Vrijheid is kunnen zijn wie je bent

Het gevoel van vrijheid heb ik altijd sterk gevoeld. Ik kón vrij zijn, omdat ik me altijd zo geborgen voelde in ons gezin en mocht zijn wie ik ben. Onvoorwaardelijk, die eeuwige, liefdevolle steun van mijn ouders.
Een kind is in basis sowieso gelukkig en vrij. Hoe blij kon je zijn als de ijscoman de straat in kwam rijden? Hoor je het belletje nog rinkelen? Een ijsje! Wat een vreugde. Ik moet meteen denken aan die briljante sketch van komiek Eddie Murphy: Ice Cream Man Is coooooming! Hahaha, als je die nog niet gezien hebt MOET je die even gaan kijken op YouTube.

‘Wees er trots op als je er hard voor werkt’

De zoektocht naar je werkelijke ik speelt een grote rol bij het behouden van die vrijheid. Gaat het erom hoe goed je scoort, of gaat het erom hoe goed je je best doet? Als kind maakte ik de toets van de zesde klas slechter dan slecht. Leraren snapten er niks van; ik kon toch wel beter dan dat? Een week later zat ik in een klein kamertje apart om een andere toets, met veel meer plaatjes dan letters of cijfers, te maken. Daar kwam nog mavo/ havo uit, maar op de middelbare school in de Bijlmer volgden eindeloze jaren in de brugklas, uitmondend in een best ‘mavocomplex’. Was ik wel goed genoeg? Wel slim genoeg? Kinderen van nu worstelen er net zo mee en dan roep ik: ‘Wees er trots op als je er hard voor werkt! Ik heb er vijf jaar overgedaan en ben best goed terecht gekomen.’

Je hart volgen

Nog belangrijker: ik voelde me fijn. We begonnen lekker later dan andere scholen, hadden vier lesblokken waarin we ook al huiswerk maakten. Er zaten geen deuren in de lokalen, ik kon weglopen wanneer ik wilde. Heb me nooit anders gevoeld dan anderen en ben uiteindelijk met een mooie cijferlijst geslaagd.
Daarna volgde ik mijn hart en stapte ik in een vrij beroep, als achttienjarige aan het werk in de grote mensenwereld. Dat klinkt stoer, als een selfmade free bird, maar ik merkte dat ik heel onzeker was. Kon moeilijk ontspannen. Altijd last van mijn darmen, huid en brandend maagzuur. Uitkomst: stress. Ik moest en wilde mezelf geestelijk verrijken. Ik wilde stoppen met piekeren en wakker liggen en pakte op een dag het boek ‘Niet morgen maar nu’. En verslond het.

‘Ik stelde me open aan al het onbekende,
sloeg angsten van mij af en ik paste de regels toe’

Vanaf dat moment lag ik bijna nooit meer wakker. Dit hielp mij dus. Mezelf een andere denkmethode aanleren. Niet zo vastzitten in gedachtes en geconditioneerd leven. Loskomen van: maar dat hóórt zo, dat móét zo, dat kun je niet máken. Ik volgde cursussen van Arold Langeveld over dualisme en las meerdere spirituele boeken van denkers als Eckhart Tolle en Deepak Chopra. Al lerende en mezelf voedende durfde ik steeds meer te zijn wie ik was en te vertrouwen op wat zou komen. Ik stelde me open aan al het onbekende, sloeg angsten van mij af en ik paste de regels toe: spreek uit wat je wensen en dromen zijn en ga op je doel af.
In de tijd dat ik Ushi speelde, ging ik met een opname langs bij Kemna Casting. Ik wilde in de film en dat komt niet zomaar op je pad. Ze stonden raar te kijken, maar werd de volgende dag gebeld om auditie te doen voor Alles Is Liefde.

Mezelf opnieuw verrijken

Toen twee relaties van mij strandden, ik net moeder was geworden en mijn vader verloor, liep ik weer vast. Tijd om mezelf opnieuw te verrijken. Ik besloot mee te gaan naar life coach Anthony Robbins en lang verhaal kort: het was Life Changing. Ik kwam in een zaal met duizenden mensen en voelde al snel dat ik geen minuut wilde missen; opgeslokt door de energie. Ik genoot van elke seconde. Huilde, lachte, knuffelde, ging ‘dood’ en rees weer op met allemaal vreemden om me heen. De eerste nacht liep ik op blote voeten over hete kolen en voelde mij on top of the world! 

Vrijheid is kunnen zijn wie je bent. Ik durf meer en meer te zijn wie ik ben, ben steeds minder bang voor het onbekende en leef steeds meer in het moment. Ik gun dat  iedereen. Omdat het alles en vooral ook jezelf steeds verder brengt. Liefs en geniet nog van deze vrije zomer! 

Liefs, Wendy