Deze week is het de Week tegen Eenzaamheid. In Nederland worstelen veel mensen, van jong tot oud, met gevoelens van eenzaamheid. Ook Heleen (50) heeft zich een periode in haar leven erg eenzaam gevoeld. Ze verhuisde naar een nieuwe woonplaats, waar ze maar moeilijk haar draai kon vinden. Ze kende er niemand en had het gevoel nergens bij te horen. Uiteindelijk heeft ze haar eenzaamheid weten te overwinnen door er veel over te praten met mensen die ze vertrouwde.  

‘Voor de buitenwereld leek het alsof ik alles goed voor elkaar had. Ik had een leuk gezin, een mooie woning en veel tijd voor mezelf. Toch voelde ik mij heel eenzaam. Ik was in deze periode net bevallen van mijn eerste kindje en was verhuisd naar een nieuwe woonplaats, voor het werk van mijn man. In deze nieuwe woonplaats kon ik maar moeilijk mijn draai vinden. Ik kende er niemand en voelde totaal geen aansluiting met de mensen die er woonden. Het was een combinatie van factoren. Naast dat ik net moeder was geworden, was ik ook gestopt met werken. Dit viel allemaal samen en pakte niet goed uit.’

Eenzaamheid

‘Ik voelde me heel erg alleen. Het was een opgesloten gevoel, alsof ik geen kant uit kon. De stad waar we naartoe waren verhuisd lag in de Biblebelt. Mijn man en ik zijn allebei niet aangesloten bij een kerk, wat ervoor zorgde dat ik het gevoel had alsof ik nergens bij hoorde. We hadden net een kindje gekregen, dus ik was veel thuis. Ik had nog contact met één vriendin uit mijn oude woonplaats, maar verder sprak ik niemand meer. Ook liep het soms wat moeizaam binnen mijn huwelijk. Dat zorgde ervoor dat ik niet echt het gevoel had dat ik mijn ei kwijt kon bij mij man. Ik merkte dat ik het moeilijk vond om uit mijn somberheid te komen. Zo alleen had ik me nooit eerder gevoeld. Ik ben altijd wel op mezelf geweest, maar dat was dan mijn eigen keuze. Eenzaamheid is geen keuze, het overkomt je. Het was een heel verlammend gevoel, alsof ik werd vastgezogen in mijn stoel. Je bent niet echt meer in staat om in beweging te komen. Ik ben toen in een soort depressie geschoten. De sombere gevoelens bekropen me en namen als het ware bezit van me. Het is een innerlijke strijd, je wilt er niet aan toegeven dat dit de realiteit is. Je kunt wel bedenken wat je eraan moet doen om het beter te maken, maar je hebt er simpelweg de energie niet voor. Op een gegeven moment dacht ik bij mezelf: wie is deze vrouw? Ik herkende mezelf niet meer terug en vond de nieuwe versie van mezelf helemaal niet leuk.’

Taboe

‘Omdat ik het idee had dat anderen me niet zouden begrijpen, praatte ik niet over hoe ik me voelde. Ik schaamde me voor mijn eenzaamheid. Aan mijn man vertelde ik soms wel hoe ik me voelde, maar hij begreep het ook niet echt. Zijn reactie was: “je hebt het toch goed?” Daardoor durfde ik het ook niet aan andere mensen te vertellen, bang dat zij ook zo zouden reageren. Ik was bang dat ik opmerkingen als: “wat zeur je nou, je hebt een gezonde baby, een mooi huis en het financieel goed” zou krijgen. Dit zorgde ervoor dat ik mezelf ging afvragen of ik niet gewoon aan het zeuren was. Er rust een enorm taboe op eenzaamheid. Veel mensen ervaren gevoelens van eenzaamheid, maar schamen zich er te veel voor om erover te praten. Er hangt een bepaald label aan eenzaamheid. Eenzame mensen worden vaak als zielig gezien. Het is belangrijk dat dat beeld verandert. Mensen die iemand kennen die zich eenzaam voelt kunnen helpen door niet direct te relativeren wanneer die persoon over zijn gevoelens praat. Vaak als je aan iemand vertelt hoe je je voelt, komt diegene met een erger voorbeeld, om te laten zien dat het best meevalt. Eenzame mensen moeten serieuzer worden genomen.’

Overwonnen

‘Ik durf nu wel te zeggen dat ik mijn eenzaamheid heb overwonnen. Dit was geen makkelijke weg en het is ook zeker niet vanzelf gegaan. Ik heb verschillende stappen ondernomen. Zo ben ik naar een mindfulnesstraining gegaan. Daar ontmoette ik vrouwen bij wie ik aansluiting voelde. Gaandeweg heb ik daar op die training verteld hoe ik me voelde. Dit vond ik ontzettend moeilijk om te doen, maar het was een heel warm bad. Achteraf ben ik zo blij dat ik het heb gedaan. Door er woorden aan te geven merkte ik dat er een last van mijn schouders viel. Toen ik eerlijk was over mijn eenzaamheid, bleek dat er herkenning was bij de andere vrouwen. Ik was zeker niet de enige die zich zo voelde. Wanneer je eenzaam bent denk je vaak dat het alleen jou treft, maar er zijn echt veel meer mensen die ermee worstelen. Tegenwoordig ben ik er best wel open over. Als het nu ter sprake komt praat ik erover. Dit doe ik bewust, zodat ik andere mensen kan helpen. Het is zo’n rotgevoel en ik gun het iedereen om daar uit te komen. Ik zat zo vast in negativiteit. De uitdaging is om jezelf daar uit te trekken. Dit kan ontzettend lastig zijn. Voor mij hielp het heel erg om met mensen te praten bij wie ik me veilig voelde. Naast het volgen van de mindfulnesstraining, ben ik ook lid geworden van de plaatselijke sportschool voor vrouwen. Daar leerde ik nieuwe mensen kennen, die ik later weer tegenkwam in de stad. Dat was zo fijn voor mij, om mensen te kennen en te kunnen groeten. De oplossing kan soms in kleine dingen zitten.’

Lessen

‘Hoe naar die periode ook was, ik merk wel dat ik er door ben gegroeid als mens. Ik heb mezelf ontwikkeld tot een sterker persoon. Mijn levensvreugde heb ik weer teruggevonden en ik heb veel meer kracht in mezelf. Ook ben ik echt gaan beseffen dat je nooit de enige bent die zich zo alleen voelt. Doordat je je zo schaamt voor je eenzaamheid voelt het soms alsof je alleen bent, maar dat is echt niet zo. Dat kan ook heel erg relativeren. Ik heb geleerd dat het heel belangrijk is om zorgvuldig mensen uit te kiezen die jij vertrouwt en je daar bij uit te spreken over je gevoelens.

Toen ik eindelijk een beetje mijn plekje had gevonden in de stad, ging ik alweer verhuizen naar een andere plek. Veel mensen vroegen me of ik niet bang was om in mijn nieuwe woonplaats weer diezelfde eenzaamheid te ervaren. Eerlijk gezegd had ik deze angst niet echt. Ik had veel geleerd van mijn vorige verhuizing en wist dat ik er sterker door was geworden. Uiteindelijk had ik zelfs moeite om mijn vorige woonplaats te verlaten. De plek waar ik het zo moeilijk heb gehad ben ik toch ook enorm gaan missen. Inmiddels ben ik helemaal geland in mijn nieuwe woonplaats. Ik heb geleerd dat waar je ook woont, het geluk uit jezelf moet komen.’

Week tegen Eenzaamheid

‘Ik vind het erg goed dat de Week tegen Eenzaamheid bestaat, hoewel ik natuurlijk zou willen dat het niet nodig was. Mensen staan vaak nog te snel klaar met een oordeel. Het is fijn dat zo’n lastig thema op deze manier beter bespreekbaar wordt gemaakt. Ik hoop dat door deze week mensen gaan beseffen dat ze anderen die zich eenzaam voelen kunnen helpen. Al is het maar door iets kleins te doen. Iemand begroeten of een simpel praatje maken kan soms al helpen. Eenzaamheid wordt vaak geassocieerd met ouderen, maar het zit in alle lagen van de bevolking. De kans is groot dat er in jouw directe omgeving iemand is die worstelt met gevoelens van eenzaamheid. Mijn hoop is dat door de Week tegen Eenzaamheid mensen hier bewust van gaan worden en meer oog voor elkaar zullen hebben.’

Herken jij je in het verhaal van Heleen? Neem dan even een kijkje op https://www.eentegeneenzaamheid.nl/. Tijdens de Week tegen Eenzaamheid worden er allerlei activiteiten georganiseerd waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en nieuwe contacten kunnen leggen.

Lees ook deze verhalen:

Lotte heeft scoliose en in afwachting van haar derde operatie reist ze de wereld over: ‘Ik wil momenten sparen in plaats van geld voor later’

Neem een abonnement op de Wendy-specials