Kyra Rutgers Grenzeloze Liefde

Kyra vluchtte weg met haar kind: ‘Jarenlang was ik bang voor een wraakactie van mijn Iraanse schoonfamilie’

Kyra Rutgers (51) vluchtte weg met haar kind, uit angst dat haar zoon ontvoerd zou worden door haar Iraanse schoonfamilie. Ze schreef een autobiografische boek: Grenzeloze liefde, waarin ze in detail beschrijft wat haar daartoe dreef. 

'Ik zal het nooit vergeten. Tijd om in te pakken had ik niet. Mijn schoonfamilie en ex waren even weg, nog nooit had ik zo'n grote kans gehad om weg te komen. Alleen mijn kostbaarste bezit had ik bij mij, mijn kind. Doodsbang nam ik het vliegtuig naar Nederland. Ik had geen andere keuze dan weg te vluchten, anders had zich een groot drama kunnen voltrekken.’

Grenzeloze liefde

‘Op mijn 17e ging ik met een vriendin naar Blackpool; met zijn casino’s, gokhallen en nachtclubs het Las Vegas van Engeland. We wilden daar de zomer vertoeven. In een discotheek leerde ik de Iraanse zakenman Mohsen kennen. Van een vakantieliefde werd het heel serieus. Jaren eerder was hij van Iran naar Engeland verhuisd. Al snel ben ik bij hem ingetrokken, daar twijfelde ik geen seconde over. Mohsen wilde niet dat ik ging werken, maar ik wilde wel iets nuttigs doen. Ik besloot sociologie en schrijven te studeren. Door mijn partner leerde ik veel vrouwen kennen van Iraanse mannen. Zij merkten veel cultuurverschillen. Ik had daar minder last van, omdat mijn ex zo verwesterd was.

We wilden graag een kindje en al snel raakte ik zwanger van ons zoontje Omar. We waren het gezinnetje waar ik altijd al van gedroomd had.’

Ommekeer

‘Een aantal familieleden, onder wie mijn schoonmoeder, kwam over vanuit Iran om Omar te zien. Maar de logeerpartij van een paar weken werden maanden. Van mijn vriendinnen met Iraanse mannen had ik gehoord dat ik op moest passen en dat het wel zo zou kunnen uitpakken dat ik niet geaccepteerd werd. Daar ging ik niet van uit, we waren zo gelukkig samen. Na één dag veranderde mijn gelukkige leventje in een nachtmerrie. Mijn schoonmoeder, twee schoonzussen en zwagers, die over waren gekomen en bij ons woonden, waren tegen onze relatie. De familie sloot mij buiten. Er was natuurlijk ook een taalbarrière. Altijd werd ik bekritiseerd door hen. Ik kon het nooit goed genoeg doen. Ze wilden dat ik de hele dag het huis poetste, ze vonden dat ik mijn kind te veel verwende en zo ging het maar door. Achteraf denk ik dat het nooit iets persoonlijks is geweest. Zij wilden gewoon dat Mohsen met een Iraanse vrouw ging trouwen.’

Uithuwelijken

‘Op een gegeven moment veranderde mijn ex heel erg. Zijn cultuur werd belangrijker. In discussies nam hij het nooit voor mij op, hij zei alleen maar dat het goed kwam. Meerdere keren heb ik voorgesteld om tijdelijk weg te gaan. De situatie was gewoon niet vol te houden, het is niet niks om maandenlang dagelijks te worden afgebrand. Mohsen wilde dat ik bleef. Via een vriend van Mohsen kwam ik erachter dat mijn schoonfamilie hem wilde uithuwelijken. Het was al zo erg, dat ze al een bruid klaar hadden zitten in Londen. Daarom wilde Mohsen dat ik nergens heen ging. Hij wist dat als ik wegging, hij wel moest trouwen met die vrouw.

Op een avond had mijn schoonfamilie weer een heftige discussie. Mijn Farsi mag dan niet perfect zijn, maar wat ik van het gesprek begreep was genoeg. Ik hoorde ze zeggen dat ze van mij af wilde, maar mijn zoontje moest bij hen blijven. Dit liet ik niet gebeuren. Ik liet mijn kind niet van mij afpakken. Het werd gevaarlijk. Je hoort vaker van die verhalen over ontvoering, en ik had dat altijd genegeerd, maar nu zat ik er middenin. Ik wilde niet wachten tot er een drama zou voltrekken, dus vluchtte ik. Al een paar keer had ik mijn plan uitgedacht. Alle keren dat ik het voorbereidde, mislukte mijn plan. Ik werd nooit alleen gelaten. Zelfs als ik naar een vriendin ging, ging er iemand met mij mee. Maar dit keer was iedereen weg. Ik was alleen en deze kans moest ik grijpen.’

Wraakactie

‘Aangekomen in Nederland werd ik opgevangen door mijn familie. Natuurlijk had mijn schoonfamilie een vermoeden toen ik na een paar uur niet terugkwam. Ik ben heel erg bang geweest. Ik heb gedaan waar ik bang voor was wat zij gingen doen. Vluchten met mijn kind. Maar ik had geen andere keuze.

Via via kreeg ik vier maanden later te horen dat mijn ex getrouwd was met de bruid die zijn familie voor hem had uitgekozen. Dat hij zo snel meteen aan een nieuw leven begon, alsof ik en ons zoontje nooit bestaan hadden, brak mijn hart. De angst voor ontvoering of een wraakactie van mijn schoonfamilie heeft jarenlang geduurd. Op school vertelde ik altijd dat ik of de oppas de enige waren die mijn kind op mocht halen.’

Onverwacht belletje

‘Een jaar na mijn vlucht belde mijn ex mij op. Ik schrok enorm. Een vriend van mijn ex, had hem mijn nummer gegeven. Hij bedoelde het goed. Hij wilde dat wij het zouden uitspreken. Urenlang hebben we aan de telefoon gezeten. We hebben gesproken, gehuild en er vielen over en weer verwijten. Hij vond dat ik niet weg had mogen gaan, ik verweet hem dat hij niet voor zijn gezin was opgekomen. Waar we het wel over eens waren, was dat Omar niet de dupe mocht worden. Vanaf dat moment hielden we contact. Ik stuurde regelmatig foto’s van Omar naar mijn ex en zes keer per jaar vlogen we naar Engeland, zodat ze elkaar konden zien. Ik liet ze echter niet alleen, de angst voor ontvoering was er nog steeds. Maar in harmonie maakten we ‘als gezin’ leuke uitstapjes. Totdat mijn zoon achttien was, heb ik dat gedaan. Daarna was hij oud genoeg om alleen te gaan. Terugkijkend op die momenten ‘als gezin’ bewaard mijn zoon daar mooie herinneringen aan.'

Grenzeloze liefde

‘Ik wil met mijn verhaal andere vrouwen inspireren en schreef daarom: Grenzeloze liefde. Eerder was ik nog te geëmotioneerd en boos om het verhaal te vertellen. Ik wilde niet met een beschuldigende vinger schrijven, maar het verhaal vanuit beide partijen vertellen. Ik begrijp nu ook veel beter dat mijn ex wellicht geen andere keuze had. Vanuit zijn cultuur gehoorzaamde hij de familie.

Ik denk dat andere vrouwen in soortgelijke situaties zich kunnen herkennen in het verhaal. Wat ik wil meegeven is dat hoe uitzichtloos een situatie soms ook kan zijn, er is altijd hoop.’

*Enkele namen in dit verhaal zijn gefingeerd.

Grenzeloze liefde is verschenen bij uitgeverij Z&K en kost 15,-