter een grote rol in dit proces. Goed is voor mij zelden goed genoeg. Hierdoor raakte ik telkens teleurgesteld in mezelf. Het falen, altijd de lat te hoog leggen, en het gevoel als gevolg daarvan wilde ik wegstoppen. Dat deed ik door te eten, emotie eten.’

Weg met de diëten 

‘Alles of niets’, stond mij destijds op het lijf geschreven. Óf ik at helemaal niks, óf ik was compleet aan het overeten. Ik had geen balans, en kende geen middenweg. Dit resulteerde in enorme gewichtsschommelingen, waar ik doodongelukkig van werd. Ik verviel van het ene dieet in het andere dieet. Op een gegeven moment was ik de wanhoop nabij, en ben ik moegestreden bij de huisarts terechtgekomen. Daar werd ik vrijwel direct doorverwezen naar een kliniek voor mensen met een eetstoornis. Als perfectionist zag ik dat als falen, ik vond het heel lastig om toe te geven dat ik het zelf niet kon. Inmiddels weet ik dat om hulp vragen een kracht is. Geen falen. Bij deze eetkliniek heb ik alles op tafel gegooid. Ze vertelden me dat ze mij wilden helpen, en stelden een plan op. Daarna heb ik nooit meer iets gehoord, doordat de kliniek mijn dossier was kwijtgeraakt. Enerzijds heeft dit mij een enorme klap in mijn gezicht gegeven, maar anderzijds was dit ook het keerpunt. Vanaf dat moment besloot ik om het zelf te doen. Met behulp van mijn ouders en vriendinnen begon ik aan mijn strijd, en dit keer echt. Ik stopte per direct met alle diëten. Achteraf de beste beslissing ooit.’

Vallen en opstaan

‘Stapje voor stapje, heb ik mezelf gezond eetgedrag aangeleerd waarbij het motto was: ‘ik mag alles, maar ik wil niet alles’. Daardoor ben ik langzamerhand van onbewust eetgedrag, naar bewust eetgedrag gegaan. Het was geen én én, maar óf óf. Ik leerde daardoor keuzes maken, waar ik echt achter stond. Wanneer ik iets ongezonds geen negen of tien waard vond, at ik het namelijk niet. Natuurlijk ging hier een lange tijd overheen. In moeilijke tijden had ik veel houvast aan een quote van Nelson Mandela. Deze quote luidt: “Het leven gaat met vallen en opstaan. Het is niet erg om te vallen, als je maar weer opstaat.” Ik zou dus honderd keer op mijn bek kunnen gaan, maar ik wist dat als ik honderd-en-één keer op zou staan, ik zou winnen. Daar ging ik voor. Uiteindelijk ben ik ruim dertig kilo afgevallen. Deze kilo’s zijn er sindsdien ook nooit meer bijgekomen. Ik heb nu gewoon een gezonde levensstijl. Ik dieet nooit meer en leef volgens het Pareto-principe, ook wel de 80-20 regel. Tachtig procent van de tijd eet ik gezond en lekker, tegenover twintig procent minder gezond. In die twintig procent zit mijn wijntje, chipje en het borrelplankje in het weekend. Dat moet ook gewoon kunnen, anders is het geen leefstijl.’

De kern

‘De lessen die ik heb geleerd, wilde ik doorgeven. Toen ik mijn studie tot voedingsconsulent en leefstijlcoach had afgerond, ben ik begonnen met mijn eigen praktijk. Mijn motto is: ‘stop met die verschrikkelijke diëten, en ga alsjeblieft goed voor jezelf zorgen’. Dat is wat ik zeg tegen mijn cliënten. Om echt goed voor jezelf te kunnen leren zorgen, is het heel belangrijk dat je naar de kern kijkt. Je moet de ‘waarom’ in je verhaal zien te vinden, en aanpakken. Dat is namelijk de reden achter het overeten, en het niet goed voor jezelf zorgen. Eten was voor mij een gevolg van iets wat in de basis niet goed zat. Dit zie ik ook bij de mensen die ik begeleid terugkomen.’

Omdat je het verdient

‘Wat ik bij vrouwen die ik coach tegenkom, is dat ze om een andere reden overeten dan mannen. Waar mannen vaak eten omdat ze simpelweg iets heel lekker vinden, geven vrouwen aan dat zij ongezondere keuzes maken omdat ze eten uit emotie. Een hele chocoladereep smaakt natuurlijk lekker, maar geniet je er nou echt van? Ook van die laatste helft? Ik denk het niet. Vrouwen eten die hele chocoladereep in één keer op omdat ze vinden dat ze het verdiend hebben, of omdat ze oververmoeid zijn. Dit gaat onbewust. Veel vrouwen hebben een hectisch leven, waarin ze vooral aan de rest van het gezin denken. Eerst ontbijtjes maken voor de kinderen. Zelf komen ze op de laatste plek. Dat is geen houdbare situatie. Er is dan namelijk geen energie over om goed voor jezelf te zorgen. Wat ik vrouwen mee wil geven, is dat ze meer van zichzelf mogen houden. Zet jezelf op een gedeelde eerste plek, en onthoud dat je het verdient om een gezond en fijn leven te leiden. Het hebben van een gezond voedingspatroon draagt daar enorm aan bij. Gezonde voeding heeft namelijk veel effect op lichaam en geest, heb ik ervaren.’

Realistische recepten

‘Waar ik als typische dieet eter tegenaan liep, was dat veel gezonde recepten uit de kook- en dieetboeken die ik had, niet makkelijk te bereiden waren. Of ik moest eten weglaten, zoals brood, terwijl ik gek ben op brood. Dit gaf mij inspiratie om zelf een kookboek te maken. Geen dieetboek, maar een kookboek boordevol makkelijk te bereiden recepten, waar je niet voor naar tien verschillende winkels hoeft. De recepten zijn goed te volgen en te maken, waardoor het gerecht er bij iedereen hetzelfde uit zal komen te zien. Met mijn kookboek wil ik een kijkje in mijn keuken en leven geven.’