De ouders van Anne de Leeuw gingen uit elkaar toen zij vier jaar oud was, maar het was een eenzijdige break-up. Haar vader was geobsedeerd door haar moeder Anuschka. Jarenlang heeft hij zijn ex-partner, dochter en stiefzoon gestalkt om Anne haar moeder terug te winnen.
‘De telefoon van mijn moeder ging af. Ze was verrast, de baas van mijn vader belde. Mijn ouders waren toen al een lange tijd uit elkaar, dus we vroegen ons meteen af wat er aan de hand zou zijn. Mijn moeder nam op. De baas vroeg hoe het met haar dochter was. Niets vermoedend zei mijn moeder dat het super goed met mij ging. Hij vertelde dat hij het vreselijk vond om te horen dat ik ernstig ziek was. Mijn moeder stond perplex. Ik was kerngezond. Wat bleek; mijn vader had op zijn werk verzonnen dat ik ongeneeslijk ziek was, zodat hij vrij kreeg om ons ongestoord te stalken en hij nog een inkomen had.’
Dreigen
‘Vanaf dat moment werd alles duidelijk. Mijn vader stond vaak bij ons huis, bespiedde mijn moeder op haar werk óf bij vriendinnen en soms haalde hij mij zonder enig overleg op van school. Constant was hij met mijn moeder bezig om haar terug te winnen. Daarnaast belde hij haar dagelijks en dreigde hij. "Als je nu niet bij me terugkomt, pleeg ik zelfmoord", zei hij dan. Dat was zo uitputtend, dat mijn moeder op een gegeven moment haar telefoon niet meer opnam óf maar zei dat hij dat lekker moest doen. Dan konden wij tenminste weer een normaal leven opbouwen.
Op sommige momenten bleven mijn halfbroer en ik ook alleen thuis, hij is zeven jaar ouder dan dat ik ben. Mijn moeder werkte in een verzorgingstehuis in onze straat, dus als er wat was, kon ze meteen komen. Ze benadrukte dan altijd dat we niet de deur open mochten doen, voor wie dan ook. Misschien was mijn vader in een verkeerde bui en wilde hij ons iets aandoen. Zelf ben ik nooit bang geweest voor mijn vader. Heel gek, maar mijn moeder was in mijn ogen een superheldin die ons altijd zou beschermen. Haar angst heb ik nooit gevoeld. Ze hield zich erg sterk tegenover ons en ik was nog zo jong dat ik het niet kon begrijpen. Ik had wel in de gaten dat hij ons achtervolgde, omdat hij meerdere keren op een dag bij ons huis stond, maar andere gebeurtenissen, net als het dreigen met zelfmoord, heeft mijn moeder pas later verteld. Er was geen oplossing om de stalking te stoppen. Mijn moeder heeft wel hulp van buitenaf gevraagd, zoals bij de politie, maar zij deden er niks mee.’
Contact
‘Voor mijn moeder was het na de relatiebreuk wel belangrijk dat ik contact bleef houden met mijn vader. Dat wilde ze niet belemmeren ondanks haar angst die ze later voor hem kreeg. Ze wilde hem ‘genezen’ en probeerde hem in therapie te krijgen door het zelfs voor hem te betalen. De band met mijn vader is alleen nooit sterk geweest. Het was altijd maar de vraag of hij überhaupt kwam opdagen. Vaak had hij een smoes waardoor hij niet kon komen. Hij had bijvoorbeeld geen auto, dus mijn moeder had er één voor hem gekocht, zodat hij mij kon ophalen. In plaats van mij ophalen, verkocht hij de auto. Ik zag hem dan ook maar één keer per maand. Als ik hem dan zag, voelde ik me niet op mijn gemak. De vragen die hij stelde, gingen altijd over mijn moeder. Ik merkte daardoor dat hij niet geïnteresseerd was in mij, waardoor ik mezelf afsloot. Urenlang was ik dan aan het huilen, in de hoop dat hij mij naar huis bracht. Als hij wel kwam opdagen, nam hij mij vaak mee naar een spirituele healing. Ik moest dan in een ruimte gaan zitten, waar vervolgens een ritueel plaatsvond. Ik herinner mij nog de wierook om mij heen en de rare spreuken die werden verteld. Die rituelen moesten ervoor zorgen dat mijn moeder weer terugkwam bij mijn vader. Dat is gelukkig nooit gebeurd.’
Schuldgevoel
‘Deze verhalen heb ik achteraf pas aan mijn moeder verteld. Hierdoor voelde ik een groot schuldgevoel. Van buitenaf stond mijn moeder onder grote druk om mij in contact te brengen met mijn vader, omdat hij volgens familieleden en vrienden altijd zo'n goede vader was geweest. Maar dat was dus helemaal niet zo. Dat zagen ze in toen hij had verzonnen dat ik ongeneeslijk ziek was, maar mijn moeder dacht dat ik het altijd naar mijn zin had bij hem. Om die reden bleef ik in contact met mijn vader. Als ik dit had gedeeld met mijn moeder, hoefde ik hem niet meer te zien en was het stalken misschien veel eerder gestopt.’
Voorbij
‘Op een gegeven moment liet mijn vader een paar maanden niks meer van zich horen. Het gaf zo’n opgelucht gevoel dat ik hem niet meer sprak en zag. Het contact verwaterde. Met mijn verjaardag stuurde hij lange tijd nog wel een verjaardagskaart. In die kaart stond altijd dat als ik een cadeautje wilde, contact met hem moest opnemen. Dat heb ik nooit gedaan, omdat ik wist dat hij geen interesse voor mij had.
Later hebben wij hem nog wel een keer vlakbij ons huis zien staan. We waren verhuisd, maar woonden nog in dezelfde buurt. Mijn vader wist dus weer snel te achterhalen waar we nu leefden. Mijn moeder is toen op hem afgestapt en ontzettend boos geworden. Sindsdien is het eindelijk voorbij, na drie jaar stalking. Tot op de dag van vandaag heb ik hem nooit meer gesproken of gezien en dat wil ik ook niet na alles wat hij heeft gedaan.’
Impact
‘Deze heftige periode heeft meer impact op mij gehad dan ik dacht. Toen ik eenmaal ging puberen, merkte ik dat. Ik vind het lastig om nieuwe vriendschappen aan te gaan. Mijn vertrouwen is erg beschadigd, waardoor ik een enorme muur om mij heen heb gebouwd. Ik besloot daarom ook in therapie te gaan. Ik kon nooit op mijn vader bouwen en hij kwam nooit zijn beloftes na, waardoor ik daar tot op de dag van vandaag nog steeds last van heb.’