Haar rijbewijs behaalde Titia Hoogendoorn toen ze 28 was, maar daarmee was haar angst voor autorijden niet weg. 2,5 jaar lang reed ze niet tot ze besefte dat haar angst zo groot was geworden dat ze überhaupt niet meer durfde te rijden. Ze zette haar eigen auto bootcamp op en schreef over dit proces het boek ‘Hoe ik van mijn rijangst afkwam’.

Om de tien seconden zag Titia een ander beeld voor zich wat er fout had kunnen gaan. ‘Als ik iemand had ingehaald, dacht ik: ‘Wat als ik tegen die andere auto aanreed.’ Niet alleen het beeld en de gedachte, maar ook kreeg ik continu het gevoel dat ik op het nippertje was ontsnapt aan de dood.’ Dat terwijl het nooit fout ging tijdens het rijden. Op het gegeven moment werd het gevoel gelukkig minder bij haar, toen ze bevestiging kreeg door alle keren dat het rijden wel goed ging.

Groter wordende angst

Haar rijbewijs halen, deed ze niet voor haar plezier. Ze was altijd al angstig bij de gedachte om te rijden in een auto. Die angst verdween niet toen ze haar rijbewijs in handen had. ‘Om het toch te blijven doen, bracht ik mijn vader elke week naar huis van Amsterdam naar Bennekom. Hoewel ik bleef rijden, ervaarde ik toch de spanning nog. Het ging iets te sporadisch. Ik heb het een stuk of acht keer gedaan en ben er toen mee gestopt. Zolang tot ik meerdere keren geconfronteerd werd met mijn rijangst. Zo haalde een vriendin van mij haar rijbewijs en zij reed wel overal gewoon naar toe. Ik dacht: ‘Huh, als zij dat kan, moet het te doen zijn.’

Auto bootcamp

Omdat Titia’s angst steeds groter werd en ze ook een auto nodig had, besloot ze toch af en toe weer achter het stuur te kruipen. ‘Soms huurde ik een Car2Go, wat ook zorgde voor stress. Bij Car2Go betaal je namelijk per minuut, dus dan rij je maar een beetje. Én elke auto is weer anders, dus ik moest steeds wennen.’ Dit veranderde toen haar ouders een nieuwe auto kregen. Een grijze automaat, ook wel de “Frika”. Deze mocht ze zolang lenen als ze maar wilde. Haar ouders hadden namelijk ook door hoe spannend Titia het rijden vond. ‘In die periode was ik nog erg druk met andere projecten, daarom heb ik een maand vrij genomen om eraan te werken. Dat ik de Frika mocht lenen van mijn ouders, was dat voor mij een stok achter de deur. Op het moment dat ik de auto ophaalde bij mijn ouders, plaatste ik een story op Instagram over mijn ervaring met rijangst. Daar kreeg ik zoveel reacties op van mensen die daar ook last van hadden. Het realiseren dat je rijangst hebt, dat helpt al heel erg om er iets mee te doen.’

Kleine stapjes

Haar proces besloot ze te delen. Ook wel haar eigen auto bootcamp, waarin ze oefeningen deed om haar angstgevoelens en het rijden steeds beter onder controle te krijgen. ‘Ik dacht vooral na waar ik zo bang voor was. Hoewel ik maar voor een paar elementen van het rijden bang was, was de angst zo groot geworden dat ik dacht bang te zijn voor rijden in het algemeen. Al die losse dingen zijn best begrijpelijk en behapbaar. Eén van de dingen waar ik bang voor was, was de snelweg. Toen ik over de angst heen was, realiseerde ik mij dat mijn angst voor snelwegen voortkwam uit één stukje snelweg. Van mezelf hoefde ik niet meteen het moeilijkste stuk te rijden. Eerst ben ik binnendoor gereden naar de snelweg om een makkelijkere oprit te nemen. Een hoofdstuk uit mijn boek heet ‘Doen wat je wel durft’, dat is denk ik heel belangrijk. Stel je durft helemaal niet te rijden, misschien durf je wel de auto in te stappen en de auto aan en uit te zetten. Denk na over wat je wel durft en stel jezelf daaraan bloot. Je kan steeds een stapje verder gaan.

Het houden van overzicht was ik kwijt. Dat kon ik alleen maar leren door kilometers te maken. Dat heeft mij geholpen. Het is een soort nieuwe taal die je moet leren spreken tijdens het rijden. Sommige fouten moet je maken. Als je motor een keer afslaat bij het stoplicht wachten die mensen achter je maar even. Als je maar rustig blijft.’

Schaamte

‘Onbewust schamen mensen zich voor rijangst. Als je merkt dat je vriendin of vriend geen rijangst heeft, voelt het stom om te zeggen dat jij de hele nacht wakker ligt door een autorit.’ Op haar Instagram kon ze al veel mensen helpen, maar ze wilde meer mensen tips geven. Daarom besloot ze een boek te schrijven. ‘Toen ik er zelf overheen probeerde te komen, zocht ik op internet naar boeken die mij erbij konden helpen. Er was maar één boek, maar die was heel praktisch; vanuit therapeuten geschreven, maar niet uit persoonlijke ervaringen. In mijn boek staat naast mijn ervaring ook de verhalen van anderen mensen.’ Het is een pamflet vol humor en zelfspot, herkenbare gevoelens, handige lijstjes, interviews met andere rijangstigen en praktische tips om zelf je rijangst te overwinnen.

Ongeloof in mezelf

Hoewel er maar één boek was, kon Titia zich vinden in de interviews die online stonden, daardoor ontdekte ze dat ze niet anders was dan anderen. ‘Ik herinner mij nog dat ik dacht dat mensen zeiden dat het goedkwam, maar dat ze niet zagen dat er iets mis was met mij. Dat het levensgevaarlijk was om mij de weg op te sturen. Iedereen kan wel zeggen dat ik het door mijn rijbewijs gewoon kon, maar ik geloofde dat er iets mis was met mijn hersenen.’

Doelen

Inmiddels heeft ze de meeste angsten overwonnen en vindt ze alleen de hellingproef nog spannend. ‘Daar wil ik nog wat mee, maar het hoeft niet allemaal in één keer. Ook rijden als het donker is of als het regent, vind ik nog spannend. Het is geen doel van mij om er helemaal af te komen. Ik vind het meer dan normaal dat ik het spannend vind als het heel druk op de snelweg. Dat is gewoon hoe het is. Die spanning vergroot mijn alertheid. Ik ben mij heel erg bewust dat je 120 rijdt op een snelweg met meerdere mensen en er ook iets fout kan gaan. De gedachte komt en gaat. De angst is veel minder. Het grootste verschil voor mij is dat ik voor het rijden geen angst meer heb.

De spanning heeft plaats gemaakt voor plezier. Ze wil zelfs een slipcursus doen met haar vader. ‘Ik kan nu echt vrijheid voelen in de auto. Vooral omdat ik overal heen kan. Het is ook heerlijk om mee te zingen met de radio.’

‘Hoe ik van mijn rijangst afkwam’ is uitgegeven bij Blossom Books en te koop voor  12,50 via deze link.