Arjan Vergeer, oprichter van 365 Dagen Succesvol en zijn vrouw Myke Tesselaar, kinder- en jeugdpsycholoog, wonen met hun vier kinderen 10, 9, 6 en 4 een jaar in Green Village op Bali. Althans, dat was de bedoeling, want nu ze er eenmaal wonen willen ze er eigenlijk nooit meer weg…
Arjan: ‘Elk weekend trekken we er met de kinderen op uit om nieuwe dingen te ontdekken op Bali. Naar een strand, een tempel, een waterval, duiken. Elke dag is hier een nieuw avontuur vol nieuwe ontdekkingen. Maar het grootste geluk zit hem voor mij in de kleine dingen. Als ik in de ochtend met de elektrische scooter naar kantoor rijd door de rijstvelden, de manier waarop de zon opkomt en het licht, de mensen die in de rijstvelden werken en de kleine fikkies langs de weg. De warmte is hier anders. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk: de mensen zijn hier zo vriendelijk. Dat maakt dat we ons hier heel erg thuis voelen.’
Myke: ‘We wonen in Green Village, een project van John Hardy en zijn dochter Elora. In een Temple Housegemaakt van bamboe, zonder muren en met zicht op de jungle rondom. Een soort luxe boomhut eigenlijk. We horen beneden de rivier stromen, de geluiden van de kikkers, de gekko’s. Doordat alles open is en de kamer acht meter hoog vliegen er allerlei varianten insecten naar binnen, maar dat is niet hinderlijk en de slaapkamers beneden hebben wel muren. Je woont hier als het ware in de jungle.’
Arjan: ‘Idee achter Green Village is te laten zien dat duurzaam bouwen mogelijk is. De bamboe die nodig is om dit huis te bouwen groeit in drie jaar weer aan.’
Myke: ‘Naast Green Village ligt de Green School, ook helemaal gebouwd van bamboe, en dat was voor ons, met vier kinderen, een belangrijke reden om voor Bali te kiezen. Elke klas heeft zijn eigen bamboe gebouw en kinderen leren er niet alleen taal en rekenen, er is ook veel ruimte, voor muziek, tekenen en bewegen. Bij Green Studies leren ze over de dieren die hier leven, de planten die je kunt eten. Elke dag doen ze wel weer een project. Plastic opruimen en daar kunst van maken bijvoorbeeld of zeeschildpadden redden.’
School zonder cijfers
Arjan: ‘De Green School is een filosofie die wil onderzoeken of een andere manier van onderwijs werkt. De nieuwsgierigheid van een kind is leidend en het welzijn van de kinderen is prioriteit. In Nederland is het halen van toetsen het belangrijkst, maar op de Green School wordt er geen onderscheid gemaakt tussen cognitieve, creatieve of sociaal emotionele vaardigheden. Er is geen competitie en een kind kan niet achter lopen. Er zijn geen toetsen, geen cijfers. Het ene kind leest misschien sneller, terwijl de ander goed is in muziek. Kindness in de classroom is er bijvoorbeeld een vak, daar leren kinderen met respect met anderen om te gaan.’
Myke: ‘Met kerst ontving alle ouders een brief van twee pagina’s over hun kinderen. Die brieven waren zo liefdevol geschreven, het emotioneerde me hoe goed er naar kinderen wordt gekeken. In 2013 las ik voor het eerst een artikel over de Green School op Bali. Ik dacht meteen: wow! Maar ook: dat is niet voor ons, met onze drukke levens en het bedrijf van Arjan in Nederland. Omdat het een internationale school is, is het ook kostbaar. Maar Covid heeft voor ons veel veranderd. Allebei merkten we dat we onze bedrijven goed online konden voortzetten. Ik heb samen met Saskia Kooij het platform OpvoedVillage opgezet, vanuit het idee It takes a village to raise a child, waarop we cursussen aanbieden voor opvoedondersteuning en sinds Covid zijn veel consulten die ik heb met cliënten online. Twee jaar geleden gingen Arjan en ik een weekendje weg voor zijn verjaardag en toen zei ik: “Ik heb een plan. Zullen we een jaar naar Bali?’
Arjan: ‘Myke en ik hebben altijd veel gereisd toen we nog geen kinderen hadden en het is altijd onze droom geweest om ooit in de Tropen te wonen. Binnen drie seconden besloten we het te gaan doen. Er is altijd wel een excuus om iets niet te doen, maar er is ook een goede reden om het wel te doen. Onze stap past bij de filosofie die we proberen uit te dragen met 365 Dagen Succesvol en waar we inmiddels honderdduizenden mensen mee hebben geholpen. We zijn het begonnen door onze vriend Jip, die 24 was toen hij overleed aan botkanker en destijds meedeed aan Over Mijn Lijk. Hij hield ons de spiegel voor dat we allemaal terminaal zijn, maar dat niet iedereen leeft. Zo vaak zitten we vast in ons leven en durven we niet onze dromen na te jagen. Vanuit dat idee is het onze missie geworden om van Nederland het gelukkigste land van de wereld te maken en te onderzoeken hoe je je dromen kunt waarmaken. Veel mensen schrijven hun droom bij voorbaat af. Ze willen wel, maar lopen vast in de organisatie vooraf. Wij draaiden het om: we zeiden eerst ja tegen de droom en vervolgens gingen we kijken hoe we het konden organiseren. Heel praktisch, met een Excelsheet voor het overzicht. Zo hebben we bijvoorbeeld ons huis verhuurd in Amsterdam voor extra inkomsten. Het is een feit dat het voor de een makkelijker te organiseren is dan voor de andere, maar een droom kan groot en klein zijn, je hoeft niet meteen naar Bali te emigreren. Mijn ervaring is dat mensen overschatten wat ze in een dag kunnen doen, maar onderschatten wat ze in een jaar kunnen bereiken. Wij proberen te leven vanuit het vertrouwen dat het goed komt. Zonder naïef te zijn overigens. We gingen er ook niet vanuit dat alles vlekkeloos zou gaan; het is niet niks om met vier kinderen aan de andere kant van de oceaan te gaan wonen. Onze oudste zag het aanvankelijk helemaal niet zitten en in het begin was het voor de kinderen best lastig om les te krijgen in het Engels. We accepteren het ook als ze straks misschien een jaar achterlopen.’
Myke: ‘Je verplaatst ook een huishouden. Veel dingen blijven hetzelfde. Schooltassen pakken, spullen die kwijt zijn, ruzietjes op school, het avondeten dat ze niet lekker vinden. Dat blijft allemaal, ook als je op Bali woont.’
Blijven of terug?
Myke: ‘Veel buitenlanders die hier wonen zijn ooit voor een jaar gekomen en wonen hier nog steeds. Ze willen niet meer terug.’
Arjan: ‘Ook wij zitten in dubio. Bali heeft ons te pakken.’
Myke: ‘Ik vind het fijn dat er hier minder haast is. In Nederland cross je naar school, dropt je kinderen, vliegt naar je werk. Hier breng ik elke dag eerst de kinderen wandelend door het oerwoud naar school. De Green School is ook een soort community en mensen werken hier minder, en er is tijd om even met elkaar te praten of koffie te drinken. Elke dag denk ik weer: hoe bijzonder, een school middenin de natuur.’
Arjan: ‘Het is hier zo mooi groen. In Nederland is de natuur toch weg georganiseerd. Laatst zat er een varaan in onze badkamer. Dan kun je denken: wat moet je in mijn huis?, maar ik ben in zijn huis. Ik vind het ook mooi om te zien hoe de kinderen opgaan in de tradities; ze kennen de mantra’s en weten hoe ze hun handen moeten vouwen. Doordat Bali een eiland is, heeft het zo’n eigen cultuur, met zoveel eigen rituelen en ceremonies. Soms gaan we naar een watertempel, twintig minuten van ons huis. Daar komt de traditie samen met de natuur en als ik de kinderen dan een ceremonie zie uitvoeren stroom ik over van liefde. En Bali-tijd is andere tijd. Ten eerste door de warmte; dat dwingt je om een paar versnellingen langzamer te gaan, maar ook door het hele leven hier. Grote kans dat je op weg ergens naartoe op straat achter een ceremonie terecht komt; dan kun je alleen maar stoppen. Ik heb daar trouwens wel aan moeten wennen. De eerste vier, vijf maanden stond ik nog helemaal in de Nederlandse werkmodus. Omdat ik nog een bedrijf in Nederland heb had ik de neiging om te overcompenseren; te laten zien dat ik niet alleen maar liep te lanterfanteren. Inmiddels ben ik wel af van die ingesleten gewoonten en ga ik ’s morgens na het ontbijt eerst lekker een stukje zwemmen. In Nederland hadden we ook allebei een baan met veel vrijheid omdat we eigen baas zijn, maar dan ga je toch sneller mee in de ratrace.’
Myke: ‘Ik ben daar wat relaxter in. Ik heb vooraf bedacht wat ik hier moet verdienen en daar zorg ik voor. Ik doe online consulten en heb ook cliënten op het eiland. Maar ik mag ook echt genieten van mezelf.’
Arjan: Ik vind het ook mooi dat Myke en ik deze droom samen kunnen leven. We zijn al 23 jaar samen en het is nog steeds leuk omdat we elke keer zoeken naar een gezamenlijke droom. Veel mensen hebben wel hun eigen dromen, maar om een relatie goed te houden is het belangrijk om samen te kunnen dromen.’
Myke: ‘Ons idee is altijd geweest: we gaan een jaar weg en daarna kunnen we zo weer aanschuiven bij een etentje in Nederland. Als we ervoor kiezen om langer te blijven, kiezen we echt voor een verandering van ons leven. Dan krijgt het meer consequenties: voor vriendschappen, het leven van de kinderen. Onze ouders worden ouder, willen we hen wel zo lang missen? Als we teruggaan is het voor de mensen, maar niet voor het leven.’
Arjan: ‘Maar dan blijft dit jaar op Bali altijd een onvergetelijk avontuur.’
