Lotte van de Ven (26) kwam er op jonge leeftijd achter dat ze scoliose heeft. De kromming van haar ruggenwervel was maar liefst 75%. Dit leidde tot twee operaties, en in de toekomst een derde wanneer ze merkt dat haar benen haar in de steek laten. Dit gaf Lotte een compleet nieuwe mindset en ze besloot de wereld rond te reizen met haar vriend. ‘Vele mensen vinden het lastig om mijn keuzes te begrijpen. Samen leven wij voor ons het perfecte leven en zo gedragen wij ons nu als gepensioneerden.’

‘Als jong meisje turnde ik veel. Mijn trainster viel het op dat mijn ene schouderblad wat hoger zat. Toen ben ik naar de fysio gegaan en die verwees me door naar de huisarts en de huisarts stuurde me weer naar het ziekenhuis. Daar kwamen ze erachter dat mijn ruggenwervel erg krom stond, het was heftig om te horen. Scoliose komt vaak door de groei of het is aangeboren. Bij mij kwam het waarschijnlijk door de groei. Toen ik erachter kwam zat ik net op de middelbare school en ik moest een harde, plastic brace aan onder mijn kleren om de scoliose te verhelpen. Ik moest het veertien uur per dag dragen. Als puber word je daar absoluut niet vrolijk van. Ik kocht wijde kleding die ik over mijn brace heen kon dragen. Toen ik na een tijd weer op controle ging zagen ze dat het dragen van de brace niets had geholpen. Er zat niets anders op dan een operatie aan mijn ruggenwervel. In totaal hebben ze 11 wervels vastgezet in mijn rug. Mijn rug had een S-vorm en er zat een flinke bocht in mijn wervel. Een jaar lang heb ik moeten revalideren, ik was toen 14 jaar oud.’

Operatie mislukt

‘Na een jaar moest ik op controle. Toen kreeg ik te horen dat er toch materiaal los was gaan laten in mijn rug. Dat was een hel om te horen. Je revalideert een jaar lang en krijgt te horen dat je nog een keer onder het mes moet. Na de klap te hebben verwerkt stond ik er positief in. Hup, we gaan er weer voor. Binnen een maand werd ik weer aan de scoliose geopereerd. Er volgde weer een jaar vol revalidatie. Dat is jarenlang goed gegaan. Tot ik vier jaar geleden zenuwpijn kreeg in mijn benen. Mijn onderste vier lendenwervels bleken bekneld te zijn geraakt. Dit veroorzaakte de zenuwpijn. Als ik merk dat mijn benen me echt in de steek laten, moet ik voor de derde keer aan de scoliose geopereerd worden. Dan zullen de laatste, vrije wervels ook vastgezet moeten worden. Daardoor zal ik veel flexibiliteit verliezen die ik nu nog wel heb omdat dan letterlijk mijn hele rug vast is gezet.’

Leven omgooien

‘Ik heb toen een heel ophelderend gesprek gehad met mijn arts. Hij kon me niet vertellen wat voor risico’s die operatie met zich mee zou kunnen brengen. Ik vroeg aan hem of ik op mijn tachtigste nog zou kunnen lopen. Toen zei hij: “Misschien kan je dat op veertigste ook al niet meer, als je iets overkomt. Dat hoeft niet door scoliose te komen.” Dat kan heel bot overkomen voor sommigen, maar het gaf mij juist een eye-opener. Je hebt geen glazen bol dus haal alles uit het leven. Hij was heel positief en dat gaf me een andere mindset. Mijn oma zei altijd: ‘De mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest’. En zo is dat ook echt. Ik hoef de ergste risico’s van de operatie niet eens te weten. Een van de weinige dingen die ik weet is dat er een heel klein risico is voor een dwarslaesie. Maar dat komt zelden meer voor. Nadat ik alles liet bezinken, besloot ik mijn leven om te gooien. Ik wilde zo veel mogelijk van de wereld zien en het maximale uit mijn leven halen.’

Wereldreis

‘Toen ik dit vertelde aan mijn vriend moest hij even wennen aan het idee. We werken allebei hard, maar hij was altijd al wat meer op zijn carrière gericht dan ik. Ik heb altijd de lust gehad om de wereld te ontdekken. Mijn doel was niet meer om mijn leven in het teken van werken te laten staan. Met mijn eigen social media marketing agency kan ik overal ter wereld werken. Zo lang er maar internet is, haha. Ook mijn vriend heeft dit privilege. We besloten om de wereld rond te gaan reizen in plaats van bezig zijn met huizen kopen, sparen voor later en een goed pensioen opbouwen zoals leeftijdsgenoten. Uit liefde voor ons vinden onze familie en vrienden het jammer dat we zo vaak weg zijn. Vooral in de coronatijd konden we niet zomaar op en neer. Toch zijn ze blij voor ons en respecteren ze onze keuze volledig.

Lockdown op Bali

‘Anderhalf jaar geleden begonnen we onze reis op Bali. Toen we net in Indonesië waren, ging het in lockdown. We ‘moesten’ dus zeven maanden op het eiland blijven. Dat vonden we totaal niet erg. Het was er enorm rustig op alle stranden en toeristische plekken. Ook was er een avondklok van kracht. Mijn vriend en ik werken allebei veertig uur in de week, en in het weekend doen we leuke dingen zoals je op vakantie zou doen. Ik heb veel mooie herinneringen aan die tijd. Zo wilden de lokale mensen ons een keer meenemen om te gaan kamperen op een berg. Ze zeiden dat alles geregeld zou worden, zoals slaapspullen. Mijn vriend vertrouwde het niet en besloot onze slaapspullen toch de berg mee op te nemen. Dat was maar goed ook, want alle anderen sliepen op de grond in een tent. We dronken van een smerige fles wijn en een van de mannen die met ons mee was drukte ons op het hart om altijd ons gevoel te volgen. Dat was zo toepasselijk bij onze situatie, het greep me aan. Dat ben ik nooit meer vergeten.

Lotte en haar vriend op Bali

Na onze reis op Bali zijn we ook naar Turkije, Mexico en Costa Rica geweest. Nu zijn we even in Nederland en volgende week vertrekken we voor onze reis naar Portugal en Kaapverdië. De rest zien we wel. Op mijn bucketlist staat ook nog Nepal en Bolivia, maar dat is lastig omdat het internet daar slecht is. En dat is helaas wel nodig om geld te verdienen. Ik laat mijn scoliose dus niet mijn leven beïnvloeden. Ik doe iedere dag rek- en strekoefeningen, de ene dag heb ik meer last van dan de andere. Verder mag ik niet veel tillen. Maar ik mag nog steeds hardlopen, snowboarden en fitnessen. Je merkt steeds meer wat je wel en niet aankan, dat leer je door de jaren heen. Ik ben blij met deze switch in mijn leven en laat me niet leiden door angst. Ik wil momenten sparen, in plaats van geld voor later.’

Lees meer levensechte verhalen:

De dochter van Alain is spoorloos verdwenen

Na negen jaar vage klachten kreeg Nikki de diagnose vitamine B12 tekort: ‘De dokter vond het bijzonder dat ik nog niet in een rolstoel zat’

Melanie kreeg een dubbele longembolie en emigreert daarom nu met haar gezin naar Italië: ‘We gaan niet wachten tot ons pensioen’

Neem een abonnement op de Wendy-specials