Zangeres en presentatrice Giovanca Ostiana is een duizendpoot van jewelste. In het theater schittert ze in haar programma Giovanca honours Diana Ross, met Tijs van den Brink presenteert ze Op1 en op dit moment  neemt ze Nederland elke zondag mee in de wereld van de gospel met het EO-programma Amazing Grace. Gelukkig kan ze af en toe ontladen met haar dochtertje Jesamy door te wandelen in de natuur van haar Amstelveen. We maakten een wandelinterview met Giovanca, in de nieuwe Wendy special lees je naast het interview met Giovanca nog meer wandelinterviews.

Giovanca straalt, de zon kleurt de velden groen en het water weerspiegelt de wonderen van de natuur. Hier in Amstelveen is ze thuis. Feitelijk woont ze echt aan de rand van de weidse velden. Ze doet de deur open, wandelt naar buiten, kiest als altijd het Simon Colenvaartpad richting De Afslag, waar flink gegolfd wordt, en dan is het maar net waar ze zin in heeft: een paar kilometer naar rechts richting Nes aan de Amstel of een paar kilometer naar links richting Ouderkerk aan de Amstel. ‘Ik volg dan gewoon de Amsteldijk-Zuid en loop soms dwars door de wei, tussen de koeien. Je kunt niet verdwalen, je hoeft alleen maar het water in de gaten te houden; het pad brengt je langs de mooiste plekken.’

Dochter Jesamy

Als wij er wandelen is het lunchtijd, maar liever loopt Giovanca in de ochtend, of nog beter: ‘Tijdens het golden hour, vlak voor zonsondergang. Dan is het hier op zijn mooist. Deze route geeft een synergie waar ik heel rustig van word. Al die vogels die zich op en langs het water verzamelen, er komt eens iemand met een paard aan. Ik ben gek op de polder, de vergezichten, het betoverende licht, dan ineens weer veel riet, dan weer niet. De konijnen die rond hupsen, soms bizarre vogels, dat je denkt: is dat nou een fazant of…?’

De kentering in haar leven: ‘De geboorte van mijn dochter, van Jesamy. Ik woonde toen nog hartje Amsterdam in een kakafonie van geluid. Trams, De Hallen, markten, geschreeuw. Mijn leven was druk, speelde zich af in trams en taxi’s. Ik wilde naar buiten. De beste beslissing die ik had kunnen nemen.’

Wandelinterview

Ze schiet in de lach: ‘Weet je wat mij nóg bewuster heeft laten leven? Ommetje. Die app van professor Erik Scherder. Er staat letterlijk: schakel je telefoon uit en geniet van de omgeving. Dat werkt! Ik kan nu tijdens zo’n wandeling de hele tijd iets hebben van: o ja! Ik zie de zwanen echt, ik hoor de zeldzame uil vlak bij mijn huis, ik sta met Jesamy stil bij de koeien: hoe eten die nou? Ik vind dat allemaal zo fijn. Ik loop hier nu sowieso iedere dag drie kwartier, na het wegbrengen van Jesamy naar school, alleen. Sterker nog: ik loop al vanaf de school naar huis, met de fiets aan de hand. ‘Lekke band?’ vragen de buren dan. ‘Nee, nee, ik wandel.’ Zet ik de fiets thuis neer en dan vervolg ik mijn weg, vaak richting Nes aan de Amstel. En ’s middags ga ik dan bijvoorbeeld met mijn dochter naar Elsenhove, de kinderboerderij, dat is de andere kant op, richting Ouderkerk.’

De drukte in haar hoofd, die raakt ze dan kwijt. En dat is wel nodig. Er zit veel in dat koppie van haar, nieuwsgierig en gulzig als ze is. Momenteel loopt ze over van verheugen, want Amazing Grace komt eraan, dat helemaal in het teken van de gospel staat. ‘Dat is echt mijn ding. Die muziek raakt je direct in je ziel. Het is een geloofsuiting en komt voort uit de slavernij. Toch raakt het mensen ongeacht kleur, afkomst en religie. Gospel is geen trucje, maar komt rechtstreeks uit je hart. Sam Cooke, Ella Fitzgerald, Marvin Gaye, de groten der aarde komen uit de hoek van de gospel. Ik ben ermee opgegroeid. Mijn ouders komen van Curaçao, dan ben je gelovig, katholiek, dat is een gegeven. In het Papiamentu, mijn moedertaal, zeiden we nooit: “Tot morgen!” Het was altijd: “Tot morgen, als God het wil.” Dat is verankerd in de taal.’ In deze stilte, deze natuur, praat ze vanuit haar hart. Vol liefde, vol passie, ook vol vuur. Er is nog veel om voor te vechten. Ze mijmert: ‘Mijn leven is sinds de geboorte van mijn dochter totaal veranderd. Ik ben nu in eerste instantie moeder. Dat gaat voor alles. Ik ben klassenmoeder, luizenmoeder, patiomoeder. Met vijf kinderen heb ik laatst de binnentuin van de school gesnoeid en morgen gaan we een wormenhotel maken. Ik leefde jarenlang uit koffers en ging van hotel naar hotel, maar ik heb echt mijn thuis gevonden in het moederschap.’

Talent

Na een kleine aarzeling brandt ze los: ‘Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik zo veel te bewijzen had; dat meisjes zoals ik ertoe doen. Dat was een worsteling. Waar paste ik in? Waar paste ik bij? Aan welk ideaal voldoe ik? Mijn drive was altijd: I gotta proof them wrong. Dat begon bij mijn kleur, later mijn muziek, want jazz-soul is hier niet voor een heel breed publiek. Maar of het nu als zangeres, model of presentatrice was, steeds bekroop me de gedachte: wat kan ik doen zodat de volgende generatie het wat makkelijker heeft? Pas toen ik moeder werd, kon ik dat allemaal wat meer laten varen. En links en rechts zie ik ze opkomen: de talentvolle meiden van verschillende afkomst krijgen de kansen die ze verdienen. Je moet kansen pakken maar je moet ze ook krijgen. Langzaam komt alles meer op zijn plek. Ik heb herkenning gemist in mijn jeugd, op tv, in prentenboeken, in speelgoed, en besef nog steeds heel goed dat bladen mij bijvoorbeeld goed vinden omdat ik doe wat ik nú doe, op mijn schoonheid – als model – had ik het niet gered. Je moet als gekleurde vrouw buitengewoon ergens in uitblinken om een coverplek te verdienen. De verandering is ingezet, maar in die realiteit leefde ik. Ik moest me ontwikkelen, ik moest shinen, maar werd ook weggedrukt. Ik denk dat mensen dat onderschatten, de impact van dat je altijd subliminaal of in your face de boodschap krijgt dat je niet voldoet en niet als volwaardig gezien wordt. Maar er is nu een goede ontwikkeling en hey, kijk naar wat ik nu kan doen bij Amazing Grace! Daar staat straks een koor van 45 man sterk. Daar ben ik zo trots op!’

Volle zalen, prime time op televisie, een bakfietsmoeder in Amstelveen, ze telt haar zegeningen, en toch: ‘De nasleep van de impact is toch een soort gif. Gepeste kinderen herkennen dat. Het is nooit helemaal weg. Daarom is het aan de nieuwe generatie om het anders te doen, geen kleur te zien, ieder kind is evenveel waard. Ik kan iedere dag tegen Jesamy zeggen dat ze prachtig is zoals ze is, maar als de omgeving andere signalen geeft, ben ik kansloos. Dus ik ben hoopvol, maar ook waakzaam. Ik zou zo graag willen dat zij opgroeit in een wereld waarin niemand verschil ziet en het volstrekt normaal is dat haar moeder een programma als Vrije Geluiden of Op1 presenteert. Ik zou willen dat ze nooit met een bord op de Dam hoeft te lopen omdat er iemand met een kleur is vermoord. Ze moet nooit zichzelf niet goed genoeg vinden.’

Wijngaard

Zes wordt Jesamy, ze groeit op in een wereld van muziek, want iedereen in de familie zingt of bespeelt een instrument. De serene sfeer van de Amsteldijk laat een andere muziek horen, die van de stilte, af en toe doorbroken door het gekwetter van de vogels en het blaten van de schapen. Als we richting Ouderkerk gaan doemen aan de linkerkant zowaar wijnranken op. ‘Dat is Wijngaard De Amsteltuin,’ weet Giovanca, zoals ze als geboren en getogen Amstelveense toch al een fijne gids is.

Gedachten en gevoelens komen en gaan, ‘het lopen ontspant me. Op maandag en dinsdag luister ik ondertussen wel naar Radio 1, omdat ik dan in een verscherpte modus zit richting de uitzending van Op1, of ik luister een podcast. En anders luister ik obscure soul en jazz, omdat ik een column schrijf in Jazzism. Of ik luister nummers van Diana Ross voor mijn voorstelling. Zo combineer ik het lekker met mijn werk. Wat ik nu luister? Wat denk jij? Gospel!’

Amazing Grace is elke zondagavond om 20.25 te zien bij de EO.

Lente special

Voor de nieuwe lentespecial van Wendy gingen we naar buiten en maakten we naast het wandelinterview met Giovanca ook een wandelinterview met Leontien van Moorsel en Sander de Kramer in Rotterdam, wandelden we met hoogleraar Margriet Sitskoorn over de Drunense Duinen en interviewden we filosofe Stine Jensen tijdens een rondje Sloterplas. Ook delen zij in de Wendy special hun favoriete wandeling. Je leest de interviews in de lentespecial.

Lees ook waarom Wendy zo van wandelen houdt: