Engeland is al jaren Marleen haar favoriete plek in de wereld. Daar kan ze echt even bijkomen van haar drukke bestaan als freelanceschrijver en -illustrator. En dat blijkt haar redding als ze in een burn-out terechtkomt. Na een wanhopige periode waarin het alleen maar bergafwaarts ging met Marleen, besloot ze samen met haar partner om drie maanden in een cottage op het Engelse platteland te gaan wonen. Hier vond ze zichzelf weer terug.
‘Ik was moe. Al jaren voelde ik me aan een stuk door alleen maar moe. Toch ging ik door. In mijn werk als freelancer had ik altijd de angst dat ik niet meer aan werk zou komen en dus geen geld meer kon verdienen. Ik dacht constant: deze opdracht kan de laatste zijn. En dus ging ik alsmaar door. Net zo lang totdat ik mijn autonomie verloor en zelfs opdrachten aannam die niet bij me pasten. Mijn omgeving vroeg me of het me niet opbrak. Nee, want ik was koppig en vooral: ik was een people pleaser. Het was duidelijk dat ik geen grenzen kon stellen, niet aan mezelf en niet aan een ander. Ik vond het makkelijker om mezelf teleur te stellen dan een klant. Maar op een gegeven moment kon ik niet meer en brak het lijntje. Zo kwam ik in een burn-out terecht.’
Boos
‘Tijdens twee weken die ik had vrij genomen, was ik op vakantie in Engeland. Het was mijn bedoeling om even bij te komen en vooral helemaal niks voor mijn werk te doen. Toch opende ik mijn mail en zag ik een verzoek binnenkomen van een opdrachtgever om nog iets aan te passen, terwijl ik de oplevering al had gedaan. Toen knapte er iets in mij. Ik dacht: kan ik nou nooit even gewoon vrij zijn? Maar de klant ging bij mij voor, dus paste ik aan wat de opdrachtgever had gevraagd. Voor de zoveelste keer ging ik over mijn eigen grens heen. Ik was boos op mezelf en op de situatie. Ik vroeg me af waarom ik geen grenzen kon stellen. Vanaf dat moment ging het steeds slechter met me. Het was alsof dit de druppel was die de emmer deed overlopen.’
Hulp
‘Ik kwam terug van mijn twee zogenaamd vrije weken in Engeland en ik sliep niet meer. Ik kreeg een piep in mijn oor die alsmaar luider werd en problemen met mijn evenwichtsorgaan. Hierdoor was ik continu misselijk en wankelde ik bij het lopen. Ook moest ik om alles huilen. Alles was te veel. Ik zat er zo doorheen en ik kon gewoon niet meer. De simpelste dingen lukte niet meer, zoals uit mijn woorden komen of typen. Ik voelde me moedeloos en dacht: wordt dit ooit nog wel weer beter? Het was duidelijk dat ik hulp nodig had en dus belde ik de huisarts. Maar de assistent vertelde me dat ze mij niet konden helpen. Achteraf blijkt dit een fout te zijn geweest, maar dit heeft er wel voor gezorgd dat ik volledig in elkaar stortte. Ik werd dus steeds wanhopiger en kreeg het gevoel dat ik geen kant op kon. Mijn partner zag hoe ik achteruitging. Hij ontdekte dat er via een bepaald platform een directe afspraak gemaakt kon worden met de huisarts. Dus dat deed hij. Maar ook de huisarts kon mij wegens lange wachtrijen niet direct doorverwijzen naar een therapeut.’
Zaadje van het probleem
‘Ik had behoefte aan een professional waar ik mijn verhaal aan kwijt kon en die zou analyseren waar mijn burn-out vandaan kwam. Ik zocht naar het zaadje van het probleem. Uiteindelijk kon ik online terecht bij een psycholoog: Sol Therapie. Hier vond ik de oorzaak van mijn probleem. Ik zag in dat ik me tijdens mijn jeugd nooit nuttig heb gevoeld en dat ik dat probeerde te compenseren door hard te werken en aan de verwachting van anderen te voldoen. Ik zocht naar acceptatie en dit deed ik altijd ten koste van mezelf.
Bij Sol Therapie ging ik aan de slag met mijn kernwaarden. Hier maakte ik een lijst van. Vervolgens vroeg de psychotherapeut mij om de waarden door te strepen die ik voor een ander deed. Zo werd de lijst een stuk korter en kwam het inzicht dat ik maar weinig voor mezelf deed. Ik moest oefenen met grenzen stellen en meer voor mezelf te kiezen. Dit moest ik onder andere doen bij klanten. Toen ik dat deed, kreeg ik reacties die ik nooit had verwacht. Ze vonden het belangrijk dat ik mijn werk leuk vond en dat het geen probleem was als ik de voorkeur had voor een later moment om bijvoorbeeld een opdracht op te leveren. Dit is jarenlang voor mij een blinde vlek geweest. Zonder dat ik ooit heb geweten waarom, dacht ik altijd dat er in mijn werk geen ruimte was om te onderhandelen of een compromis te sluiten. Dat dit dus wél kan, was voor mij een echte eye-opener.’
We vertrokken in augustus naar Engeland en woonden tijdelijk in een cottage op het platteland van North Yorkshire in Engeland. Hier had ik vanaf september online contact met de psycholoog van Sol Therapie. Het huisje lag dichtbij zee en in een groot natuurgebied. Om mijn hoofd leeg te maken, ging ik veel wandelen. De ene keer met mijn partner, de andere keer alleen. Soms was ik uren weg en moest ik bergen beklimmen. Dat was dan echt een uitdaging, maar het deed me heel goed. Naast de therapie die ik kreeg, was de periode dat ik in Engeland woonde ook therapeutisch voor mij. Er zat er letterlijk een zee van afstand tussen mij en mijn leven in Nederland. Hierdoor realiseerde ik me goed wat voor mij belangrijk is en wat ik nodig heb. Afstand zorgt echt voor bewustwording, weet ik nu. Daarom is de tijdelijke verhuizing naar Engeland mijn redding geweest. Hier viel alles weer op zijn plek.’
Aarden
‘Nu ik weer wat gezonder ben, zie ik pas hoe ik eraan toe was. Ik dacht dat ik gek werd en ik wist niet wat ik moest doen. Nu raad ik iedereen aan die met vermoeidheid of een burn-out kampt om naar een andere plek te gaan. Er is in Nederland een tekort aan psychische hulp en er zijn veel wachtrijen. Dit lijkt soms uitzichtloos voor de mensen die het nodig hebben. Het liefste zou ik lotgenoten willen vastpakken en zeggen: je hoeft niet wanhopig te zijn. Er zijn meerdere manieren om je beter te voelen, zoals afstand nemen van je leven. Dit heeft mij ook enorm geholpen. Ik woon nu weer in Nederland, maar ik ga nog steeds ieder jaar één maand lang naar Engeland om weer te aarden en in contact te komen met mezelf.’
Om privacyredenen zijn de namen en foto’s niet van de werkelijke persoon.
