fbpx

Mayra Louise is op Instagram een boegbeeld voor body positivity: ‘Zoveel vrouwen voeren een strijd met hun lichaam’

Happy is not a dress size is het motto van body positivity boegbeeld Mayra Louise. Haar negatieve zelfbeeld leidde van eindeloos diëten tot eetbuien. ‘Ik schaamde mij al die jaren enorm voor mijn lijf.’ Door haar proces op Instagram te delen helpt ze vrouwen om anders naar hun lichaam te kijken. 

‘Op mijn elfde werd ik bewust van mijn lijf. Als kind was ik altijd heel mager. Door de puberteit veranderde mijn lichaam. Ik kreeg rondingen en een buikje. De meiden in mijn klas hadden dat nog helemaal niet. Ik was anders. Met mijn lengte van 1.70 meter woog ik 66 kilo. Heel normaal eigenlijk, maar ik had voor ogen dat ik dun moest zijn. De schoolarts bevestigde dat nog eens, door te zeggen dat ik te dik was voor mijn leeftijd. Tijdens een biologieles werd iedereen gewogen, waarna alle gewichten op het bord werden geschreven. “Jeetje wie weegt er 66 kilo?”, werd door de klas geschreeuwd. Er kwam een golf van schaamte over mij heen.’

Uithongeren

‘Vanaf dat moment kreeg ik een verstoord eetpatroon. Eerst sloeg ik het ontbijt over en gooide ik mijn lunch weg. Ik dacht dat ik zo makkelijk kilo’s kwijt kon raken, maar het tegenovergestelde gebeurde. Door niks te eten kreeg ik juist enorme trek, waardoor ik veel ging eten. Na zo’n eetbui schaamde ik me enorm en dan begon het riedeltje weer opnieuw. Al snel werd ik ook een emotionele eter, als ik niet met gevoelens kon dealen at ik het weg. Tot mijn dertigste heb ik alle diëten uitgeprobeerd die er bestaan, van punten tellen met Weight Watchers tot leven op een ziekenhuisdieet van een sinaasappel en geroosterd brood. Ik werd er alleen maar ongelukkiger en dikker van.’

Switch

‘Op mijn dertigste overleed mijn vader plotseling. Er zat zes weken tussen de diagnose en zijn overlijden. Hij stelde altijd alles uit, net als ik. Zijn grote droom was om na zijn pensioen te reizen. Hij overleed drie maanden voor zijn pensioen. Nooit zou hij zijn dromen meer kunnen waarmaken. Dat was een reality check. Ik stelde mijn leven continu uit. Tegen mezelf zei ik altijd dat ik het mocht proberen als model in New York als ik dunner werd of dat ik een mooi kledingstuk mocht dragen als ik tientallen kilo’s zou afgevallen. Vervolgens leefde ik jaren zo. Het zaadje werd geplant om mijn leven te beteren. Kort na het overlijden van mijn vader, eindigde ook mijn relatie. Mijn fundament werd wiebelig. Destijds combineerde ik mijn werk als model met mijn werk als journalist. Eén van de bladen waarvoor ik werkte vroeg mij of ik hypnotherapie wilde uitproberen. Het was een dieet, dus natuurlijk wilde ik dat doen. Het oorspronkelijke idee was meer een soort grap, twee weken op worteltjes knagen. Mijn hypnotherapeut stelde mij voor de keuze: of we gingen het zo aanpakken of serieus. Ik koos ervoor om het serieus aan te pakken. Waar kwamen mijn eetbuien vandaan? Door voor het eerst in mijn leven te erkennen dat ik een probleem had met eten, kwam er plek om het anders te gaan doen. Zo heb ik mijn verstoorde relatie met eten kunnen verbreken. Ik ben gestopt met lijnen. Eerst sportte ik om af te vallen, nu deed ik dat om mij goed te voelen. Het begin was er, maar van binnen voelde ik mij nog niet goed genoeg. Toen ben ik gestart met gewone therapie. Van het proces deelde ik foto’s op Instagram. Toen ik tientallen reacties binnenkreeg van mensen die met hetzelfde worstelden, besefte ik me dat ik mij jarenlang alleen had gevoeld in mijn strijd om mijn lijf.’

Body positivity

‘Het begon met het delen van outfits. Ik ging dragen wat ik echt leuk vond. Op een gegeven moment kwam ik op een punt dat ik met een bikini aan naar het strand wilde, daarover besloot ik een blog te schrijven. Ik vond dat super eng. Jarenlang had ik mijn lichaam verborgen gehouden. Of ik zat met een T-shirt op het strand of ik ging helemaal niet, en nu deelde ik het zelfs een foto van mezelf in bikini op mijn Instagram. Toen begon het echt. Mensen herkenden zich in mijn verhaal. In 2014 leerde ik de term ‘body positivity’ kennen. Met internationale modellen en bloggers had ik contact daarover. De stroming was nog helemaal niet bekend in Nederland. In het begin had ik ook helemaal niet door wat het inhield. Blij zijn met je lijf, zo ver kwam ik, maar verder ook niet. Het gaat niet alleen over het accepteren van je eigen lijf, maar het gaat over het respecteren van iedereens lijf in de breedste zin. Op een gegeven moment is het ook naar Nederland gekomen. De laatste tijd wordt het steeds meer gebruikt door mensen die binnen in de gestelde norm vallen. De oorsprong was eigenlijk om de gemarginaliseerde groepen uit te lichten. Het is goed als je deelt over body positivity, als je je er maar in verdiept. Het is meer dan een populaire hashtag.

Mijn Instagram is door de jaren heen meer geworden dan body positivity. Het hoofdthema is kwetsbaarheid, daar hoort het lijf bij, maar ook hoe je kijkt naar jezelf los van je lichaam. Maar ik deel ook nog dingen over mijn lijf. Ik wil een divers beeld neerzetten, daarom plaats ik foto’s in lingerie. Het kan vrouwen zo erg helpen om te zien dat er iemand is die op hen lijkt.’

Mijn Lijf

‘Ik denk dat je nooit klaar bent met je proces. Mijn lijf accepteer ik zoals het is. Hoewel ik na mijn bevalling wel weer even moeite had met me thuis voelen in mijn lijf. Ik voelde mij niet meer mezelf in mijn lichaam en had gedachten over diëten. Ik wist ook wel dat het weg zou gaan als ik er niet aan toe zou geven. Ik moest opnieuw landen in mijn nieuwe lijf. De gedachtes gingen ook snel weg. Ik heb mezelf echt handvatten gegeven om voor mezelf te zorgen. Wees lief voor jezelf. Dat is wel heel anders dan vroeger. Je moet ervoor kiezen om er voor te gaan en bewust voor jezelf zorgen. Het is hard werken, maar het brengt je ook veel.  Ik ben blij met alle stappen die ik heb gezet en nog steeds zet.’

Impact op de jongere generatie

‘Mijn moeder was altijd aan het lijnen, daardoor werd dat voor mij ook normaal. Nu ik zelf een dochter heb en weet wat voor negatieve effecten het kan hebben, wil ik ervoor waken. Ik wil mijn dochter van drie niet meegeven dat een weegschaal belangrijk is, daarom ga ik er ook niet opstaan waar zij bij is. Ik sta überhaupt maar een of twee keer per jaar op een weegschaal. Het zijn hele subtiele boodschappen die je aan je kind meegeeft. Ik probeer de focus te leggen op dat ze grappig en sterk is en niet dat ze knap is of dun. Ik ben bewust hoe we over dingen praten.  Ik zeg niet dat snoep slecht is, maar dat snoep haar buik niet vult terwijl broccoli dat wel doet. Het is en blijft een puzzel, maar het is ook heel belangrijk.’

Tips van Mayra Louise

1 Neem de tijd om je bewust te worden van wat je allemaal geloofd

‘Kijk naar je Instagram. Zie je alleen maar foto’s waar jij niet gelukkig van wordt? Dit kan je gewoon aanpassen. Je kan je hele feed bouwen met dingen die jou positief beïnvloeden. Zodat je niet wordt getriggerd om alleen maar op komkommers te knagen in plaats van het eten van een voedzame maaltijd.’

2 Kijk ook zeker naar lichaamsneutraliteit

‘De stap van je waardeloos voelen naar fantastisch is groot. Probeer een tussenstap, lichaamsneutraliteit. Kijk neutraal naar je lichaam. Het zijn maar ledematen, daar hoef je niks van te vinden. Neutraal kijken naar je lichaam is een stuk haalbaarder dan elke dag dansend in de spiegel staan. Wees je lijf dankbaar voor wat het voor je doet. Alles wat je doet, kun je doen dankzij je lijf. Je kinderen knuffelen, je favoriete muziek luisteren, dansen, proeven … je lijf is de hele dag voor je bezig. Hoe kun je dat niet waarderen?’

3 Doe dieetboeken weg

‘Geef jezelf zoveel mogelijk wat jij nodig hebt. Waar voel jij je goed bij? Wat zou jij graag willen in je leven? Hoe wil je je voelen? En welke stapjes kun je zetten om daar te komen?’

4 Bekijk je kledingkast goed

‘Heb je kledingstukken die je niet past? Waarvoor je eerst tien kilo af moet vallen? Je krijgt continue het gevoel dat je niet goed genoeg bent als je naar dat kledingstuk kijkt. Je hoeft een kledingstuk niet zo belangrijk te maken, je bent meer waard dan dat.’

Lees meer inspirerende levensechte verhalen:

Rachel kon binnen één week niet meer lopen: ‘ik dacht dat mijn leven voorbij was’ 

Zonder jou. Yvonne verloor haar zoon Daniël van 20 aan meningokokken: ‘Een stukje van mijn hart is voor altijd afgestorven’

Cindy’s zoon van 8 raakte door zinloos geweld ernstig gehandicapt: ‘Ik blijf vechten voor een goed leven voor Jelte’

Heb jij ook een verhaal dat je op wendyonline.nl zou willen delen? Stuur dan een mail naar redactie@wendymultimedia.nl



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF