Tilda powerstory

Tilda had een postnatale depressie: 'Ik zag ineens voor me hoe ik met een mes mijn baby doodstak'

Tilda is 38 jaar oud en is getrouwd met Tim. Samen hebben zij twee kinderen, Livia van 6 en Emmi van 2,5 jaar oud. Tilda en haar oma waren twee handen op een buik. Zij fungeerde niet alleen als liefste oma, maar nam ook regelmatig de rol aan van therapeut. Toen Tilda in verwachting was van haar oudste dochter overleed haar oma. De grond zakte onder haar voeten vandaan en ze raakte in een postnatale depressie. 

Frou Frou

'Als jong meisje heb ik al vroeg in mijn leven mogen ervaren hoe fijn het is als iemand oprecht geïnteresseerd is in jou en echt naar je verhaal luistert. In mijn leven was er één persoon die voor mij eigenlijk de rol van therapeut vervulde. Dat was mijn lieve oma. Zij fungeerde niet alleen als liefste oma, maar nam ook regelmatig naast mij plaats op de bank en luisterde naar allerhande verhalen. Naarmate ik ouder werd, veranderde de verhalen in steeds serieuzere onderwerpen. Een ding bleef consistent: het gevoel van veiligheid en vertrouwen. Standaard stonden er een pot thee en Frou Frou koekjes op tafel. Die koekjes zijn voor mij symbolisch geworden door de jaren heen. Ze staan symbool voor de openheid, het respect en de authenticiteit waarmee ze altijd naar mijn verhalen luisterde en antwoord gaf op mijn vragen. Dit gevoel wil ik mijn cliënten ook geven en daarom heb ik mijn praktijk Frou Frou Begeleiding genoemd.

Ik werkte voordat ik therapeut werd, als doktersassistente bij de afdeling Gynaecologie en Verloskunde. Hier heb ik veel gesprekken gehad met vrouwen over hun problemen en angsten. Deze gesprekken begonnen een steeds meer diepgang te krijgen. Ik merkte dat dit aspect van het werk mij het meeste aansprak. Ik begon te dromen van een eigen praktijk.'

Aan het rouwen tijdens de zwangerschap

'Toen ik 22 weken zwanger was van onze oudste overleed mijn oma. Wat een mooie en fijne periode in mijn leven had moeten zijn, werd ineens donker en vol verdriet. Zoals ik hierboven al omschreef was mijn oma heel belangrijk voor mij. Ze was eigenlijk mijn tweede moeder. Om zo’n dierbaar iemand te moeten verliezen als je zwanger bent, dat was amper te bevatten voor mij. Ik vond de realisatie dat zij ons meisje nooit zou ontmoeten niet te verteren. De rouwverwerking verliep tegelijk met mijn zwangerschap en de hormonen gierden door mijn lijf. Daarnaast had ik een traumatische bevalling doorgemaakt die ervoor zorgde dat ik na de bevalling helemaal van slag was. Ik bevond me zeker niet op een roze wolk en voelde me heel down en angstig. Het was niet zoals in het boek 'De Gelukkige Huisvrouw', ik stopte mijn kind niet in een verhuisdoos en deed alsof ze er niet was. Nee, ik hield zielsveel van mijn kindje maar was tegelijk doodsbang dat haar iets zou overkomen.'

Postnatale depressie

'Na mijn bevalling bevond ik me in een situatie die alles behalve een roze wolk was. Ik snapte niet wat mensen daarmee bedoelden en voelde me een slechte en ontaarde moeder. Waarom kon ik niet zo genieten als andere moeders? Waarom was ik niet euforisch zoals je dat altijd ziet om je heen, op televisie en sociale media? Na een paar maanden werd bij mij de diagnose 'postnatale depressie' vastgesteld. Aan de ene kant was het een enorme klap in mijn gezicht, anderzijds voelde het als een opluchting. Eindelijk snapte iemand wat er met me aan de hand was. De weg die ik daarna aflegde was eenzaam en zwaar. Ik worstelde met het moederschap en de donkere wolk die continue boven mijn hoofd leek te zweven. Nergens vond ik aansluiting bij hoe ik me voelde. Ik wilde dolgraag iets lezen over andere moeders die ook zoiets hadden meegemaakt. Het enige wat ik vond, waren enorme boekwerken. Met een gigantische hoeveelheid pagina’s. Ik kon me er absoluut niet toe zetten om dit alles te lezen. Daarom ben ik nadat ik opkrabbelde uit mijn depressie, zelf een boek gaan schrijven. Mijn boeken 'Toen kreeg ik weer lucht' en 'This Is Post Partum' zijn voor elke moeder en vader die na de bevalling vastloopt. Of je nu een postnatale depressie hebt, of simpelweg een steuntje in de rug nodig hebt als mama. Dit boek is voor alle moeders! Ik wilde graag andere moeders helpen, zoals ik zelf ben geholpen: in één op een coachsessies en groepssessies. Ik ben ervaringsdeskundige en weet als geen ander wat deze mama’s nu doormaken.'

Intrusies

'Op een gegeven moment kreeg ik last van intrusies. Dat zijn angstige gedachten die ieder mens wel eens heeft. Bijvoorbeeld als je op de trein staat te wachten en hij komt aanrijden, dat je denkt: zal ik ervoor springen. Je doet het niet, maar de gedachte flitst door je hoofd. Ik had dit met betrekking tot mijn baby en mezelf. Zo stond ik bijvoorbeeld de vaatwasser uit te ruimen en zag ik ineens voor me hoe ik met een scherp mes mijn baby doodstak. Ik dacht dat ik gek aan het worden was en durfde het aan niemand te vertellen. Uit angst en schaamte en omdat ik dacht dat ze me zouden opsluiten en ik mijn kind nooit meer zou zien. Toen ik eenmaal in therapie zat en ik het eindelijk met iemand had gedeeld, vertelde mijn therapeut dat deze intrusies een waarschuwingssysteem zijn vanuit je brein. Zo van: 'Hey Tilda, let je op dat je kindje niks overkomt?' Toen ik dit eenmaal begreep, viel er een enorme last van me af.'

Taboe

'Zoals ik al schreef, belandde ik na de bevalling van mijn oudste dochtertje Livia, in een diepe postpartum depressie. Ik kon alleen maar huilen. Waarom heeft niemand het hierover, vroeg ik me af? Ben ik dan de enige moeder die zich zo voelt na de bevalling? Het antwoord bleek: Nee! Ik schreef een blog over mijn postnatale depressie en deze ging viral. Ik heb zoveel reacties gehad van moeders, die hetzelfde was overkomen of in hetzelfde schuitje zaten. Ze vroegen me allemaal hoe ik het had aangepakt. Toen dacht ik: hier moet ik iets mee doen. En dus schoolde ik mezelf om tot therapeut en ben ik Frou Frou Begeleiding gestart en schreef ik tegelijk mijn boek 'Toen kreeg ik weer lucht'. Ik help in mijn praktijk moeders en vaders die na de bevalling niet op een roze wolk zitten of in een postnatale depressie belanden en alles daar tussenin. Een op de drie moeders loopt vast na de bevalling. En dit zijn nog maar de vrouwen die het ook daadwerkelijk melden bij hun huisarts. Heel veel moeders praten er niet over en zitten zwijgzaam en eenzaam thuis en raken steeds verder geïsoleerd van de maatschappij. Met zowel mijn werk in de praktijk, als mijn boeken, probeer ik het onderwerp postnatale depressie uit de taboesfeer te halen. Ik vind het onbegrijpelijk dat hier anno 2020 nog steeds zo’n taboe op ligt. Mijn missie is, om zoveel moeders en vaders te helpen om uit dit diepe dal na de bevalling te komen.'

Goed is goed genoeg

'Ik bleef positief door me te focussen op wat wel goed ging op en dag. Dit schreef ik dan op in een boekje. Dit raad ik cliënten in mijn praktijk ook aan. Het helpt enorm om de shift te maken van: 'ik ben geen goede moeder of het leven is zo zwaar' naar: 'wat lukt er wel op een dag'. Daarnaast kon ik op sommige momenten wel genieten van mijn dochter. Als ze bijvoorbeeld naar me lachte, dan sprong de hemel even open. Daarbuiten was het pitch black.

Wat ik andere moeders en vaders die zoiets meemaken mee zou willen geven is: je bent niet alleen. Heel veel moeders en vaders zitten in hetzelfde schuitje als jij. Alleen praat niet iedereen daar open over. Ga het delen met een goede vriend(in), je moeder, je zus. Zodra je er over gaat praten, kunnen deze mensen je steunen in deze moeilijke periode. Als je suïcidale gedachten hebt, zoek dan alsjeblieft zo snel mogelijk hulp. Vroegtijdig aan de bel trekken heeft een positieve impact op je herstel. Hoe langer je met een PPD rond blijft lopen, hoe langer het uiteindelijk ook duurt voor je je weer beter gaat voelen. Leg de lat lager voor jezelf en probeer met een milde blik naar jezelf te kijken. Je hoeft geen perfecte moeder te zijn. Goed is ook goed genoeg. Weet, dat er hulp is en dat er mensen zijn die je kunnen helpen. Houd vol, dit gaat weer voorbij!'

Bij Frou Frou Begeleiding kun je terecht als je geen roze, maar een grijze wolk ervaart. Tilda kan jou helpen om je negatieve gedachten om te zetten in positieve. Neem een kijkje op de website van Tilda!

https://www.instagram.com/p/CBdt2MeFjlT/?utm_source=ig_web_copy_link