Eén op de drie huwelijken strandt, maar dat is vaak ook een nieuw begin. Martine, Karlijn en Sonja besloten hun partner te verlaten en zijn nu veel gelukkiger. Deze week vertelt Martine haar verhaal aan WENDY.

‘Zes jaar geleden besefte ik: er moet echt iets veranderen, ik houd dit niet vol,’ vertelt Martine Behrens (45).

Zelfstandig

Ze verliet vijf jaar geleden de vader van haar kinderen. ‘Frans is een vrijbuiter, daar viel ik op. Maar toen we eenmaal kinderen hadden, kreeg ik moeite met zijn mentaliteit. Bovendien begon hij steeds meer te drinken. Zo trof ik tijdens een vakantie in Italië steeds lege flessen Limoncello aan in ons huisje.’

Toen Martine inzag dat het niet meer ging, schakelde ze een relatietherapeut in. Zonder succes: ze verschilden teveel van elkaar en Frans bleef drinken. ‘Op een gegeven moment was ik alleen bij de therapeut en ze zei: ‘Volgens mij weet je wel wat je moet doen en ik sta achter je.’ Dat was het laatste zetje. Meteen daarna heb ik Frans verteld dat ik bij hem wegging. Het was een voordeel dat we niet getrouwd waren en dat het huis op mijn naam stond. Financieel had ik ook geen probleem, want ik was de kostwinner.

Creatieve therapie

Toch duurde het lang voordat ik emotioneel van hem af was. Frans kreeg een zware depressie en deed steeds opnieuw een beroep op mij. Tegelijkertijd waren de kinderen boos op me, vooral de jongste. Frans vertelde hen steeds dat híj niet wilde scheiden, het was allemaal mijn schuld. Het enige wat ik kon doen was steeds opnieuw uitleggen waarom ik dit moest doen.’ Martine gaf haar kinderen alle ruimte om hun emoties te uiten en bracht ze naar een creatief therapeut. Dat hielp, langzaam begonnen ze de situatie te accepteren.

Na een maand of negen kon Frans ook weer voor de kinderen zorgen. ‘Dat was erg wennen, ik miste ze als ze bij hem waren, maar ik had wél eindelijk wat tijd voor mijzelf. Ik ondernam leuke dingen met vriendinnen, begon te daten, of deed juist helemaal niets. Toen ik een vriend kreeg, besefte ik, zo kan een relatie dus ook zijn: dat je naar elkaar luistert, goed kunt praten, je zogen kunt delen en vrijen een samenspel is. Die relatie is uitgegaan, maar het was heerlijk om verliefd te zijn.’

‘Ik weet nu wat ik wil en wat ik nooit meer wil! Er is een enorme last van mijn schouders gevallen. Ik had altijd al veel energie, maar nu kan ik die in positieve zaken steken.’

Psycholoog aan het woord

Psycholoog Jeanette Bolck ziet in haar praktijk regelmatig stellen – of vrouwen alleen als hun man niet mee wil – met onoplosbare relatieproblemen. ‘Als er te veel oud zeer is, te grote verschillen zijn of er teveel afstand is, wordt het lastig.

Toch is ook dan relatietherapie zinvol, omdat veel stellen daarna bij een eventuele scheiding meer begrip hebben voor elkaar. Vrouwen nemen vaker dan mannen het initiatief om te scheiden. Zij zitten meestal dichter op hun emoties en zijn zich hierdoor eerder bewust van hun onvrede. Ook leggen ze vaak de lat hoger in een relatie.

Mannen voelen minder snel onvrede of twijfels. Ze hebben vaak ook niet in de gaten dat hun vrouw ontevreden is. Als ze bij mij komen, hebben ze nog het idee dat er niet veel aan de hand is, terwijl de vrouwen aangeven dat ze toch echt heel vaak hebben gezegd dat het niet goed ging. Het probleem is dat als vrouwen denken dat ze duidelijk zijn, het voor veel mannen nog veel te subtiel is.’ Het advies van Jeannette is om gedegen met serieuze twijfel over je relatie om te gaan. ‘Zoek uit wat maakt dat je denkt: ik moet weg. Betrek je partner hierbij, dan komt een besluit om te scheiden niet uit de lucht vallen. En dat kan een vechtscheiding voorkomen.’

Tekst: Lisette Wevers | Beeld: Shutterstock, Getty Images