fbpx

Doe mee met Hannelore: ‘Afgelopen week was ik moe in mijn hoofd…’

Ben jij ook wel eens moe in je hoofd? Steeds dingen vergeten, alles door elkaar halen en het gewoon weg niet goed kunnen doen. Hannelore had dat deze week, waardoor alles in de soep liep. ‘Sjonge jonge, wat was ik aan het prutsen. Achteraf was ik niet boos op mezelf, maar teleurgesteld, inderdaad.’

‘Nee, ik ben niet boos. Ik ben teleurgesteld.’

Dat vond ik vroeger het ergste wat mijn vader of moeder kon zeggen. Daarna liep ik dagenlang met een knoop in mijn maag en probeerde ik het eindeloos goed te maken. De laatste dertig jaar heeft niemand dat meer tegen mij gezegd, maar wel gedacht. Want ik vermoed dat Mike afgelopen week twee keer teleurgesteld was in mij. Au…

Wat was er gebeurd? Afgelopen week was ik ‘moe in mijn hoofd’, zoals ik dat noem, waardoor ik steeds dingen vergeet, van alles door elkaar haal en druk ben met niks. Ken je dat? Nou, dat begon dus al op maandag en dat bleef de hele week zo. Op woensdagmiddag besloot ik nog snel een powernapje in te plannen, zodat ik daarna met hernieuwde energie naar Mike kon voor mijn training. Sportkleren alvast aan, in bed liggen, wekker gezet om half drie en ogen dicht. Eenmaal weer wakker had ik een paar gemiste oproepen van Mike en wat bezorgde appjes, want wat bleek? Ik had me vergist in de tijd! We trainen de laatste tijd namelijk standaard om twee uur ’s middags, terwijl dat voorheen altijd om drie uur was. En, warrig als ik was, had ineens weer drie uur in mijn hoofd. Kleine hartverzakking, tien keer sorry gezegd, maar ik voelde me enorm rot tegenover Mike natuurlijk. Hij had voor niks op mij zitten wachten…

Hij was zo lief om die gemiste training op vrijdag in te willen halen. Helaas was ik die dag ècht helemáál kapot en had ik geen tijd meer voor een dutje vooraf, als ik dat had gedurfd. Hup, niet miepen, gewoon doen! Maar deze training draaide uit op één grote teleurstelling, want nu was ik ook fysiek zó moe dat ik amper in beweging kon komen. ‘Loor, dat moet hoger! Harder! Hup! Niet stoppen!’ Ja, hij probeerde mij te motiveren, maar hoe erg ik ook mijn best deed, mijn armen en benen weigerden gewoon. Het. Ging. Echt. Niet.

We hebben erom gelachen, maar sjonge jonge, wat was ik aan het prutsen. Achteraf was ik niet boos op mezelf, maar teleurgesteld, inderdaad. Mike niet hoor, die zei er verder niks van, maar hij moet dat wel gedacht hebben. Het ergste was dat ik zo ontzettend baalde van mezelf! Echt, ik kon mezelf wel wat doen, argh! En dus heb ik op zondag, terwijl het al urenlang pijpenstelen regende, mezelf naar buiten geschópt. Om het weer goed te maken. Met mezelf. Het werd mijn zwaarste, natste en stomste training ooit, dat zie je in de vlog. Maar het werd ook mijn stoerste training ooit!



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF