De dochter van Alain is spoorloos verdwenen

Toen Alain Donker en zijn ex uit elkaar gingen werd het voor hem steeds moeilijker om contact te houden met hun dochter Sara. Alain werd slachtoffer van ouderverstoting; zijn ex creëerde een negatief beeld over hem bij Sara, zodat zij hem niet meer wilde zien. De moeder van Sara is samen met hun dochter spoorloos verdwenen. In 2018 zag hij zijn dochter voor het laatst en begon het zoeken naar Sara.

‘Ouderverstoting houdt in dat een ouder het kind tegen de andere ouder opzet. Die ouder gebruikt een tactiek om het kind negatief te laten denken over de andere ouder. Dit is wat mijn ex, de moeder van Sara, ook heeft gedaan. In mijn geval liet mijn ex dus Sara aanvoelen dat het niet goed was om bij haar vader te zijn. Dan gaat het kind dat geloven, waardoor Sara niks meer wilde weten van mij, terwijl daar geen aanleiding voor was. Het is een psychisch proces.’

Sara

‘Toen Sara geboren werd was het grote vreugde. De eerste maanden en jaren was het fantastisch. Ik vond het heel mooi om alles mee te maken en om haar langzaam te zien groeien. Toen Sara drie jaar oud was begon het mis te gaan. Vanaf dat moment merkte ik dat de moeder van Sara mij op afstand probeerde te houden en haar te gebruiken voor dingen die ze nodig had. Toen mijn ex en ik uit elkaar gingen was er continu sprake van een dreiging. Ik mocht Sara wel zien, maar het was niet duidelijk voor hoe lang nog. Sara werd door haar moeder meegenomen naar het buitenland. Eerst naar Zwitserland en later naar Spanje. Dit gebeurde buiten mijn medeweten. Eerst zag ik haar nog elke maand, later eens in de twee maanden. Ik heb altijd een erg goede band met Sara gehad. Dit vond zij zelf ook. Ze zei dat ik altijd zo actief was en leuke dingen met haar deed. Dat ze altijd met me kon spelen. Ook de kleine dingen die we deden, zoals samen kleuren, vond ik heel leuk om te doen. Zo lang we maar samen bezig waren. De laatste keer dat ik haar zag was in 2018. Inmiddels is ze dertien jaar oud en heb ik haar al drie jaar niet meer gezien. Ik deed alles met haar en mis haar ontzettend.’

Kinderontvoering

‘In maart 2018 was er nog geen vuiltje aan de lucht. Zo hadden we toen nog samen een kat gehaald. Een maand later werden de eerste tekenen van ouderverstoting duidelijk. Ik zou Sara toen ophalen van school in Barcelona en ik zou daar een lang weekend blijven. Ik kwam aan op school en toen wilde ze opeens niet met me mee. Ze keek me niet aan, ze stond met haar rug naar me toe. Ze noemde me een leugenaar en gemeen. Ook zei ze dat ik haar moeder achtervolgde. Ik kreeg allerlei beschuldigingen naar me toe geslingerd, die ik alleen maar van haar moeder kende. Eén van de kenmerken waaraan je ouderverstoting kunt herkennen is als het kind woorden gaat gebruiken die niet van hem of haar zijn. Dit was ook wat er bij Sara gebeurde. Ze klonk als een soort computer. Dat was echt heel bizar om mee te maken. Het was alsof er een andere chip in haar zat. Daarna heb ik haar, op een uitzondering na, niet meer gezien. Ik kreeg toen te maken met kinderontvoering. Mijn ex nam Sara mee naar het buitenland en ik heb geen idee waar ze is gebleven. Dat is ontvoering, want een moeder mag dat niet zomaar doen zonder toestemming van de vader.’

Rechtszaken

‘Er is een heel traject van rechtszaken geweest. Bij de laatste rechtszaak is Sara’s moeder niet op komen dagen. Ze is nu al bijna twee jaar van de radar. De rechter stuurt haar regelmatig een oproep, maar daar reageert ze niet op. We weten ook niet waar ze woont. De laatste jaren is ze dus niet bij de rechtszaken. Toen ze nog wel aanwezig was bij de rechtszaken beschuldigde ze me van allerlei dingen, maar ik heb niks gedaan. Ik heb met een psycholoog gesproken en die denkt dat ze een Borderline stoornis heeft. Ze schrijft alle fouten toe aan de buitenwereld. Ook kwam ze vaak haar afspraken niet na. Zo hadden we bijvoorbeeld een keer afgesproken in Zürich, waar ze woonde. Ik zou Sara om half 8 bij haar thuis op komen halen. Toen kwam ik daar en bleek er niemand thuis te zijn. Ze was toen bewust vertrokken, met Sara. Ik zit al jaren te wachten op een uitspraak die hout snijdt. Ik vind dat scholen veel actiever moeten optreden. Als zij zien dat er sprake is van ouderverstoting moeten ze de kinderbescherming inschakelen.’

Machteloos

‘Er is nu eigenlijk niets meer wat ik kan doen om met Sara in contact te komen. Alle juridische wegen heb ik bewandeld. Ik zit momenteel te wachten op een internationaal opsporingsbericht vanuit Italië of Spanje. Ik heb in beide landen een zaak lopen, omdat Sara half Italiaans is en Spanje haar laatste woonplaats was. De rechter in Spanje heeft mij het ouderlijk gezag gegeven, de moeder moet mij alimentatie voor Sara betalen. Dat geld maakt me verder niks uit, maar dat geeft wel aan dat de rollen echt omgedraaid zijn. Doordat ik het ouderlijk gezag heb is het nu ook strafrechtelijk, er is officieel sprake van kinderontvoering. Ik doe alles via de rechter, ik kan natuurlijk niet echt zelf gaan zoeken. Ik ben wel een paar keer naar Spanje geweest. Daar heb ik mensen om haar heen gevraagd of ze meer wisten. Ik heb veel gesprekken gevoerd met mensen, in de hoop om meer te horen. Dat was allemaal tevergeefs. Momenteel is mijn hoop op de rechter gevestigd, dat zij gaat zorgen voor een opsporingsbevel. Maar ook met zo’n bevel ben je er nog niet. Wat echt nodig is, is een doorgrondelijke opsporing. Daarbij worden ook bank- en telefoongegevens gecheckt. Binnenkort gaat mijn advocaat naar de officier van justitie om te lobbyen. Het is echt belangrijk dat je die officier warm maakt voor de zaak. Je moet een officier hebben die de ernst van de zaak inziet, want velen zien dat namelijk niet. De situatie wordt onderschat. Sara is bij haar moeder en daarom denkt men dat de situatie wel meevalt. Daardoor ga je je heel machteloos voelen.’

Contact

‘Sara is best wel gesloten geworden en redelijk geïsoleerd. Ze heeft ook geen contact meer met haar familie. Ik denk dus niet dat ze snel naar mij op zoek zal gaan. Ik heb een expert in de Verenigde Staten gesproken die onderzoek heeft gedaan. Zij heeft veertig volwassenen die als kind ouderverstoting hebben meegemaakt gesproken. Daaruit kwam dat deze volwassenen hun verstoten ouder allemaal weer hebben gezien. Het moment waarop zij weer contact zochten met hun ouder verschilde van zeven jaar tot veertig jaar nadat de ouderverstoting begon. Het kan dus echt heel lang duren. Uiteindelijk zijn ze allemaal tot inzicht gekomen en kwamen ze erachter dat ze gemanipuleerd zijn. Als je zo onder de hoede van één persoon bent is het natuurlijk heel moeilijk om dat los te laten. Sara kan nu niet haar moeder loslaten, want dan valt haar leven in duigen. Ik denk dus dat dat voorlopig niet zal gebeuren. Ik denk wel dat ik haar weer ga zien, maar niet dat zij vanzelf naar mij zal komen. In ieder geval niet de komende tien jaar, misschien als ze zelf kinderen heeft, dat ze het dan begrijpt.’

Zoeken naar Sara

‘Ik heb ook een boek geschreven over de hele situatie met Sara en haar moeder, genaamd Zoeken naar Sara. Ik heb het geschreven omdat ik lezers op de hoogte wil brengen van het probleem van ouderverstoting. Ik wil laten zien hoe serieus het is. Duizenden ouders en kinderen in Nederland krijgen te maken met ouderverstoting. Het is een groot probleem en het is een probleem van ons allemaal. Het gaat om psychische gezondheid en dat is heel belangrijk. Vaak komt het voor dat kinderen die te maken hebben gehad met ouderverstoting erg achterdochtig zijn, minder presteren en later zelf relaties aangaan die minder gezond zijn. Ik heb Zoeken naar Sara ook geschreven om mijn verhaal op papier te hebben. Voor mijzelf, maar ook voor mijn dochter. Ik heb het boek onder een pseudoniem geschreven, omdat ik niet wil dat mensen haar op het boek zullen aanspreken. Ik hoop dat men door mijn boek gaat beseffen hoe slecht ouderverstoting is voor kinderen. Het is een vorm van kindermishandeling en de kinderen die dit ondergaan moeten gered worden.’