Sinds januari schrijft Lotte voor Wendy iedere maand een blog over Eten & Geluk. Dit deed ze vanuit haar huis in Rotterdam, maar zoals jullie weten heeft ze samen met haar vriend en zoontje het huis ingeruild voor een camper. Sinds eind april schrijft Lotte dus vanuit haar huis op wielen terwijl ze samen met haar gezin door heel Europa trekt. In deze eerste driedelige blog vertelt Lotte meer over het volgen van je hart, je eigen pad lopen, dus buiten je comfortzone treden!

‘Het komende jaar neem ik je mee in ons nieuwe vanlife door Europa.’

Hebben jullie mijn laatste blog: ‘een jaar door Europa trekken met je gezin’ gelezen? Toen maakte ik met mijn gezin een ‘major shift’. Nu leven we in de maand augustus en na het aanschaffen van onze camper, reizen we alweer ruim twee maanden door Europa als nomadengezin.

‘Juist buiten je comfortzone kom je onverwachte pareltjes van het leven tegen.’

Oké… ik ben dan een jaar onderweg, maar ook in kortere vakanties loop je in de meeste gevallen tegen dezelfde dingen aan. Je treedt buiten je comfortzone, uit je bekende zone. Je dagelijkse routines vervallen (want hallo hele dagen kids), of in veel gevallen je vertrouwde locatie (een tent in Zuid Frankrijk in plaats van je vertrouwde huis), de plekjes waar je je dagelijkse boodschappen haalt, enzovoort. In veel gevallen fantastisch, want juist buiten je comfortzone kom je onverwachte pareltjes van het leven tegen. Buiten die bekende wegen. Maar in veel gevallen gaat het ook gepaard met minder goed luisteren naar je eigen lijf en je eigen behoeftes. Misschien keer je na de vakantie wel vermoeider terug? Heb je het gevoel dat je weer in shape moet komen? Of moet je meer je best doen om goed voor jezelf te zorgen? Maar hoe zit dat dan precies…?

‘Doe nog maar zo’n lekker gebakje bij de koffie. Na de vakantie eet ik weer gezond.’

Een uitspraak waar ik jaren lang een giga hekel aan heb gehad, en waar ik mezelf recent op betrapte. (Niet waar… ja echt!) Waarom had ik daar zo’n hekel aan? Waarschijnlijk, omdat ik een hele grote spiegel voor me hield. Ik was altijd degene die tegen mezelf zei dat ik gezond moest eten. Al dat ongezonde eten (in mijn ogen), moest natuurlijk gecompenseerd worden:

A: door enorm veel te bewegen, 

B: door heel weinig te eten,

C: of juist door uber healthy te eten.

De irritatie die ik voelde wanneer mensen zeiden: ‘na het weekend doen we weer gewoon’, was de spiegel die me liet inzien dat ik mijn eigen gedachtes en gedrag ook bloed irritant vond. Ik begaf me liever met mensen die genoten van eten. Zonder het ook maar even te hebben over dik worden, ongezond bezig zijn of ‘morgen weer een extra rondje lopen.’ Heerlijk vond ik het! En dus besloot ik, na tien jaar, ‘die irritante patronen’ van mezelf te doorbreken. Ik wilde bij de mensen horen die niet denken aan wat goed of slecht is of gezond of ongezond. Makkelijk was het niet!

‘Je bewust worden van je eigen gedrag waar je niet blij van wordt, vraagt om een helikopter view naar jezelf.’

Na heel wat jaren verder kwam ik tot de conclusie om mijn eigen regels te schrijven. En dat is dus precies wat ik tot op de dag van vandaag doe. Mijn eigen regels schrijven en ontdekken wat ik belangrijk vind! Zowel op het gebied van voeding als beweging. En dat heeft simpel gezegd, alles te maken met hoe ik in het leven wil staan. Er bestaat geen waarheid. Het allerbelangrijkste is dat je doet waar jij je goed bij voelt. En dat is wat ik deed. Ik heb ontdekt wat voor mij werkt en dat is nu mijn ‘way of eating’. Of misschien beter gezegd ‘my way of living’ en een groot aandeel voor ‘living the low stress life.’

Volgende week vertelt Lotte waarom ze de zin: ‘na het weekend weer normaal doen’, zo irritant vindt. We kunnen je alvast een kleine hint geven… ‘Onrust’.