Natasja Froger is sinds 2021 trotse ALS-ambassadeur. ALS is een dodelijke zenuw- en spierziekte. Samen met haar familieleden en vrienden beklimt ze donderdag 8 juni de pittige berg Mount Ventoux in Frankrijk. Met deze sportieve uitdaging hoopt ze zo veel mogelijk geld op te halen voor een werkend medicijn.
Je bent ALS-ambassadeur. Hoe ben je in aanraking gekomen met deze vreselijke ziekte?
‘Mijn man, René Froger, zwom een aantal jaar geleden met een stel sportieve vrienden de Amsterdam City Swim voor ALS. De dag dat ik hem aanmoedigde, kwam ik met verschillende patiënten in contact. Door de gesprekken realiseerde ik mij dat ik ontzettend weinig van deze vreselijke ziekte afwist. Daar was ik dankbaar voor, omdat ik niemand kende die dit eerder is overkomen, maar ik werd ontzettend geraakt door de verhalen. Het ging direct onder mijn huid zitten en ik ben mij er steeds meer in gaan verdiepen. ALS is zo oneerlijk. Mijn man heeft kanker gehad en ik heb een hersenvliesontsteking gehad, maar op dat moment kregen wij een diagnose én was er hoop dat alles goed kwam. Bij ALS is dat niet. Je krijgt geen diagnose, maar een doodvonnis. Het greep mij zo aan, dat ik vanaf die dag besloot mij in te zetten voor deze ziekte om bij te dragen aan het onderzoek voor een medicijn.’
Donderdag trotseer jij de berg Mount Ventoux in Frankrijk. Hoe ga jij hem beklimmen?
‘Tijdens Tour du ALS kun je ervoor kiezen de berg wandelend, hardlopend of fietsend te beklimmen. Ik ga naar de top wandelen. Dit doe ik met vijftien Toppers. Bijna heel ons gezin en een aantal lieve vrienden gaan mee. Mijn man, dochter en twee vrienden gaan de berg op fietsen.’
Hoe is dat om met z’n allen te doen?
‘Dat is fantastisch. Het is een warm bad waarin je terechtkomt. Iedereen heeft maar één doel voor ogen en dat is je stinkende best doen om zoveel mogelijk geld op te halen voor deze rotziekte, zodat er een medicijn wordt gevonden. Je voelt de saamhorigheid en motivatie enorm wanneer je hier bent. Stel je voor dat één van jouw familieleden of beste vrienden deze diagnose oftewel doodvonnis krijgt. Daar is niets aan te doen. Dat is zó ontzettend oneerlijk. Je krijgt alleen te horen: maak een bucketlist en begin daar morgen mee, want je hebt nog maar drie tot vijf jaar te leven. Het is erg emotioneel.’
Loop jij voor iemand in het bijzonder?
‘Elk verhaal wat je hoort is vreselijk, maar ik loop in het bijzonder voor Monique. Ik heb haar 2,5 jaar geleden leren kennen tijdens Tour du ALS. Op dit moment is ze 36 en op 34-jarige leeftijd kreeg ze de diagnose. Twee jaar op rij hebben we de berg samen bewandeld, maar dit jaar gaat dat helaas niet meer. De berg die wij beklimmen is 1564 meters hoog en wordt in een 21 kilometer lange klim afgelegd met een gemiddelde helling van 7,5%. Door de ziekte is Monique zo snel achteruit gegaan dat ze niet meer ruim 21 kilometer de berg op kan lopen. Ze gaat daarom met een speciale fiets, Hase Pino. Haar man Maurice en een aantal vrienden gaan met haar mee om de fiets te duwen onderweg. In colonne lopen wij erachteraan.’
Wat zijn je verwachtingen voor donderdag?
‘Het wordt een dag met een lach en een traan. We beginnen om acht uur in de ochtend. De directeur van de stichting zal een praatje houden en onder luid applaus van het publiek, de fantastische vrijwilligers en patiënten die niet meer in staat zijn om mee te doen, zullen we de tocht starten. We hebben altijd muziek bij ons, dus we zingen veel met elkaar. Op sommige momenten is het natuurlijk ook ontzettend emotioneel. Mijn man en Thomas Acda, ook ambassadeur, hebben een aantal jaar geleden het lied ‘Vier het leven’ geschreven en dat is echt het motto van alle patiënten hier. Iedereen die het nog kan, vormt een polonaise en andere klappen aan de zijkant. We maken mooie herinneringen en voor elke euro die we ophalen zijn we enorm dankbaar.’
