fbpx

Casper was nog maar acht toen hij Non-Hodgkin kreeg en via Make-A-Wish een dag mocht meedraaien met de politie: ‘De foto’s hangen nog op mijn kamer’

Casper Wammes zat nog maar in groep 5 toen hij Non-Hodgkin bleek te hebben. Een lang behandeltraject volgde, maar gelukkig gaat het inmiddels heel goed met Casper en zit hij al in groep 8. Het mooiste wat hij meemaakte toen hij ziek was, was zijn wensvervulling door Make-A-Wish. Via de organisatie die wensen laat uitkomen van kinderen met een levensbedreigende ziekte mocht Casper een dag meedraaien met de politie.

‘We noemen het kangoeroe,’ besloot hij als achtjarige, om zijn ziekte maar geen kanker te hoeven noemen. ‘Het was nooit leuk om naar het ziekenhuis te moeten gaan, maar de zusters en dokters waren wel heel lief. De ruggenprikken waren vreselijk maar de rest was eigenlijk supergezellig.’

Non-Hodgkin

In groep 5 werd Casper ziek. Hij voelde het zelf al lang aankomen, al kon hij het niet benoemen en functioneerde hij normaal. Tegelijkertijd was hij vreselijk bang om ziek te zijn en werd daarvoor naar een psycholoog gestuurd. Pas toen er een jaar later een vreemde bult bij zijn oog ontstond, werd door de oogarts alarm geslagen. Het leek wel een opluchting, dat er inderdaad iets mis was, zoals Casper al vermoedde. Binnen enkele dagen werd er operatief een chemokastje onder zijn borst geplaatst en begon de chemokuur in het ziekenhuis. Hij ging anderhalf jaar niet naar school. Zijn grote zus Esmée, zijn broer Joris en zijn ouders zorgden liefdevol voor hem. Toen zijn zus hoorde dat haar broertje met Non Hodgkin werd gediagnostiseerd besloot ze een tussenjaar te nemen. Ook zijn ouders konden hem goed begeleiden.

De behandelingen sloegen goed aan en tijdens de nabehandelingsfase, kwam Make-A-Wish ineens in beeld. Casper vond de politie en het arrestatieteam ongelooflijk stoer en wilde daar graag een dagje meedraaien. Met een vader als agent was het altijd een spannende wereld geweest. De foto’s van Casper met enorme wapens en het hele team aan zijn zijde hangen nog steeds in zijn kamer. Ook zijn beste vriend ging mee. ‘We mochten een parcours afleggen met night vision en we gingen echt schieten, we hebben het er nog heel vaak over!’ Na de politiedag en het AT-team gingen ze pannenkoeken eten, ook opa en oma werden opgehaald. ‘Ik had gevraagd om iets ongezonds wat heel lekker was.’ Met z’n allen reden ze vervolgens in de limousine waar immens groot ‘Casper’ op stond geschreven. Nu hij iets ouder is weet hij dat hij later niet in de politiewereld wil werken, al dat geweld is eigenlijk niets voor hem. Misschien wordt hij arts, het lijkt hem boeiend om met patiënten te werken. Hij heeft een mooi schooladvies meegekregen in groep 8, de toekomst staat voor de deur. Casper voelt zich goed en hoeft nog maar halfjaarlijks voor controle naar het ziekenhuis. ‘Ik ben op een positieve manier uitbehandeld!’

Tekst: Ariëlla Kornmehl Fotografie: Julie Blik

Make-A-Wish

Elke dag horen gemiddeld 3 families in Nederland dat hun kind een ernstige, soms zelfs levensbedreigende ziekte heeft. Het gezinsleven verandert in één klap totaal. Die impact is moeilijk voor te stellen. Make-A-Wish Nederland wil al deze jonge patiënten tussen 3 en 18 jaar positieve energie meegeven. Een ervaring die ze sterker maakt. En vertrouwen en kracht geeft voor de toekomst. Dat doen we door samen hun allerliefste wens te laten uitkomen. Het leven van een ziek kind mag niet gaan over ziekzijn alleen! Kijk voor meer informatie op de site van Make-A-Wish.

Lees ook dit verhaal over Make-A-Wish:

Hanneke is de bevlogen directeur van Make-A-Wish: ‘Zo mooi om zieke kinderen iets positiefs te geven’

Hanneke Verburg van Make-A-Wish: ‘Een wenskind is dichterbij dan je denkt’

 



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF