Liefde kan soms ver te zoeken zijn, omdat je bent vergeten hoe lief te hebben, omdat de liefde je keer op keer heeft teleurgesteld, of omdat je jezelf steeds in de vingers snijdt. Hoe vind je haar terug en zorg je dat ze blijft? Lonneke van Engelen geeft haar visie.
Lonneke van Engelen (een pseudoniem) maakte in korte tijd veel mee in de liefde. Ze was midden dertig toen ze transformeerde van getrouwde vrouw naar minnares en vreemdganger naar gescheiden vrouw met een nieuwe relatie. Ze schreef er twee bestsellers over. Haar verhalen zijn niet nieuw, en precies dat bleek de kracht van haar boeken. ‘Ik had niet kunnen voorspellen dat het zo vreselijk herkenbaar was,’ vertelt Lonneke van Engelen. ‘Dat zo veel vrouwen te maken hebben met die liefde, angst, maar ook met het taboe op het volgen van je verlangens, je angst onderkennen en dáár iets mee doen. Zelfs ik voel dat taboe: niet voor niets schrijf ik onder een pseudoniem, ik schaamde me dood.’
In haar eerste boek lezen we over haar ontrouw, het tweede gaat over het leven met nieuwe man ‘Raf’ en alle toestanden van dien, want ook deze relatie ontkomt niet aan ellende. Sterker: Lonneke en Raf zijn uit elkaar. ‘Dat weet nog niemand, maar het is geklapt, terwijl we álles hadden. Ik stelde mezelf de vraag: wat is hier gebeurd? Hoe kan dit, waarom lukt het me niet in liefde te leven?’
Visie: eerst liefde voor jezelf, dan voor anderen
De zoektocht naar antwoorden schreef ze op in haar derde boek, dat naar verwachting in mei 2023 uitkomt. Ze praatte daarvoor met vrienden die hetzelfde meemaakten, met experts, met haar ex. Lonneke: ‘De afdronk tot nu toe is steeds weer: het zit echt alleen maar in mezelf. Ik moet eerst met mezelf in liefde leven, voordat ik dat met een ander kan. Een ongelofelijke dooddoener, maar het is waar. Het was altijd makkelijker om de ander iets te verwijten: waarom doet hij steeds wat ik niet wil? Maar de laatste maanden stel ik die vraag op een andere manier: waarom vind ík het niet leuk wat hij doet? Wat gebeurt er met mij als hij bijvoorbeeld naar een andere vrouw kijkt? Ligt dat aan hem? Of ben ik bang om afgewezen te worden?’
Door alleen te zijn, leerde Lonneke wat zij zelf wilde. En nu er nieuwe liefde gloort, leert ze al haar nieuw opgedane inzichten toe te passen in de praktijk. ‘Toch merk ik dat ik bij hem ook weer oude patronen oppak: dat ik dat kleine beetje wat we voor elkaar voelen al helemaal wil vastgrijpen en hem daarmee verstik. Maar nu merk ik dat op en dwing ik mezelf te vragen: waarom doe ik dit? Waar ben ik bang voor? En schakel ik terug: ik verwacht niets van hem, ik laat hem in zijn waarde. Omdat ik de liefde voor mezelf sterker voel, kan ik hem ook die ruimte geven.’
Zo pak je dat aan
Doe een paar stappen terug
‘Ik hoor het van vriendinnen en lezers: ze zijn met alles en iedereen bezig, houden vast aan dingen waar ze niet blij van worden en buffelen door om waardering te krijgen. Sta eens stil en bedenk of dit echt is wat je wilt. Je hoeft niet op blote voeten in het maanlicht te huppelen, maar neem gewoon een paar stappen terug: vind ik wat ik doe echt fijn?’
Leg de focus op jezelf en wees af en toe alleen
‘Die focus is nodig om in liefde te kunnen leven. En daar is maar één manier voor: gewoon doen. Alleen zijn helpt hierbij. Want als je alleen bent, leer je wat je echt wilt. Je moet wel. Want ineens moet je nadenken over welke muziek je wilt luisteren. Als je gaat koken, hoef je niet meer stil te staan bij wat een ander wel of niet lekker vindt. Mijn ex hield niet van asperges, ik heb ze daarom heel lang niet gegeten. In mijn eentje kon ik ineens denken: ha, asperges! Goddorie, dáár heb ik zin in.’
Weet: de pijn mag er zijn
‘Ik heb aan mezelf moeten toegeven dat het niet makkelijk was om alleen te zijn. Het was klote, spannend, en ik heb gehuild om het alleen-zijn. Om vervolgens mezelf weer te dwingen om dingen te gaan doen. Want niemand komt je halen. Daarna ging het als een spiraaltje weer naar boven. Natuurlijk poppen angst en verdriet af en toe weer op, maar dan stel ik weer die vraag: waarom gebeurt dit? Ben ik niet gewoon heel moe? Dat proces gaat me steeds makkelijker af.’
