Thessa Buntsma (28) is alleenstaand, maar besluit zich toch aan te melden bij William Schrikker, een gespecialiseerde pleegzorgorganisatie die hulp biedt aan kinderen met een beperking en kinderen van ouders met een beperking. Haar eigen thuissituatie heeft ze zelf ervaren als een liefdevol en veilig thuis waar ze mocht zijn wie ze is. Dat wil ze nu ook graag bieden door middel van pleegzorg aan het kindje waar ze om het weekend voor zorgt.
‘Op een zomerse zondagmiddag was ik op een verjaardag van één van mijn vriendinnen. We zaten buiten en de kinderen van mijn vriendinnen speelden in de tuin. Ik genoot er echt van. Toen ik op de fiets terug naar huis zat dacht ik ineens: waarom zou ik eigenlijk moeten wachten totdat ik een man heb? Het kan ook nu, besloot ik. Als kind kwam ik vaak over de vloer bij twee van mijn beste vriendinnen. Hun ouders boden crisisopvang aan kinderen die uit huis werden geplaatst. Al van jongs af aan heeft mij dat geraakt en geïnspireerd. Ik had altijd het idee om pas met pleegzorg te beginnen als ik zelf een gezin zou hebben. Tot die middag, toen dacht ik: ik kan het ook alleen.’
Weekendpleegzorg
‘Door mijn drukke baan als locatiemanager binnen de gehandicaptenzorg en met nog een eigen bedrijf, lukt het mij niet om fulltime voor een pleegkindje te zorgen. Ik wist van het bestaan van weekendpleegzorg, dus het leek mij een goede start om 1 keer per maand in het weekend de zorg voor een kindje op mij te nemen. Weekendpleegzorg en vakantiepleegzorg worden in een vroeger stadium ingezet zodat de thuissituatie niet escaleert en de zorg haalbaar blijft voor de ouders. Na wat research heb ik mij aangemeld bij William Schrikker, omdat zij voornamelijk pleegzorg bieden aan kinderen met een beperking of ouders met een beperking. Vanuit mijn werk ligt daar mijn expertise en vooral mijn hart. Deze doelgroep heeft net wat meer geduld en ondersteuning nodig en dat past bij mij. Nadat ik mij had aangemeld kwam er iemand op huisbezoek en vond het eerste gesprek plaats. Vervolgens kreeg ik een training waarin ik informatie kreeg over wat pleegzorg bieden precies inhoudt en wat het betekent om kinderen met een beperking hulp te bieden. Ondanks dat het voor mij bekende informatie was, vond ik het wel bijzonder om de verhalen van andere mensen te horen die ook de training deden. Er waren een aantal opa’s en oma’s die hun kleinkind in huis namen en ook een man die zijn nichtje in huis nam. Ik was onder de indruk van de verhalen. Pleegzorg raakt me, want het gaat over kwetsbare kinderen die een veilige, warme plek nodig hebben en verdienen.’
De eerste keer
‘Wat vond ik het spannend om de eerste keer een klein hummeltje van iemand anders in huis te hebben. Het eerste pleegkindje dat bij mij geplaatst werd, was een meisje van toen 2,5 jaar. Dat was wennen. Toch ontwikkelde ik al vrij snel mijn eigen manier hoe ik het beste voor haar kon zorgen. Het is super bijzonder dat je een band op kan bouwen met een kind van een ander en daardoor ook belangrijk bent in het leven van het kind, zonder dat je de moederrol overneemt. Helaas moest het meisje na een aantal keren bij mij te zijn geweest uit huis worden geplaatst, omdat het de moeder niet meer lukte de juiste zorg te geven. Dat betekende ook dat ze niet meer bij mij kon komen. Dat was heftig voor iedereen. Het ging mij aan het hart en ik heb nog overwogen om haar volledig in huis te nemen, dan hoefde ze niet van gezin naar gezin. Je hoort vaak dat kinderen in veel verschillende pleeggezinnen hebben gezeten, dat wil je gewoon niet. Maar met mijn baan, met mijn leven als alleenstaande en met alles wat ik op dit moment wil en doe, paste het gewoon niet. Ik kon haar niet bieden wat ik haar graag zou willen geven en wat ze nodig had.’
Alleenstaand
‘Het is prima om alleenstaand te zijn en pleegzorg te bieden. Als je een gezin hebt, dan is de gezinssamenstelling ook van invloed op het pleegkind. Voor het ene kind is dat superfijn, omdat het leert delen en leert samenspelen. Voor andere kinderen kan het overweldigend zijn. Doordat ik alleen ben en alle tijd en ruimte heb, heb ik ook volledig mijn aandacht voor het kind. Een kind vanuit pleegzorg heeft vaak al een heel rugzakje. Het is belangrijk om te kijken naar wat het kind nodig heeft en daarbij aan te sluiten. Sinds vorig jaar december komt er 2 keer per maand een jongetje van 5 jaar bij mij thuis om zijn moeder te ontlasten. Het is een enthousiast, vrolijk en lief jongetje met een ontwikkelingsachterstand, waardoor hij functioneert op een leeftijd van ongeveer 2 jaar. De ontwikkelingsachterstand is ontstaan vanwege een genetische afwijking. Ik ben blij dat ik nu in deze tijd met corona wat kan betekenen voor zowel het jongetje als zijn moeder. Veel kinderen zitten niet in een goede thuissituatie en kunnen nergens heen. Door pleegzorg te bieden ontlast je zowel de kinderen als de ouders. Zelf heb ik nog twee weekenden per maand om mijn eigen dingen te doen. Op die manier is het meer een toevoeging dan een hele aanpassing van mijn leven. Vanuit de organisatie wordt het aangemoedigd om een goede band op te bouwen als pleegmoeder met de moeder. Het gaat er bij weekendpleegzorg ook juist om dat de moeder op adem kan komen en dat het voor mij ook leuk blijft om het kindje op te vangen. Ik vind het fijn dat ik in coronatijd gestart ben met de zorg voor dit ventje. Nu de kinderen meer thuis zijn vraagt het ook extra van de moeder.’
Verrijking van mijn leven
‘Als pleegmoeder ben ik erg actief en neem ik hem overal mee naartoe. Ik ga met hem naar het bos, naar het strand en naar het park. Eigenlijk ben ik nog nooit zoveel buiten geweest sinds ik hem heb. Wel kijk ik goed naar wat hij nodig heeft. Ik heb veel tijd voor hem en geduld en probeer alles positief te benaderen. Nu ik een pleegkindje in huis heb doe ik toch geheel andere dingen dan wanneer ik alleen ben. Normaal kijk ik tijdens het eten op mijn telefoon, scrol ik door mijn Instagram of kijk ik een serie. Nu ben ik in het weekend gewoon een broodje met hem aan het eten en kletsen we met elkaar. Hij geeft mij rust. Het is echt een verrijking van mijn leven. Dat ik dan ook nog iets kan bieden voor hem waardoor hij langer thuis kan blijven wonen, vind ik heel mooi. Als ik mijn rol zou moeten beschrijven, zou ik zeggen dat ik een hele betrokken tante ben. Ik ben de basis waarop hij kan terugvallen in het weekend. Zo ben ik een aanvulling op moeder en de moeder op mij. Ik hoop dat ik nog lang in zijn leven mag blijven, ik vind hem zo’n leuk en enthousiast jongetje.’
Thessa met haar pleegkindje
Zorgen
‘Ik heb wel soms zorgen om hem. Ik zie hem maar twee weekenden per maand en vraag me in de tussentijd vaak af hoe het met hem gaat en hoe de thuissituatie is. Daarin heb ik soms het gevoel dat ik tekortschiet en meer zou willen bieden. Mijn uitdaging is om niet in de hulpverlenersrol te springen, want dat is in deze situatie niet mijn rol. Twee weekenden per maand mag ik voor hem zorgen en op die momenten mag ik er helemaal voor hem zijn. Wel bellen we af en toe met elkaar en verder probeer ik het los te laten, tot ik hem weer zie.’
Eigen gezinnetje stichten
‘Ik hoop natuurlijk dat ik ooit een leuke man tegenkom waarmee ik een gezinnetje kan stichten. Stel het is mij niet gegeven om eigen kinderen te krijgen, dan blijft pleegzorg zeker voor meerdere pleegkinderen zeker een optie. Ik zou heel graag een gezinshuis willen waarin ik meerdere kinderen kan opvangen, een huis kan geven en bovenal een veilig thuis. Een thuis waar veel plezier gemaakt wordt en waar je mag zijn wie je bent. Het lijkt me een mooie levensinvulling om kinderen een nieuwe toekomst te geven. Zelf heb ik een liefdevol thuis gehad en dit wil ik andere kinderen ook graag meegeven.’
Lees hier meer inspirerende levensechte verhalen:
Nani Marieke werd illegaal geadopteerd: ‘mijn adoptiedossier kon ik in de prullenbak gooien’
