Na acht uur zwemmen bereikte Els Visser (30) na een schipbreuk een onbewoond eiland in Indonesië en werd ze gered. De euforie van het overleven deed haar inzien hoeveel je als mens kunt bereiken en hoe sterk je lichaam is. Nu is ze professioneel triatleet. Ze schreef er een boek over: Geen zee te hoog, dat onlangs verscheen.
‘Thuis heb ik op mijn schoorsteen een beeldje staan van een golf met drie poppetjes erop. Erbij staan twee kaarsjes, die ik regelmatig brand voor de twee Spanjaarden die overleden tijdens de schipbreuk. Ik heb ook een tattoo op mijn enkel, een Mandarijns teken dat staat voor leven en overleven.
De schipbreuk mij is overkomen in Indonesië is iets wat ik altijd met me zal blijven meedragen. Ik was begin twintig en reisde na een stage bij een lokaal ziekenhuis – ik studeerde medicijnen – met een rugzak op door Indonesië. Voor de laatste dagen had ik mezelf getrakteerd op een boottocht van vier dagen van Lombok naar Flores, langs verschillende eilanden, waar ik graag wilde gaan duiken. Al toen ik de boot zag, dacht ik: wat een oude boot, maar ik had maar 200 euro betaald voor de tocht en moest niet te moeilijk doen vond ik, en stapte op. Toch had ik al vanaf het begin een raar onderbuikgevoel. Ik werd enorm zeeziek en de eerste nacht voeren we op een koraalrif. De boot was nog heel, maar we vroegen ons toen al af hoeveel ervaring de bemanning eigenlijk had. De volgende dag, midden op open zee, ging het helemaal mis: de eerste motor viel uit en toen ook de tweede, en al snel raakten we stuurloos en begon de boot water te maken. De zee was wild en na een grote vloedgolf kwamen alle 25 mensen die op de boot zaten in zee terecht. Ik realiseerde me dat het helemaal mis was. We hadden al gezien dat onze mobiele telefoons geen bereik hadden en op de boot was niets aanwezig geweest om alarm te slaan. Niemand zou ons de komende tijd missen. Het enige wat we hadden was een reddingsvest en een klein bootje, waar maar zes personen in pasten en de eerste nacht brachten we om beurten in het water en in het kleine bootje door. IJskoud en donker was het en ik was bang dat ik het niet zou overleven.
Toen het licht werd zagen we aan de horizon een zwarte berg. Heel in de verte, maar het moest een eiland zijn. “Laten we gaan zwemmen,” zei ik. “Hier zijn we kansloos.” Maar niemand in de groep durfde het aan. Alleen gaan zwemmen durfde ik niet. Uiteindelijk heb ik het toch gedaan, samen met de Nieuw-Zeelandse Gaylene en nog drie anderen, die we al snel achter ons lieten. Zeker acht uur hebben we gezwommen, maar toen stonden we met onze voeten op vaste grond. Een dag later werden we gered door een langsvarend jacht.’
Krachtig lichaam
‘Voor mijn reis naar Indonesië was ik niet erg sportief. In mijn jeugd heb ik getennist, maar in mijn studententijd sportte ik helemaal niet. Dat ik in Indonesië acht uur lang in een wilde zee had kunnen zwemmen en mezelf had gered, deed me beseffen hoe krachtig het menselijk lichaam eigenlijk is. Je kunt veel meer dan je denkt. Ik weet niet of ik zonder die ervaring in Indonesië ook professioneel triatleet was geworden, wat ik inmiddels ben. Zoiets doet zeker iets met je. Ik zeg vaak dat ik de schipbreuk nodig heb gehad om echt te gaan leven. Ik ben veel meer met de dag gaan leven en kies er elke dag voor om mijn dromen te volgen. Als je kansen krijgt, moet je ze grijpen, zodat je nooit ergens spijt van krijgt. Ik had als arts kunnen gaan werken en de zekerheid kunnen hebben van een goed inkomen, maar ik heb mijn hart gevolgd en ben triatleet geworden. Na Indonesië ging ik meedoen aan triatlons en ontdekte dat ik er goed in was. Nu wijd ik mijn leven aan de topsport. Een onzeker bestaan, waarbij ik bijvoorbeeld zelf moet zorgen voor voldoende sponsors om een inkomen te hebben en een probleem heb als ik geblesseerd raak, maar dit is wat ik echt wil. Als ik een triatlon heb volbracht, waarbij je 4 kilometer zwemt, 180 kilometer fietst en 42 kilometer loopt, voel ik zo’n enorme kracht. Wat ik voel als ik over de finish ga is te vergelijken met de euforie en voldoening die ik voelde toen ik na acht uur zwemmen vaste grond onder mijn voeten had. Door Indonesië weet ik dat er altijd een manier is om tot de finish te komen, hoe erg ik er ook doorheen zit.’
Crisis is kans
‘Veerkracht betekent voor mij dat je, als je tegenslag ervaart, de kracht hebt om weer door te gaan. Elke crisis is een kans. Die quote staat in mijn boek en is voor mij heel waardevol. Ik geloof erin dat je tegenslag kunt gebruiken om jezelf te ontwikkelen en er sterker uit te komen. Net als veel anderen heb ik door corona ook best een lastig jaar achter de rug. Veel races gingen niet door en ik zat negen maanden in Australië, waar ik alleen maar met sport bezig was. Eenmaal terug in Europa besefte ik dat er een betere balans moest komen tussen de triatleet Els en de mens Els, want al die tijd was er bijvoorbeeld geen ruimte geweest voor sociale contacten. Zo leer je van elke periode weer iets.’
Dromen
‘Ik kan zeggen dat mijn leven door de schipbreuk meer kleur heeft gekregen. Vroeger kende ik alleen de basiskleuren: groen, rood, geel, nu zijn er in mijn leven veel meer kleuren. Ik ben me veel meer bewust van wat er om me heen gebeurt. Ik zie nu de vogel die voorbijvliegt, het mannetje dat met een stok voorbijkomt, ik merk het praatje op dat bij de bakker wordt gemaakt. Met mijn boek hoop ik anderen te inspireren. Ik hoop dat zij geen schipbreuk nodig hebben om te durven kiezen voor het leven dat ze het liefste willen. Ik denk dat veel mensen eigenlijk het liefst een ander leven zouden willen. Ze zitten vast in hun baan, hebben een hypotheek, maar probeer het eens om te draaien: waarom zou je iets niet proberen? Waarom zou het niet lukken? Wat is het ergste wat er kan gebeuren? We doen vaak wat we denken dat er van ons wordt verwacht, maar soms moet je van de groep wegzwemmen, iets wat ik in Indonesië letterlijk heb gedaan. We zijn veel krachtiger dan we vaak denken, waarom dan niet onze dromen volgen?’
Levensechte verhalen
In de nieuwe Wendy special over vertrouwen op je veerkracht vertellen vijf vrouwen die iets afschuwelijks meemaakten over hoe het hen toch weer lukt om verder te leven en gelukkig te worden. De nieuwe special van Wendy koop je hier.
Het boek van Els is hier te koop.
Lees ook deze verhalen over veerkracht:
