Als Annette Luijer haar spiraal op 37-jarige leeftijd eruit laat halen en na drie maanden nog steeds niet menstrueert, beginnen de alarmbellen bij haar te rinkelen. Ze gaat direct naar de huisarts. Er worden in totaal twee bloedtesten afgenomen om haar hormoonwaarden te meten en deze blijken beide keren volledig uit balans. De wens van Annette om moeder te worden, valt in duigen als de gynaecoloog constateert dat ze onvruchtbaar is doordat ze vervroegd in de overgang gekomen is. Door haar verhaal te delen, hoopt ze meer open- en bekendheid te creëren over het onderwerp.

‘Ik heb altijd een regelmatige menstruatie gehad totdat ik drie jaar geleden opeens hevige bloedingen kreeg. Het was op een gegeven moment zelfs zo dat ik vaker wél ongesteld was, dan niet. Dat was heel vreemd, dus ging ik naar de huisarts met de vraag of ik overgangsverschijnselen had. Met mijn 35-jarige leeftijd kon het volgens de artsen niks te maken hebben met de overgang. Om de klachten te verminderen, heb ik op doktersadvies een spiraal laten plaatsen. Nu drie jaar later ben ik ervan overtuigd dat deze hevige bloedingen het begin waren van mijn menopauze. Als ik dat destijds had geweten, had ik een andere keuze kunnen maken en mijn kinderwens wellicht niet langer uitgesteld. Nu is het te laat en moet ik afscheid nemen van mijn toekomstbeeld. En dat voelt oneerlijk.’

Onomkeerbaar

‘Toen ik door de gynaecoloog gebeld werd met het nieuws dat er geen eisprong meer plaatsvond in mijn lichaam, was ik heel erg verdrietig. Ik vroeg me af waarom mij dit moest overkomen. Ik sloeg dicht en dacht direct aan mijn toekomstbeeld. Daar kwam een groot kruis doorheen. Dat ik nog geen partner had, deed niets af aan de grootte van mijn kinderwens. Ik zou met heel veel liefde voor een baby kunnen zorgen. Aan het begin van de menopauze is een vrouw niet per direct onvruchtbaar, maar de eicelvoorraad neemt wel af. Ik was op dat moment druk bezig met carrière maken en wachtte op het perfecte moment om met een partner aan kinderen te beginnen. De overgang en onvruchtbaarheid is onomkeerbaar. Als ik destijds had geweten dat ik drie jaar later definitief onvruchtbaar zou zijn, dan had ik nog de keuze gehad om wel of niet moeder te worden.’

Taboe

‘Het voelt alsof mijn lichaam faalt, alsof ik niet vrouw genoeg ben. Kort nadat ik te horen had gekregen dat ik vervroegd in de overgang zat, vond ik het lastig om hierover te praten omdat ik me zo schaamde. Ik had het idee dat ik al op de helft van mijn leven zat en mijn lichaam begon met aftakelen. Ik had opvliegers, maar durfde dit niet te benoemen. Nadat ik dit nieuws een tijd voor mezelf had gehouden, kon ik het niet meer aan. Ik voelde me alleen in mijn verdriet en had behoefte aan troost en steun. Toen heb ik het aan mijn omgeving verteld. Gelukkig waren ze er voor me en kon ik mijn verhaal bij hen kwijt. Dat deed me goed.

Bij het opengooien van dit onderwerp kwam ik tot de ontdekking dat er een taboe op rust. In vriendinnen vond ik meerdere lotgenoten. Een paar kregen ook vervroegd overgangsverschijnselen en vertelden dat ze er hetzelfde falende gevoel erbij hadden. Ik was dus niet de enige! Ik verbaasde mij hier echt over en wilde weten wat er bekend is over de vervroegde overgang. Het internet vertelde mij dat slechts één procent van vrouwen over de hele wereld in de overgang komt vóór hun veertigste. Artsen, waaronder mijn gynaecoloog, bevestigden dit. Op een feestje ontmoette ik drie vrouwen die ook op vroegere leeftijd al overgangsklachten kregen. Dat kan géén één procent zijn. Ik denk dat dit percentage hoger ligt, maar dat vrouwen het net als ik moeilijk vinden om hierover te praten. Daardoor kunnen artsen het ook niet bij deze vrouwen vaststellen. Daarnaast denk ik dat het zou kunnen dat vrouwen die al kinderen hebben gekregen en dan weer aan de pil gaan, de overgangsklachten niet merken. Er zullen dus veel meer vrouwen zijn die hier mee te maken krijgen dan dat er bekend is.’

Impact

‘Ik neem niemand kwalijk wat mij is overkomen, maar het frustreert me wel dat er weinig bekend is over het onderwerp, terwijl het zoveel impact heeft op vrouwen. Wat ik zou willen, is dat er meer onderzoek naar gedaan wordt. Ik heb een verklaring nodig om te begrijpen waarom dit bij mij gebeurt. Dan kan ik het accepteren. Ik krijg nu hormoonpillen om overgangsklachten als botontkalking en hart- en vaatziekten, tegen te gaan. Door mijn verhaal te delen, hoop ik het taboe dat op het onderwerp ligt te doorbreken en te bereiken dat meer vrouwen erover durven te praten. Ik hoop dat er ook meer bekendheid komt rondom de vervroegde overgang, zodat artsen hier meer op gaan letten en sneller een bloedtest zullen doen. Op die manier zijn ze er op tijd bij als een vrouw vervroegd een menopauze krijgt en in de overgang komt. Het zorgt ervoor dat iemand nog een keuze heeft en eventueel een nieuw plan kan maken voor de toekomst.’

Afsluiten

‘Hoe mijn nieuwe toekomstbeeld eruitziet, weet ik nog niet. Ik heb me gestort op sporten en werken. Ik moet het nog een plekje geven dat ik niet zelf moeder kan worden. Er zijn nog wel opties, zoals adopteren, maar dat vind ik een hele grote stap. Daar gaat mijn gevoel nu niet naar uit en ben ik niet klaar voor. Ik wil eerst dit verwerken. Dit doe ik door er met anderen over te praten en uit te zoeken hoe het komt dat ik zo vroeg in de overgang ben gekomen. Mijn moeder is al een tijd geleden overleden. Of het in de genen zit, is voor mij niet bekend. In het ziekenhuis wordt momenteel mijn DNA onderzocht om dit uit te zoeken en te bekijken of ik een afwijkend chromosoom heb. Dit zou betekenen dat mijn eicelvoorraad al bij mijn geboorte kleiner was. Het zou ook kunnen dat mijn lichaam auto-antistoffen aanmaakt tegen mijn eigen lichaamsweefsel. Dit zorgt ervoor dat mijn eierstokken niet meer optimaal functioneren. Maar nog géén van deze mogelijkheden heeft de doorslag gekregen. Zodra ik dit weet, kan ik het afsluiten. Ik moét kunnen begrijpen waarom mij dit overkomt. Daarna zal ik een nieuwe weg inslaan en weer doorgaan met mijn leven.’