vruchtbaarheidsbehandelingen

Meredith kreeg 10 jaar vruchtbaarheidsbehandelingen en is nu twintig weken zwanger: ‘Ik heb altijd gevoeld dat het een keer zou lukken’

Ziekenhuis in, ziekenhuis uit en iedere maand ovulatie- en zwangerschapstesten doen. Zo zag het leven van Meredith Sporkslede en Arjan Wezel er de afgelopen tien jaar uit. Het stel wilde dolgraag een kindje krijgen, maar ondanks meerdere vruchtbaarheidsbehandelingen lukte het niet om deze wens uit te laten komen. Een sterk gevoel zei tegen Meredith dat ze niet moest opgeven en daar heeft ze naar geluisterd. Met succes, want over minder dan twintig weken verwacht ze haar eerste zoon

'Iets in mij zei dat het zou lukken. Normaal gesproken testte ik altijd in mijn eentje in de hoop dat ik mijn man ooit kon verassen met een positieve zwangerschapstest, maar dit keer voelde ik dat hij er bij moest zijn. Die ochtend dat we de zwangerschapstest gingen doen, tien dagen na de terugplaatsing van de bevruchte eicel, was ik ontzettend zenuwachtig. We gingen samen op het bed zitten en wachten tot we de test konden omdraaien. Ik wist niet meer waar mijn hart zat, maar niet op de plek waar het hoorde te zitten. Ik draaide de test om en schrok, want eindelijk stonden er twee streepjes op. Al mijn emoties kwamen er uit. Na tien jaar waren we eindelijk zwanger. We zijn meteen naar de supermarkt gegaan om zo’n dure test te halen omdat ik het woord ‘zwanger’ wilde zien en omdat we het wilden vieren met taart.’

Embryoselectie

‘Arjan en ik zijn nu al ruim twaalf jaar samen. Toen we twee jaar een relatie hadden, wilden we samen een gezin starten, maar Arjan heeft Spinocerebellaire ataxie type 3 (SCA3). Dat is een coördinatiestoornis waarbij zijn hersenen verkeerde signalen naar zijn lichaamsdelen sturen. Hij kon nog lopen toen we in 2011 gingen trouwen, maar in de tussentijd is zijn gezondheid achteruitgegaan waardoor hij nu in een rolstoel zit. Over zijn ziekte is nog weinig bekend, dus we weten niet hoe het zich zal ontwikkelen in de toekomst. We weten wel dat het erfelijk is en om die reden heeft de arts al vrij snel tegen ons verteld hoe we alsnog kinderen konden krijgen zonder dat Arjans ziekte overgedragen wordt. Daar hebben we niet lang over getwijfeld, omdat we vrij zeker waren dat we samen kinderen wilden. Ik droomde als kind al van een gezin en toen wij net een relatie kregen, was dat één van onze eerste gesprekken. We houden veel van elkaar en vonden het ontzettend mooi om samen iets op de wereld te zetten.’

De eerste poging om zwanger te worden waagden we bij de embryoselectie. Dat houdt in dat de artsen mijn eicellen weghalen en bevruchten met een zaadje van mijn man. Daarna gaan de artsen onderzoeken of de bevruchte eicel het ‘zieke’ gen van mijn man heeft geërfd. Als dit niet het geval is, wordt de eicel teruggeplaatst in mijn lichaam zodat het zich kan innestelen in mijn baarmoeder. Daarvoor moest ik iedere week hormonen spuiten en echo’s ondergaan. De puncties, het weghalen van rijpe eicellen uit mijn lichaam, waren nare ingrepen, omdat ik een gekantelde baarmoeder heb. Daardoor kwamen de artsen moeilijk bij mijn eierstokken en dat deed ontzettend veel pijn. Ik wist niet dat een baarmoeder zo gevoelig was.

In totaal kregen wij die behandeling vier keer vergoed. Vaak waren er maar één of twee eicellen gezond genoeg om teruggeplaatst te worden. Helaas ontwikkelde deze zich telkens niet verder in mijn lichaam of lukte het de eicellen niet om zich in te nestelen in mijn baarmoeder. In dit traject hebben we nooit een positieve test gehad en dus zei de arts dat we niet verder konden met deze behandeling. Al die tijd fantaseerden we over een groot gezin. In onze gedachten zagen we een jongen en meisje voor ons en stiekem waren we ook al namen voor hen aan het bedenken. Die droom leek steeds minder vanzelfsprekend te zijn.'

IUI-behandeling

‘We besloten om ons op de wachtlijst te zetten voor KID, kunstmatige inseminatie donor. Dat is een IUI-behandeling met donorzaad. Het duurde twee jaar voordat we daaraan konden beginnen. Eerst deden we dit op de natuurlijke manier; ik mat mijn eigen ovulatie, ging naar het ziekenhuis en vervolgens werd het sperma naar binnen gespoten. Er gebeurde maar niks, dus moest ik weer hormonen spuiten zodat mijn lichaam meer eicellen ging maken. Op die manier ben ik twee keer zwanger geworden. We waren ons al rustig aan het voorbereiden op de komst van een kindje. Bij iedere behandeling kocht ik iets kleins voor de baby, ook al was hij of zij er nog niet. We fantaseerden over hoe de babykamer zou worden; ik hield zelfs een Pinterest bord bij met ideeën voor de babykamer. Helaas leidden beide zwangerschappen na een paar weken tot een miskraam. We voelden ons ontzettend terneergeslagen. Eindelijk dachten we dat onze droom uit ging komen, maar het was toch weer een grote stap achteruit.

Ook deze behandelingen werden op een gegeven moment stopgezet omdat het nergens toe leidde, maar we hielden de hoop. Wij zijn gelovig en er was een enorm sterk gevoel dat het avontuur nog niet klaar was. Een vriendin heeft een crowdfunding voor ons opgezet waardoor ik nog één behandeling kon doen, maar ondanks dat werd ik alsnog niet zwanger.’

Duitsland

‘We besloten naar Duitsland te gaan, omdat de arts in Nederland zei dat hij ons niet verder kon behandelen. Ik voelde me in Nederland afgewimpeld en ik geloofde niet wat de arts zei. In die periode zijn we in een roes meegegaan met specialisten, omdat we er geen verstand van hebben, maar eigenlijk moest ik brulater zijn.

In Duitsland had ik het idee dat we veel persoonlijker behandeld werden. Zo kreeg ik voor het eerst medicatie die echt afgestemd was op mijn lichaam. In Nederland wilden de artsen geen ICSI-behandeling doen, omdat dat volgens hen geen zin zou hebben. Daarbij wordt wederom een eicel uit mijn lichaam gehaald. Het verschil is dat de artsen de zaadcellen een handje helpen met het bevruchten van de eicel en met de celdeling van de bevruchte eicel. Daarna plaatsen ze het weer terug. De Duitse arts wilde deze behandeling wel doen én ik kreeg een scratching, waarbij er een snee in mijn baarmoeder werd gemaakt zodat de bevruchte eicel zich makkelijker kan innestelen.’

Zwanger

‘Uiteindelijk is het ons gelukt om zwanger te worden en verwachten we over minder dan twintig weken onze eerste zoon. Mijn onderbuikgevoel klopte. Op het moment dat ik ging testen, had ik al het idee dat dit ‘m misschien kon worden, maar ik had ook geleerd dat mijn lichaam me kon verraden. Het vrouwenlichaam laat geen duidelijk verschil zien tussen zwangerschaps- of menstruatiesymptomen. Je wordt steeds bewuster van het feit dat twee streepjes op een zwangerschapstest niet meer zo vanzelfsprekend zijn. Nu het zo ver is, voelt het heel onwerkelijk.

Als ik eerlijk ben, was ik in het begin van de zwangerschap nog erg zoekende naar mezelf. Mijn lichaam voelde niet van mij, want het veranderde zo veel. Ik was enorm dankbaar dat het ons eindelijk was gelukt, maar schaamde me ook door hoe ik me voelde. Toch ben ik enorm blij en dankbaar dat er eindelijk een klein wondertje in mijn baarmoeder groeit. Ik kan niet wachten om ons mannetje te verwelkomen en lief te hebben. Hier heb ik enorm naar uitgekeken en ik vind het ontzettend spannend!

Bij deze zwangerschap ben ik niet bang dat het nog misgaat, omdat ik me er bewust van ben dat ik er weinig aan kan veranderen. Niks in het leven is zeker en er is niets waardoor je kan zorgen dat een baby in je baarmoeder blijft totdat het klaar is om naar buiten te komen. Het geloof gaf mij de afgelopen tien jaar een soort berusting; meer draagvlak en steun. Mijn focus werd daardoor op een gegeven moment anders. Ik had steeds minder de drang dat ik een kind moest hebben. Het was nog steeds een droom van mij, maar ik dacht: het leven wordt mij gegeven zoals het mij gegeven wordt. Het liefst was dat met kind, maar als dat niet lukte, kwam er vast wel wat anders op ons pad. Iets in mij zei dat het avontuur nog niet klaar was en dat gevoel klopte. Als mijn lichaam wat anders had aangegeven of wanneer een arts had gezegd dat ze me niet verder wilden helpen, dan had ik me daarbij neergelegd. Iedere mijlpaal die we nu behalen is er eentje en die vieren we dan ook door iets lekkers uit de supermarkt te halen!'

@merretje1 || Testing day 💙💗|| { 5 Aug 2022} . Al onze test momenten waren spannend, maar bij deze was wel even het moment dat we dachten wat als hij negatief is. Wat als... Een bankrekening blijft niet voor altijd zo gevuld dat je al je dromen kan waar maken.. En dit was één van onze grootste dromen, ouders worden van een klein wondertje 💙💗. Je mama en papa zijn nu al trots op jou 😘. #onswondertje #rainbowbaby #fertiliteitstraject #fertilityjourney #miraclebaby #baby #icsibaby #zwangerschapsaankondiging #zwangerschap #zwanger #infertilityjourney #momsinthemaking ♬ Als Jij Straks Hier Bent - Shary-An

Winterspecial

De winterspecial van WENDY heeft als thema 'De kracht van wensen' en bij een wensnummer horen cadeautjes! Wendy zette een grote ‘Ik wens jou-actie’ op waarin ze haar persoonlijke favorieten weggeeft, van een make-over tot haar favoriete kleding- en schoenensets. Verder lees je in dit nummer interviews met Nienke Plas en haar man Resley, Liza Sips en Frank Boeijen over hun geluk en verdriet in 2022, vertelt Daniëlle van ’t Schip, die dit jaar werd geconfronteerd met kanker, over de alternatieve behandelingen die ze ondergaan in Duitsland en haar wens een oma van 108 te worden en maakten we samen met Make-A-Wish Nederland, waar Wendy al achttien jaar ambassadeur van is, mooie verhalen over wenskinderen..