‘Toen ik je zag’ gaat over een ingrijpend liefdesverhaal met een kant van het leven die maar weinigen zien. Het boek dat Isa Hoes in 2013 uitgaf over haar leven met Antonie Kamerling vormde de basis van dit verhaal. Noortje Herlaar en Egbert-Jan Weeber kregen de eer om de hoofdrollen te vertolken.

In de film zie je hoe het acteurskoppel Bastiaan en Esther op het eerste oog een droomleven leidt. Maar niets is minder waar. De angsten en gekmakende onzekerheden waar Bastiaan mee kampt, hebben een steeds grotere impact op zijn leven en op het gezin. Esther probeert om haar grote liefde en haar gezin op de rit te houden, maar de ziekte in Bastiaans hoofd laat zich maar moeilijk bevechten.

Hoe was het om auditie te doen voor deze rol?

Egbert-Jan: ‘Toen ik gevraagd werd voor de rol, had ik meteen een gevoel dat ik de rol zou krijgen. Hoewel de negatieve gedachtes het tijdens de auditie overnamen. Ik zat mezelf flink in de weg. Tot dat Ben, de regisseur, vertelde dat we in de film anders zouden heten. Het was voor mij fijn dat ik Antonie niet hoefde te kopiëren, maar dat ik mij kon inleven in Bastiaan.’

Het verhaal van Antonie en Isa is de basis van de film, hebben jullie hem persoonlijk gekend?

Noortje: ‘Beiden hebben we hem een keer ontmoet. Hij was heel vriendelijk. Egbert-Jan zegt wel eens: “Hij had de gave om je echt bijzonder te laten voelen.” 

Egbert-Jan: ‘Het moment dat hij dat bij mij deed, kan ik mij nog goed herinneren. Ik had net mijn eerste film gemaakt. Antonie kwam naar mij toe en zei: “Dat zag er goed uit net.” Voor mij was hij dé grote filmster. Als je heel onzeker bent, is het fijn om dat te horen.’

Hoewel jullie niet Antonie en Isa spelen, wisten jullie wel dat de basis overeenkomt. Hoe hebben jullie je voorbereid?

Noortje: ‘De realiteit heb ik losgelaten en ik heb het script genomen voor wat het was. Het was een rol waarin ik mij iedere situatie moest laten overkomen. De tekst kende ik door en door, zodat ik de filmset zo open mogelijk in kon om de situaties te beleven.’

Egbert-jan: ‘Voor mij was het anders. Als eerst heb ik het boek gelezen om te zien waar het script en het boek overeenkwamen. Veel is echt gebeurd, maar hier en daar zijn de details net wat anders. Los van dat ik nooit geprobeerd heb om Antonie na te spelen, keek ik oude interviews van hem terug. Merk je er iets van? Praatte hij erover? Ik wilde antwoorden op die vragen. Tijdens de voorbereiding zaten we in lockdown, maar ik zat ook in sociaal isolement. Achteraf weet ik dat het niet goed voor mij was, maar het heeft mij wel geholpen om een gevoel neer te zetten. In een interview van Antonie zag ik hoe hij een nummer op de radio speelde en vervolgens zei: “Zijn jullie mij nou aan het uitlachen?” Het was die diepe onzekerheid die in hem zat. Niemand verdiend dat.’

Noortje: ‘Het is heel mooi voelbaar gemaakt in de film. Waar hij mee worstelt, worstelen ook veel andere acteurs mee. Je hebt alleen maar je eigen hebben en houwen, vervolgens word je kapot gemaakt in de krant en de avond erna moet je weer op het podium staan.’ 

Egbert-Jan: ‘Ook al speelde ik niet Antonie, wilde ik wel dat hij vanuit de hemel met een goed gevoel naar beneden kon kijken.’

Hoe was het om dit verhaal samen te spelen?

Egbert-Jan: ‘Het was fijn. We kenden elkaar al, maar we moesten wel opnieuw beginnen omdat het een veel zwaardere thematiek is.’ 

Noortje: ‘Mijn allereerste rol was in ‘Moeder ik wil bij de revu’ van Omroep Max. Egbert-Jan en ik speelden wij een jong koppel vol van dromen. Tien jaar later hebben we te maken met grotere levensthema’s. Het was heel veilig om met hem dit te spelen.’

Welke scène is jullie het meest is bijgebleven?

Noortje: ‘De ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’ ontmoeting. Daar zit de sparkle van hun liefde in. Én ik vind het zo bijzonder dat ik dat als jong meisje mee heb beleefd. Ik keek altijd met mijn moeder naar het programma. In de film vind ik dat een ontwapenend moment van twee jonge mensen die elkaar vinden. Beiden staan ze aan het begin van hun carrière en hun leven.’

Egbert-Jan: ‘Voor mij was het zingen een overwinning. Of het nou goed gezongen was of niet, ik heb hier weer wat overwonnen. Terwijl de film over onzekerheid gaat.’

Hoe was het om de film voor de eerste keer te zien?

Noortje: ‘Ik was sprakeloos. Ik hoop dat het mensen heel veel gespreksstof geeft, binnen families en tussen partners. Ik denk dat het dat ook in zich heeft. Het is een waargebeurd liefdesverhaal om te blijven knokken voor je gezin, terwijl je bedreigd wordt door de ziekte. Ik denk dat mensen zich heel universeel kunnen herkennen als vrouw binnen een relatie die zich zo staande probeert te houden.’

Herken je jezelf ook in een deel van het verhaal?

Noortje: ‘Ik ben moeder van twee jonge kinderen en twee bonuskinderen. Soms moet ik ook knokken om alle ballen hoog te houden. Wij hebben ook periodes dat het wat minder gaat, of dat één van de twee veel weg is. En de slapeloze nachten niet te vergeten. De bewegingen zijn hetzelfde.’

Egbert-Jan: ‘De film heeft mij aan het denken gezet. Het was een eye-opener. Mannen willen vaak niet kwetsbaar zijn en alles zelf oplossen. Bastiaan is ook zo. Ik herken dat op zekere hoogte bij mezelf. Hoewel ik mij er vroeger voor zou schamen, ben ik hier tot het inzicht gekomen dat het goed zou zijn als ik ook eens met iemand zou praten.’

Noortje: ‘Ik ben ontzettend blij dat het onderwerp zo bespreekbaar wordt. Het fijne aan de film is dat je 99 procent van de tijd scènes ziet waarin zij de liefde samen beleven, alleen loopt het voor hem slecht af.’

Bekijk hieronder de trailer.