Sinds de herfstspecial Leven in liefde is uitgekomen, geven we wekelijks aandacht aan liefdesverhalen. We sluiten deze reeks af met het unieke verhaal van Eline en haar vriend Rense. Het is nét even iets anders, maar niet minder gevuld met liefde! De twee zijn al 22 jaar samen, hebben twee kinderen en een polyamoreuze relatie.

‘Al op mijn vijftiende kreeg ik verkering met Rense, dus hij was mijn allereerste liefde. Wij hebben het motto: als het leuk is, is het leuk en zo niet, dan blijven we niet bij elkaar omdat het zo hoort. Nadat wij onze kinderen hadden gekregen, kwamen we op het punt dat we ons afvroegen: is dit het nu? We zijn altijd heel erg open naar elkaar en hebben dit toen eerlijk besproken. We merkten dat we heel veel interesse hadden in elkaar, maar ook in anderen. Daar wilden we wat mee en dat zijn we gaan ontdekken.’

Hoe is jullie monogame relatie uitgegroeid tot een polyamoureuze relatie?

‘We waren op vakantie en zaten een lange avond samen een wijntje te drinken. Op een gegeven moment bespraken we onze relatie en hoe wij vonden dat het ging. Op feestjes kregen we allebei weleens wat aandacht van anderen en dat vonden we ook leuk. Diep van binnen wilden we op die avances van anderen ingaan, maar eigenlijk was dat dan niet helemaal oké. Dit bespraken we die avond met elkaar. Moeten we ons daar de rest van ons leven voor afsluiten? Ik vertelde Rense oprecht dat mij dat niet zou lukken. We stonden er hetzelfde in. Zo besloten we onze relatie open te gooien en te kijken wat het ons zou brengen.

Zonder harde kaders af te spreken, begonnen Rense en ik allebei te daten met anderen. Daarbij hadden we niet de intentie om verliefd te worden, maar dat gebeurde uiteindelijk toch wel. Rense ontmoette vrij snel zijn vriendin, die hij nu al een aantal jaar naast de relatie met mij heeft. Ze hebben afspraakjes samen en af en toe logeert hij bij haar. Daarnaast heb ik ook goed contact met de vriendin van Rense, maar niet op liefdesgebied. Ze is al lang een vriendin en dat is tussen hen uitgegroeid tot meer. We zien haar regelmatig, niet alleen op verjaardagen en andere feestdagen.’

Waar zijn jullie gaandeweg allemaal tegenaan gelopen?

‘Ik noem het uitdagingen. Op het moment dat je vanuit een monogame relatie gevoelens krijgt voor een ander, dan denk je snel dat de relatie niet goed is. Ik voelde mij hier in het begin ook onzeker over. Ik voelde me heel schuldig toen ik toch gevoelens kreeg voor een ander. Dat was niet onze intentie en ik wilde dat in eerste instantie ook niet, maar ik kon het ook niet meer tegenhouden. Toen ontstond er wel iets van jaloezie. Rense en ik waren nog bezig met onderzoeken op welke manier we onze open relatie wilden vormgeven. Wanneer is het voor iedereen oké? We moesten er op onze eigen manier nog aan wennen. Maar we hadden samen voor dit pad gekozen, dus hielden we de weg van de langzaamste aan. Respect en vertrouwen is heel belangrijk in dit proces. Ik ging snel in het benoemen en uiten van mijn gevoelens, dus moest ik een stapje terug doen. We zijn toen veel gaan lezen over polyamorie en zo vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Het had meer tijd nodig. We zijn altijd met elkaar blijven praten en zo zijn we er uiteindelijk samen uit gekomen.’

Zijn jullie kinderen hiervan op de hoogte?

‘Mijn dochter weet in ieder geval wel dat haar vader en ik een open relatie hebben. Haar allereerste reactie hierop was: “Dus jij date dan met andere mannen? En papa doet dat met andere vrouwen? Ik heb er nog nooit last van gehad, dus ik vind het prima.” We benoemen niet specifiek met wie we omgaan, maar mijn dochter is bijna veertien dus ik vermoed dat zij het wel door heeft. Ze kent het verschil tussen monogamie, non-monogamie en polyamorie. Daar hebben we het weleens over.’

Hoe werkt polyamorie precies en hoe werkt dat bij jullie?

‘Polyamorie is het hebben van meerdere liefdesrelaties en dat kan je vormgeven zoals je dat zelf wil. In ons geval betekent het dat ik een vaste relatie heb met Rense, mijn nesting-partner. Hij is degene met wie ik het meeste contact heb. Rense heeft nog een liefdesrelatie met een andere vrouw. Zij is mijn metamour. Ik heb ook een vriend gehad naast Rense, maar nu niet meer. Ik heb het op dit moment ook gezellig met iemand, maar dat zie ik niet als een liefdesrelatie. Polyamorie is een groeiproces en iedereen die daarin meegaat, groeit mee. Ik bespreek regelmatig met Rense en soms ook met zijn vriendin of iedereen zich nog goed en comfortabel voelt. Ondanks dat ik geen liefdesrelatie heb met haar, is ze voor mij wel van belang. Ze speelt een belangrijke rol in het leven van Rense en dus ook in dat van mij en de kinderen.

Elkaar respecteren en vertrouwen is in een polyamoreuze relatie heel belangrijk. Ik vertrouw Rense blind. Ons doel in onze relatie is samen oud worden. Hoe we dat doen, weten we niet. We houden van elkaar en hebben een fantastisch leven samen met de mooiste kinderen. Dat gaan we komende zomer bezegelen met een huwelijk. We willen de rest van ons leven samen delen. Ik heb heel veel liefde te geven en dat wil ik dus ook aan anderen geven. En dat geldt ook voor Rense. Als we verliefd zouden worden op dezelfde vrouw, staan we ervoor open om een polyamoreuze relatie met z’n drieën aan te gaan, denk ik. Maar dat is nu niet het geval. Daarbij denk ik dat het voor nu erg ingewikkeld zal zijn met kinderen in huis.’

Waarom ben je relatiecoach geworden op het gebied van polyamorie?

‘Op het moment dat Rense en ik onze relatie opengooiden, had ik heel graag een coach gehad die mij bij de hand had genomen. Voor de buitenwereld is polyamorie heel moeilijk te begrijpen. Mensen hebben er ook een mening over en dat is ingewikkeld. Ikzelf vond het ook ingewikkeld. Ik deed de opleiding Psychologie, dus ik was redelijk gericht op zelfstudie en zelfkennis. Maar nog steeds had ik heel erg gevoel dat ik raar was en dat het niet klopte wat ik deed. Het gevoel dat ik overspelig was, dat ik iets deed wat niet mocht of dat ik een slechte moeder was, was niet fijn. Een relatietherapeut adviseert al gauw om één relatie te behouden. Ik dacht alleen maar: waarom kan het niet allebei? Als je merkt dat je gevoelens hebt voor een ander, terwijl je nog steeds in een hele fijne relatie zit, hoeft dat niet te betekenen dat je gek bent. Dat is de reden dat ik uiteindelijk als coach aan de slag ben gegaan. Ik wil mensen bij de hand nemen, ze uitleggen dat dit kan en ze op weg helpen. Polyamorie gaat voor mij niet om seks. Ik zoek de verbinding met mensen. Daarom heet mijn bedrijf ook ‘TautanCoaching’, wat in het Indonesisch verbinding betekent.’