Natalie (25) heeft jarenlang geworsteld met mentale problemen. Ze had last van angsten, somberheid en ontwikkelde een eetstoornis. Ondanks haar mentale problemen doet ze nu wat ze graag wil in het leven en wil ze zich inzetten voor anderen die ook met mentale problemen kampen. Morgen doet ze mee aan Last Man Standing, een evenement van MIND waarmee aandacht wordt gevraagd voor mentale gezondheid
‘Mijn huis staat vol met planten. Er staan potten op de eettafel, kasten en op de grond. Het is één groene boel. Mijn slaapkamer is nog leeg, maar die ga ik binnenkort vol zetten. Een aantal jaar geleden had ik nooit voor planten kunnen zorgen, dan had ik het alleen maar als een verplichting gezien. Nu haal ik er juist plezier uit. Ik kijk graag naar het proces van het groeien van een plant, hoe die klein begint en steeds groter wordt. Hangende planten vind ik het allerleukst. Zodra een plant te groot wordt voor zijn pot, dan ga ik hem overpotten. Ik spuit de bladeren nat en sommige knip ik bij. Mijn hele huis zit onder de aarde zodra ik bezig ben met mijn planten. Vroeger vond ik het lastig dat alles vies werd, nu denk ik: wat maakt het toch uit? Een hele verandering ten opzichte van een paar jaar geleden.’
Een fase
‘Als klein meisje was ik al angstig. Ik vond het moeilijk om mee te komen met leeftijdgenootjes en wilde liever niet naar school. Mijn ouders moesten mij stimuleren om iets te gaan doen. Ik sprak weinig af met vriendinnetjes en zat niet op een sport. Ik had als kind vaak een paniekerig gevoel en vooral schoolzwemmen vond ik doodeng. Mijn ouders dachten dat het een fase was en ik gewoon wat meer tijd nodig had.’
Buiten de boot vallen
‘Mijn klachten werden op de middelbare school steeds erger. Ik vond het moeilijk om contacten aan te gaan en te onderhouden of om na schooltijd activiteiten te ondernemen. Ik was voor veel dingen bang. Ik wilde absoluut niet in het middelpunt staan en een presentatie geven was een ramp. Als ik een vraag wilde stellen dan klapte ik dicht en wist ik niet meer wat ik moest zeggen. Hierdoor werden mijn angsten steeds weer bevestigd en dat was frustrerend. Zie je wel ik kan het niet, ging er dan door mijn hoofd heen.
Op mijn 12e ging ik voor het eerst naar een psycholoog omdat ik naast mijn angstklachten ook somberder werd. Dat kwam omdat ik buiten de boot begon te vallen. Toen ik naar de derde klas ging, wisselde ik van school en kwam ik op een nieuwe plek terecht. Daar ging het steeds slechter. Ik moest heel erg wennen aan de nieuwe omgeving en ontwikkelde paniekaanvallen. Hierdoor begon ik dingen te vermijden. Ik ging bijvoorbeeld niet meer naar gym of helemaal niet meer naar school.’
Dwanghandelingen
‘Een van mijn grootste angsten was om ziek te worden. Ik vond het doodeng om te kotsen en daarom wilde ik absoluut niet ziek worden. Hierdoor ging ik dwanghandelingen uitvoeren om maar niet ziek te worden. Zo nam ik mijn temperatuur belachelijk vaak op, soms wel tien keer op een dag, om te checken of ik geen koorts had. Ik vermeed ook bepaald eten waar ik sneller ziek van kon worden. In deze periode voelde ik me ontzettend verdrietig. Ik zat weleens dagenlang alleen op mijn kamer en kon dan alleen maar huilen of hyperventileren. Ik wilde heel graag beter worden, maar ik wist niet hoe.’
Controle op eten
‘Mijn somberheid werd eigenlijk alleen maar erger en vrij snel begon ik een eetstoornis te ontwikkelen. Ik wist niet hoe ik gelukkig moest worden en voor mijn gevoel had ik geen controle over wat er gebeurde in mijn leven. Toen begon ik steeds minder te eten. Ik merkte al snel dat ik het fijn vond om controle over iets te hebben. Op eten had ik grip en ik kom me er helemaal in verliezen. Het ging niet om mijn uiterlijk, maar het gaf me en soort ‘kick’ om af te vallen en te minderen met eten.’
Uiteindelijk ben ik voor mijn eetstoornis behandeld. Mijn psycholoog merkte dat het niet goed met me ging en verwees me door naar het ziekenhuis. De arts confronteerde mij dat ik ondergewicht had en het zo niet langer door kon gaan. Ik moest worden opgenomen en daar schrok ik van. Zo slecht ging het toch niet met me? Ik zag er van de buitenkant ongezond uit, maar van binnen voelde ik mij juist goed, want ik had eindelijk controle over iets.’
Kliniek
‘Ik zat drie dagen per week in een eetstoorniskliniek. Daar werd ik intensief behandeld voor mijn anorexia. Het strakke programma hielp niet alleen met mijn eetstoornis, maar ook met mijn andere klachten. De structuur en regelmaat zorgde voor houvast en dat miste ik in mijn dagelijkse leven. Doordat we elke dag hetzelfde deden werden mijn angsten minder. Daarnaast moest ik praten met lotgenoten en ook dat vond ik prettig. Door de groep heb ik ook mijn sociale vaardigheden verbeterd. Ik zat in een vaste groep en we leerden elkaar door en door kennen. Ik heb er vriendinnen gemaakt die ik nu nog spreek. Langzamerhand ging het steeds wat beter met me. Ik heb een jaar lang dit programma gevolgd en daarna ging ik nog maar een keer per week naar de kliniek.’
Opkrabbelen
‘Toen ik helemaal met ontslag mocht, begon het echte leven weer. Dat was voor mij heel intens en ik begon weer terug te vallen. De somberheid kwam terug en ik ging van studie naar studie. Ik zat weer regelmatig met klachten thuis en ging van behandeling naar behandeling. Uiteindelijk ging ik in behandeling voor mijn angststoornis. Daarmee gingen we naar de kern van mijn probleem. Het bleek dat ik moeite had met veranderingen, snel vermoeid zijn en het lastig vinden om sociale contacten te onderhouden. Daarnaast vond ik het lastig om te plannen organiseren. Nadat ik me dat realiseerde, kon ik eraan werken. Ik nam vaker rust en ik schakelde een expert in om meer structuur in mijn dag te krijgen. Ik ging weer studeren met het idee dat ik altijd kon stoppen als het niet lukte. Ik legde geen druk meer op mezelf en dat werkte. Nu ik geaccepteerd heb hoe ik ben, zie ik binnen mijn beperkingen heel veel mogelijkheden. Ik heb zoveel doelen en dromen dat ik soms niet meer weet waar ik moet beginnen. Vroeger kon ik niet eens bedenken wat ik wilde omdat alles tegengehouden werd door angst. Nu zijn er verschillende deuren geopend en mag ik kiezen waar ik ga doen.’
‘Tijdens mijn studie liep ik stage bij de stichting JIJ. Ik werd persoonlijk begeleider en was een ervaringsdeskundige op het gebied van een eetstoornis. Het was een hele fijne plek, waar lieve mensen werkten. Ik kreeg steeds met zelfvertrouwen en daardoor ging het beter met me. Ik denk dat een plek als stichting JIJ mij ook geholpen zou hebben toen ik zelf nog in herstel zat. In 2019 haalde ik mijn diploma. Na vele jaren bij stichting JIJ staan mijn werkzaamheden nu op een lager pitje. Ik geef nog wel af en toe trainingen aan nieuwe medewerkers.’
Last Man Standing
‘Dit jaar is het de derde keer dat ik mee doe aan Last Man Standing. Ik heb zelf ervaren hoe moeilijk het is om te worstelen met mentale problemen en ik vind het belangrijk om mijn ervaring te delen en hoop te bieden. Last Man Standing creëert bewustzijn over mentale problemen en laat zien dat je er niet alleen voorstaat. Twee jaar geleden stonden we in Ermelo op palen en iedereen kon mee doen. Het maakte niet hoe lang je er stond, maar dat je er stond. Je laat zien waarvoor je staat en het gaat niet om de tijd.’
Jij kunt ook mee doen met Last Man Standing. Dit jaar kun je kiezen tussen meerdere locaties in Nederland om te gaan staan. Klik hier voor meer informatie over het evenement Last Man standing, of om je aan te melden.
Neem een abonnement op de Wendy-specials
4 x WENDY-special
+ Cadeaupakket van Salt of the Earth t.w.v. €29,45
Nu voor €17,50
Bij een jaarabonnement op de WENDY-specials (vier nummers per jaar) ontvang je nu een heerlijk cadeaupakket van Salt of the Earth gratis. Salt of the Earth maakt milieuvriendelijke en natuurlijke huidverzorgingsproducten en is dé nummer 1 op het gebied van natuurlijke deodorant. 100% natuurlijk en samengesteld op basis van minerale zouten, magnesium en Aloë Vera. Het pakket bestaat uit een roaming hand was, natural roll-on deodorant, natural spray deodorant en een natural deodorant stick.
