Deze en volgende week is er geen uitzending van Hart in Aktie, daarom gaan we vandaag even terug in de tijd, naar de beginjaren 2000, waarin Wendy ook Hart in Aktie presenteerde. Hilda van Dorland werd toen door Hart in Aktie verrast met een concert van Marco Borsato nadat haar dochter Meike er op 21-jarige leeftijd voor koos om uit het leven te stappen. Omdat Meike groot fan was van Marco Borsato regelde Wendy dat Hilda Marco kon ontmoeten en nam ze haar mee naar een concert op Curaçao. De komende tijd zullen we in de serie Hoe gaat het met? vaker mensen opzoeken uit oude programma’s van Wendy.
Hilda: ‘Meike overleed in de week dat de cd Zien van Marco uitkwam, op 15 maart 2004. Tijdens de afscheidsdienst hebben we allemaal nummers van Marco gedraaid: Alles Kwijt, De Wens, Afscheid nemen bestaat niet. Elk nummer van Marco is voor mij volledig vervlochten met Meike; Marco is mijn lijntje naar boven. Als ik hem zie of naar zijn muziek luister, ben ik dichter bij Meike, zo voel ik dat. Zij hield zo van zijn muziek. Ze zong zijn nummers altijd hard mee en ’s nachts sliep ze in een T-shirt van Marco. Een keer schreef ze een briefje op het liedje Waarom Nou Jij: “Als ik wegga, komen jullie er wel overheen.”
Meike was een meisje dat het moeilijk had met het leven. Ze was in alles perfectionistisch: als ze een negen haalde, had het een tien moeten zijn. We zijn een liefdevol gezin en hebben er alles aan gedaan om haar beter te maken. We waren net bezig met een behandeling in België, maar het was te laat; Meike wilde niet meer. Het is me niet gelukt haar te beschermen.’
Mooie week op Curaçao
Een vriendin van Meike schreef na haar overlijden een brief naar Hart in Aktie; dat wij zo graag naar een concert van Marco wilden. Zo kwamen we in het programma terecht. Samen met mijn man en mijn beste vriendin vloog ik naar Curaçao, waar we een fantastische week hebben gehad met Wendy en Marco. We zijn met Wendy het eiland rondgegaan, hebben een middag met Marco kunnen praten, zijn naar zijn concert geweest. Hoewel het verdriet nog overweldigend was – Meike was net een half jaar daarvoor overleden – was het een erg bijzondere week. Het is mijn allergrootste wens om nog een keer terug te gaan naar Curaçao. Ik heb er het geld niet voor, maar ik zou het eiland heel graag nog een keer willen zien zonder zo in mijn verdriet te zitten.
Na de uitzending heb ik nog regelmatig contact gehad met Wendy. We werden zelfs uitgenodigd voor haar veertigste verjaardag in het Grand Hotel in Amsterdam; dat had haar broer Mike geregeld. Ik kende iedereen, maar niemand kende mij, haha. Ook met Marco voel ik een bijzondere band. Als ik naar een concert van hem ga, herkent hij mij altijd meteen. Bijzonder. Hij ontmoet toch heel veel mensen en hoort veel verhalen; dat hij Meike en ons niet is vergeten doet me goed. Gewoonlijk kregen mensen in Hart in Aktie iets waardoor ze verder konden in het leven. Dat was bij ons niet zo. Meike kregen we er niet mee terug. Maar het is een mooie herinnering. Ik praat nog steeds graag over Meike, daardoor is ze er toch een beetje bij. Ze mag niet vergeten worden. Mensen zeggen soms: je moet het verdriet niet koesteren, maar de pleister die op de wond zit, laat soms weer los. Dat kunnen maar weinig mensen begrijpen. Zelfs na zeventien jaar is Meike er meer dan ooit. Ook al heb ik een prachtige kleindochter gekregen en ken ik in mijn leven ook zeker het geluk, het verdriet blijft altijd.’
Lockdown
‘We leven nu in een rare tijd. Naar concerten van Marco kan ik niet meer, hopelijk gaat dat er weer van komen. Ook voor de jongeren vind ik het nu moeilijk. Ze kunnen niks, mogen niks, terwijl dit voor hen juist de periode is om te ontdekken wie je bent. Veel jongeren raken depressief en door Meike weet ik hoe erg dat kan zijn. Een depressie wens je niemand toe en zeker niet een jong iemand.’
Lees ook deze levensechte verhalen over Hart In Aktie:
